Eigen rechter (Jan Terlouw) in pdf

of zijn leven voorbij was, terwijl je zulke spannende dingen kon
doen als Kozijnse een aftands viooltje aansmeren.
'Laten we eens onder ogen zien, beste Stijn, dat Joke niet het
einde van de wereld is.'
'Hoe bedoel je?'
'Wat is er eigenlijk aan haar? Waarom is ze zo bijzonder?'
'Niks. Er is niks aan haar.'
'Vond ze je gedichten mooi?'
'Sommige.'
'Hield ze van meteorologie?'
'Ze haat meteorologie.'
'Zoende ze zo goed?'
'Jawel.'
'Er zijn er meer die dat kunnen', zei Justus, als had hij niet pas
enkele weken, maar jarenlange ervaring.
'Hier spreekt een expert', zei Stijn, met voor het eerst sinds
weken weer een vleugje humor in zijn stem.
'Dus je doet het en je zorgt dat je niet in de gevangenis komt?'
'Komt wel goed.'
Justus wist ineens niet meer of het een goed idee was Stijn erin te
betrekken. Als hij zo sloom en ongeïnspireerd was, liet hij zich wil­
loos pakken door de politie.
'Het is niet de bedoeling dat je gepakt wordt, snap je dat?
Misschien kan het jou niet schelen, maar het is gevaarlijk voor het
project.'
'Ik zou zeggen dat Noortje de viool van haar vader komt halen
en dat ik haar help. Omdat ze zo goed kan zoenen.'
Justus wist niet of hij dit leuk vond.
'De politie zou de viool willen zien. Ons plan zou in duigen
vallen.'
'Ach man, ik laat me niet pakken.'
De huizen in de Karpatenstraat hadden een kleine, ommuurde ach­
tertuin. Achter de achtermuur liep een paadje dat je kon gebruiken
om een fiets achterom te rijden. Dat paadje werd ook gebruikt
voor het uitlaten van honden, en dus was het eerste wat Stijn deed
in een hondendrol trappen.
145