Eigen rechter (Jan Terlouw) in pdf

'Ja.' Annette had kennelijk moeite het nieuws te verwerken.
Justus zweeg. Na een diepe zucht, zei Annette:
'Van mezelf heet ik VreugdenhilI. Hij was een broer van mijn
vader, een veel oudere broer. Mijn vader is overleden toen ik nog
klein was. Oom Ludo was als een vader voor me.'
'De politie wil weten hoe hij aan de morfine kwam. Ik heb niks
gezegd, omdat ik je dat had beloofd. De inspecteur is kwaad op
me.'
'Zeg maar dat de morfine van mij kwam', zei Annette gelaten.
'Daar komen ze toch achter en het kan me niet schelen ook.'
'Maar wat' - Justus kon het niet laten het te vragen - 'wat zit
hier allemaal achter?'
'Pak die stoel maar, dan zal ik het je vertellen.' Justus schoof een
stoel bij.
Annette kwam voorzichtig overeind.
'Mijn oom was een eigenaardige en eigenzinnige man. Als hij
ergens van overtuigd was, kon je hem met geen mogelijkheid op
andere gedachten brengen. Heb je hem gesproken?'
'Ja', zei Justus. 'Ik vond hem heel bijzonder.'
'Dat was hij. Toen hij veel jonger was, is hij eens in een zieken­
huis geweest. Ze dachten dat hij een hartinfarct had, want hij had
hevige steken in de hartstreek. Hij wilde niet, maar zijn vrouw,
tante Tilly, belde een ziekenauto. Ze legden hem meteen aan de
beademing en weet ik veel, en drie dagen lang heeft hij op een afde­
ling gelegen met hartbewaking. Er was niets aan de hand. Hij had
een ontsteking aan een zenuw in de buurt van zijn hart. Maar hij
was nog geen twee uur thuis of hij kreeg hevige koorts. Een infectie
of een virus, opgelopen in het ziekenhuis. Dit is allemaal gebeurd
toen ik nog een kind was. Hij is op het randje van dood geweest,
die sterke Ludo, die nooit iets had. 'Zie je wel', schijnt hij gezegd te
hebben toen hij weer beter was, 'artsen en ziekenhuizen maken je
alleen maar ziek. Ik wil ze niet meer zien.'
Daar heeft hij zich aan gehouden. Als hij eens griep had, kroop
hij met een pot hete thee naast zijn bed onder de warme dekens.
Had hij keelpijn, dan nam hij honing. En nog zo het een en ander.
In het begin, toen ik net apothekersassistente was, hadden we er
vaak discussies over. 'Alle medicijnen hebben een vervelende
91