Eigen rechter (Jan Terlouw) in pdf

'Bent u meneer Richardson?' vroeg hij verbaasd.
'Ja. Zwart hé?'
'Dat geeft niet', zei Kozijnse onhandig.
'Ik kom uit de States, Louisiana.'
Bashir had besloten dat Louisiana heel muzikaal klonk.
Kozijnse verontschuldigde zich voor zijn late komst. Hij had een
belangrijke afspraak gehad die niet kon worden verzet.
'Niet probleem', zei Bashir.
'U bent vioolbouwer?'
'Ja, sinds mijn jeugd, en taxateur. Mijn vader ook vioolbouwer,
in Louisiana. Onze familie leven van muziekinstrumenten.'
'Hoe bent u in Nederland terechtgekomen?'
Bashir draaide :ûjn ogen naar het plafond. 'Liefde, meneer
Kozijnse. Ik hier was met een orkest, nu vijf jaar geleden. En daar zij
was, de mooiste vrouw van de wereld. Tot nu zij mij hier heeft gehou­
den, in Alkmaar. Alkmaar nu ook de mooiste stadje van de wereld.'
'Ja, de liefde vermag veel.'
'Gelukkig ik kan makkelijk mijn brood verdienen in Nederland,
door kennis van muziekinstrumenten.'
'Niet alleen violen?'
'Nee, alle snaarinstrumenten, bas, gitaar, banjo, alles. Maar
meeste de viool.'
Hij begon een verhandeling over violen waar Justus met angst
en beven naar luisterde. Want alles wat hij zei, had hij diezelfde
middag voor het eerst van Frans gehoord. Hij laat zich meeslepen
door zijn rol, dacht Justus. Dat gaat fout.
Het leek erop dat Kozijnse er genoeg van begon te krijgen.
'Haal de viool eens, Justus', zei hij.
Justus haastte zich naar boven, om Kozijnse en Bashir maar zo
kort mogelijk alleen te laten. Hij kwam met de vioolkist terug en
opende hem.
Bashir sloop dichterbij, strekte zijn handen uit naar het instru­
ment, trok ze weer terug, terwijl zijn gezicht straalde alsof hij zeer
gelukkig was.
'Het altijd weer avontuur om kennis te maken met nieuw instru­
ment', zei hij met de passie van de Mrikaan die zichzelf nog toe­
staat zijn gevoelens te uiten. 'Als met een vrouw. '
179