Eigen rechter (Jan Terlouw) in pdf

'En Kozijnse heeft de sleutel?'
'Ja, maar voor een inbreker is die kast best open te krijgen.' 'En
dan neemt hij de viool mee, wat niet de bedoeling is', zei Annette.
J ustus dacht na.
'Daar weet ik iets op. In het bureau ligt een bos reservesleutels.
Ook van de kast, dat heb ik al bekeken. Stel ik vertrouw het
niet. Ik verberg de viool ergens in huis, waar een dief hem minder
makkelijk vindt. De dief breekt de kast open en noppes. Kozijnse
schrikt zich eerst de pleuris, maar hoera, zijn voortreffelijke werk­
nemer heeft de viool gered.'
'En zijn vertrouwen in jou is tot in de stratosfeer gestegen', zei
Frans.
'Probleem', bracht Noortje te berde. 'Kozijnse denkt dat mijn
vader de viool gestolen heeft. Vader kent het huis op z'n duimpje.
Hoe denk je de viool zo te verstoppen dat vader hem niet kan vin­
den? Ik bedoel: dat vader hem niet zou kunnen vinden als hij
ernaar zocht.'
'Zo'n plekje vind jij voor me', zei Justus. 'Trouwens, zou je
vader niet denken dat Kozijnse de viool blijkbaar heeft meegeno­
men naar Amsterdam?'
Ze waren het erover eens dat het een goed plan was. Restte de
vraag hoe het moest worden uitgevoerd.
'Simpel', vond Noortje. 'Justus slaat morgenochtend een ruitje
in, breekt de kast met een breekijzer open en gooit hier en daar wat
meubilair om. Fluitje van een cent.'
'Nee, zo moet dat niet, denk ik. Veel te link. Stel het je voor. Ik
kom de volgende dag op kantoor en zie dat er is ingebroken. Dan
moet ik de politie bellen. Die onderzoekt de zaak en ziet om de een
of andere reden meteen dat het nep is.'
'Welke reden?' vroeg Bashir.
'Weet ik veel, het ruitje is vanuit de binnenkant ingeslagen, dat
soort dingen. Nee, ik ben ervan overtuigd dat we alles zo dicht
mogelijk bij de werkelijkheid moeten houden, anders maken we
fouten. Ik merkte het ook toen ik Kozijnse verslag moest uitbren­
gen van dat nepgesprek op straat, met jou en Bashir. Daar had ik
toen enorm houvast aan.'
143