Eigen rechter (Jan Terlouw) in pdf

'Ik denk dat je gelijk hebt, Justus', zei Frans. 'Er moet echt wor­
den ingebroken. Wie gaat dat doen?'
'Ik ben nachtblind', zei Annette. 'En stel dat de politie me
betrapt, dan gaan ze nog denken dat ik ook in dat geval met oom­
pje Vreugdenhill op geld uit was.'
'Ik doen het', zei Bashir.
'Nee, jij doen het niet', zei Justus streng. 'Als ze jou pakken ga je
alsnog het land uit.'
Ze keken naar Frans. 'Nee', zei die. 'Als ik betrapt zou worden,
is dat heel overtuigend. Ik wil de viool hebben, ik ben er verliefd op
geworden. Maar ik ben ongeschikt voor inbraken. Mijn hart zou
zo luid bonken dat de buren het zouden horen. Je kunt veel van me
vragen, Justus, maar ik ga niet 's nachts ruitjes inslaan midden in
de stad. Laat mij maar toneel spelen.'
'Ik dus', zei Noortje. 'Als ik word betrapt is het helemaal over-
tuigend. Ik kom de viool van mijn vader halen.'
Ze keken haar bezorgd aan. Zou ze dat aandurven?
'Ik durf het eigenlijk niet, maar ik doe het.'
'Ik ga mee', zei Justus.
'Nee, dat is het domste wat we kunnen doen. Als jij inbreekt in
het kantoor waar je werkt, halen ze gelijk de FBI erbij, of hoe heet
dat in Nederland. Verdachter kan het niet.'
'Ik weet wat', zei Justus. 'Ik vraag of Stijn met je meegaat. Stijn
is mijn beste vriend. Hij is een beetje eigenaardig, hij schrijft
gedichten en zo, maar hij is volstrekt betrouwbaar.'
'En zou hij het doen?'
'Zijn vriendin, die hij zijn hele leven heeft gehad, is van hem
weggelopen. Hij denkt dat het leven niks meer waard is. Misschien
geeft dit hem een kick. Het wordt tijd dat hij weer eens onder de
mensen komt.'
'Nou, onder de mensen', grijnsde Frans. 'Niet te veel mensen,
hoop ik.'
'Dá's goed', zei Stijn. 'Het maakt me niet uit of ik in de gevange­
nis zit of hier.'
Justus gooide een prop naar zijn hoofd. 'Word wakker, man. Er
is nog leven na Joke.'
Hij had zin Stijn door elkaar te rammelen. Die zat maar te doen
144