Download PDF (Dutch) - Future Ideas

voelen zich alleen verantwoordelijk voor het aanleveren van de juiste informatie over deze
inventie.
Ook in één van de interviews zijn uitspraken gedaan, die in die richting wezen: “Een aantal
voorstellen zijn (...) wel innovatief, maar je moet heel veel doen, uiteindelijk, om die maatregelen
verder te krijgen. (...) En je merkt toch wel vaak bij de onderzoekers, dat die het leuk vinden om
iets uit te zoeken, eventueel een prototype te bedenken, maar dan houdt hun interesse ook op.
Dat laatste stuk om van een prototype te komen tot implementatie, in dit geval bij
waterschappen of landbouw, vindt men niet interessant. Dan gaat men wel weer verder met een
volgende subsidie-regeling (DGW)”.
“Het zou best kunnen dat je zo’n ingenieursbureau nodig hebt om het verder te ontwikkelen. Dat
zou ook een optie zijn voor LNV; dat ze zeggen ‘die onderzoekers van WUR, (...) die komen niet
met pasklare oplossingen; ik huur een ingenieursbureau in en die gaat het dan optimaliseren’. En
díe komt dan met oplossingen” (CB1). In dit geval komt dan ook duidelijker de ‘intermediaire
infrastructuur’ om de hoek kijken, die ook als één van de componenten van een
innovatiesysteem was aangegeven in Figuur 12.
Voor de verdere ontwikkeling van deze innovatie is het van belang, dat de [verschillende]
maatregel[en] met gebruik van ijzerhoudend materiaal op de lijsten komen met maatregelen
[ofwel in de databank{en} met verschillende maatregelen, zoals het BMW of KRW-verkenner en
die van LTO en UvW (LTO-Projecten, et al., 2007)]. Uit deze opsomming van maatregelen kunnen
de waterschappen een pakket maatregelen samenstellen, dat voor de karakteristieken [zoals
bijvoorbeeld het type bodem] in hun beheersgebied het meest geschikt is en waar ze mee aan
de slag kunnen; hetzij door demonstratieprojecten en voorlichting, hetzij door stimulering als ze
agrariërs hebben gevonden die hiermee willen werken. In dit geval zou hier een rol weggelegd
kunnen zijn voor een belanghebbende partij. De Unie van Waterschappen zou deze rol kunnen
vervullen als koepelorganisatie van de waterschappen, die verantwoordelijk zijn voor de
kwaliteit van het oppervlaktewater.
Er moeten initiatieven genomen worden om de ondernemersmotor op gang te krijgen door ze
bijvoorbeeld te stimuleren [door ‘Mobiliseren van middelen?’] om aan langdurige
veldexperimenten mee te doen of onderzoek te doen naar adsorptieve ontijzering. Wellicht is
het ook mogelijk door de risico’s weg te nemen door meer zekerheid te geven dat deze markt er
komt. Voor het ‘Creëren van markten’ [FOI5] kunnen overheden [I&M, provincie en/of WS] als
‘launching customer’ op gaan treden ; dus zij nemen het product [al dan niet gegranuleerd
ijzerhoudend materiaal] af en verspreiden dit naar agrarisch ondernemers in specifieke
doelgebieden [daar waar de noodzaak het hoogst is]. De agrarisch ondernemers zetten dan
alleen arbeid in.
Een ander idee om een duurzame innovatie, waar de eindgebruiker niet direct een
belanghebbende is, zich verder te laten ontwikkelen, zou in dit geval kunnen zijn dat er een
markt gecreëerd wordt [FOI5] door eerst een stimuleringsregeling op te zetten voor het gebruik
van het ijzerhoudend materiaal. In het uiterste geval kan ook de markt gecreëerd worden door
het gebruik van ‘ijzerzakken’ voor te schrijven als voorzorgsmaatregel bij het zelf trekken van
sleuven.
Dit betekent tevens een aanpassing van de theorie: een element uit de systeembouwmotor
[FOI5] gaat dan vóór het experimenteren door ondernemers [FOI1] uit de ondernemersmotor en
wordt in zekere zin een speciaal geval van FOI4 Richting geven aan het zoekproces.
De drijvende kracht kan ook komen van een regisseur, een innovatieprocesmanager, die de regie
op zich neemt om de ontwikkeling van de innovatie te organiseren. De innovatieprocesmanager
Reductie fosfaatafspoeling door ijzerhoudend materiaal Page 137