Eigen rechter (Jan Terlouw) in pdf

'Juist.'
Hij bleek een spraakzaam man. Hij vroeg naar wetenswaardig­
heden in Stoutendam, waar hij naar zijn zeggen nog nooit was
geweest, maar hij interesseerde zich voor de architectuur van ste­
den, hij had gelezen dat Stoutendam vroeger door een singel omge­
ven was geweest, maar dat ze die hadden gedempt, jammer nou,
steeds meer steden kwamen terug van zulk soort ingrepen, zelf
kwam hij uit Alkmaar, ongeveer even groot als Stoutendam ...
Stijn knikte instemmend.
'Je werkt voor meneer Kozijnse, Justus?'
'Voor halve dagen. Meneer Kozijnse doet veel voor goede doe­
len. Ik regel in de Karpatenstraat de inzameling van gebruikte
kleding.'
'Ga je niet meer naar school?'
, Avondschool.'
'Zo zo.'
De taxi stopte voor Kennedylaan 10, het huis van Frans en
Annette.
'Zestien vijftig alsjeblieft.' Stijn betaalde.
Ze liepen door het voortuintje naar de deur. Op de muur zat
een houten bordje, waarop met zwierige zwarte letters stond: P.
Kozijnse. Dat was een van de werkjes die Justus die middag had
gedaan.
Toen de taxi met Stijn en de heer Richardson uit het gezicht was
verdwenen, sprak Justus een zwarte meneer aan, die keurig in het
pak zat en die ook speurend rondkeek.
'Meneer Richardson?'
'Zeker, hem ik ben', zei Bashir.
'Ik ben Justus Verdaasdonk. Ik kom u namens meneer Kozijnse
afhalen.'
'Goede jongen. Jij bent natuurlijk licht verbaasd dat ik ben
zwart. Heeft secretaresse dat niet gezegd?'
'Niet dat ik weet', zei Justus. 'We nemen een taxi naar de
Karpatenstraat. '
'Heel goed.'
Justus had Bashir nog nooit in zo'n deftig pak gezien. Hij had
175