Eigen rechter (Jan Terlouw) in pdf

een goede violist. Een bouwer, een taxateur, ja, maar dit viool heeft
recht op een eersteklas musicus.'
'Wat is de waarde van het instrument, denkt u?'
'Zeer, zeer veel. Maar zekerheid is er niet.' 'Maar u denkt dat
het een Guarneri is?' 'Ik moet voorzichtig zijn, maar ik denk heel
waarschijnlijk.' 'Wat raadt u me aan nu te doen?' vroeg Kozijnse.
'U wilt hem verkopen?'
'Waarschijnlijk wel.'
'Belangrijkste is echtheid te laten vaststellen. Dat is ingewikkeld
proces. Er zijn verschillende deskundigen nodig. Als u wilt, ik kan
u helpen.'
'Daar wil ik eerst over nadenken', zei Kozijnse. 'Ik wil u vragen
met niemand over dit bezoek en over deze viool te spreken. Ik wil
voorlopig geen publiciteit.'
'Ik zwijg als graf', verzekerde de heer Richardson. 'Maar ik ben
wel opgewonden. Nooit eerder in mijn leven ik tegengekomen zo
bijzonder instrument.'
'U hoort nog wel van me. Hoeveel ben ik u schuldig?' Bashir
was bezig de boeken in zijn tas te stoppen. Hij vroeg zich af of hij
de heer Kozijnse een paar honderd gulden afhandig zou maken,
maar hij had het gevoel dat Justus het daar niet erg mee eens zou
zijn.
'Ik stuur u wel de rekening', zei hij met lichte tegenzin. 'Ik heb
uw adres.'
'Prima.'
Bashir wierp nog een verliefde blik op de viool en pakte zijn tas.
'Kunnen we een taxi bellen?'
'Ik breng u even naar het station.'
'Dat is vriendelijk van u.'
Ze liepen door de gang, naar de voordeur. Bashir ging het eerst
naar buiten, gevolgd door Kozijnse. Justus bleef nog even achter
om de viool naar zijn schuilplaats te brengen. Maar hij hoorde
door de open voordeur wat er gebeurde.
Yvonne had deze avond uitgekozen om naar Stoutendam te
gaan om Justus op te fleuren. Ze was bij het huis waar hij een
kamer huurde geweest, maar hij was er niet. Misschien was hij in
de Karpatenstraat, ze had gehoord dat hij soms op kantoor sliep.
182