Eigen rechter (Jan Terlouw) in pdf

minstens twéé verklaringen hebben. Dus als Frank Lagerweij nog
een vriendje in de buurt heeft .. .'
'Ja ja. Je wilt het onderste uit de kan.'
Waarachtig, het lukte. Frank Lagerweij en een kunstbroeder van
hem schreven een briefje waarin ze verklaarden dat de kunstzinnige
lasconstructies een aanzienlijke artistieke waarde hadden en dat ze
het van belang vonden dat de kunstenaar die ze had vervaardigd
kans kreeg zich in Nederland verder te ontwikkelen.
'Wat nu?' vroeg Justus aan Yvonne, toen ze het weekend nadat
de brieven waren binnengekomen in Stoutendam was.
'Nu sturen we die brieven naar het Ministerie van Justitie met
het verzoek om het uitwijzingsbevel van Bashir te herzien. Of we
laten dat door zijn advocaat De Groot doen. Dat kan ik wel
regelen.'
'Hoe lang duurt het dan voor we iets horen?'
'Ik ben bang dat dat maanden duurt.'
'Nou ja, in ieder geval is er hoop.'
Yvonne zei maar niet dat ze de kans dat Bashir zou mogen blijven
heel klein achtte. Ze ontdekte een meeëter op haar broers kin
en drukte hem uit, terwijl ze in opperste concentratie op haar
onderlip beet. Justus liet het gelaten toe. Voor wat hoort wat.
Hij bracht de stier en de andere kunstwerken terug, vertelde
Bashir heel in het kort wat ze aan het proberen waren, hij, zijn moe­
der en Yvonne, maar besteedde er vooral veel tijd aan om Bashir te
verzekeren dat de kans dat dit iets zou uithalen minimaal was.
Een paar weken later, op een avond, toen Justus bezig was een rest­
je maaltijd van de vorige dag op te warmen, diende zich een bezoe­
ker aan. Het was rechercheur Wachtmans, aan wie Justus zulke
aangename herinneringen bewaarde.
'Ik hoorde van je ouders dat je hier zat', zei Wachtmans.
'Goeienavond.'
'Nog slachtoffers gemaakt, de laatste tijd?' informeerde de
rechercheur met warme belangstelling.
'Ik dacht dat die zaak was afgedaan.'
'Dat is ook zo, dat is ook zo. Naar ik hoor, loopt die meneer
71