Eigen rechter (Jan Terlouw) in pdf

stellen dat ze die bij een verhoor 's nachts fel in het gezicht van de
verdachte lieten schijnen.
Verdachte? Was hij dan een verdachte?
Hij had zich verdedigd tegen een inbreker en de man aan de
politie uitgeleverd. Wat was hier aan de hand?
'Heb je iets tegen die Slijkhuis?' vroeg de rechercheur.
'Ik had iets tegen die inbreker, ja. Ik laat niet zomaar inbreken
in ons huis.'
'Je had de politie moeten bellen.'
'Dat heb ik toch gedaan?'
'Van te voren had je moeten bellen.'
'Dat ging toch niet. Ik bedoel, ik wist niet zeker of er echt
iemand in huis was. Ik zou toch voor gek hebben gestaan als er
niks aan de hand was.'
'Het gebeurt zo vaak dat we voor loos alarm moeten uitrukken.'
'En vinden jullie dat leuk?'
Voor het eerst lachte Wachtmans. 'Daar heb je gelijk aan.' Het
geijsbeer werd hervat.
'Hoe dan ook, je hoort wat, je denkt at het misschien een
inbreker is, je zoekt een wapen .. .'
'Die honkbalknuppel stond toevallig naast m'n bed.'
'Heel toevallig.'
'Ja. We waren een balletje wezen slaan. Vraag maar aan mijn
vriend Stijn.'
'Dat zullen we doen. Je grijpt die knuppel, loopt naar beneden,
ziet iemand bij de schrijftafel van je vader staan, en terwijl die man
geen wapen heeft, en zonder dat hij je bedreigt, sla je hem tot
moes. Je had hem makkelijk kunnen doodslaan, weet je dat?'
'Daarom mikte ik op zijn benen.'
'Zo, deed je dat? Je sloeg dus weloverwogen. Je bedacht precies
waar je de man zou raken. Als het waar is wat je zegt, kun je ver­
volgd worden wegens noodweerexces.'
'Natuurlijk is het waar.'
'Die meneer Slijkhuis heeft iets anders verklaard. Ik moet toege­
ven dat hij nog niet bepaald grondig is verhoord, maar tussen zijn
gekerm door heeft hij gezegd dat je hem zelf hebt binnengelaten en
dat je hem daarna hebt aangevallen.'
34