Eigen rechter (Jan Terlouw) in pdf

had doorgegeven, hij had zijn ziel verkocht om goedkoop aan een
Saab te komen.
Toen het uiteindelijk tot een proces kwam, volgde hij dat zo
nauwkeurig mogelijk en tot zijn verbazing werd zijn naam nooit in
verband met de zaak genoemd. Tot zijn diepe vreugde was de heer
Verdaasdonk een week geleden vrijgesproken en Slijkhuis hoopte
dat daarmee zijn rust zou weerkeren en hij weer lekker zou kunnen
slapen.
Helaas voor hem, zo ging het niet.
Een dag na de rechterlijke uitspraak had Justus' vader hem
opgebeld.
'Je hebt gemerkt dat ik je naam niet heb genoemd, tijdens het
proces', had hij gezegd.
'Ja, ik vind dat fantastisch van je. Hartelijk dank.'
'Ik heb nog altijd die brief van je. Die hebben ze niet gevonden,
indertijd. Ik bewaarde hem op een aparte plaats.'
'Daar ben ik erg blij om', had Slijkhuis gezegd. 'Mag ik hem
terughebben? '
'Och ja, waarom niet?'
Fidele kerel, die Verdaasdonk, had hij gedacht. Betrouwbare
man. Nou ja, betrouwbaar ... voor zijn vrienden dan. En zo was
Slijkhuis zondagavond laat, in opperbeste stemming, nog langs de
woning van de Verdaasdonks gegaan.
De brief had hij niet gekregen.
'Ik kan hem niet vinden', had Justus' vader gezegd.
'Hoezo, niet vinden.'
'Gewoon, niet vinden. Zoek. Kwijt. Maar dat komt wel goed
hoor. Ik spoor hem wel op.'
Slijkhuis' prachtige humeur plofte in elkaar. Hoe kon dat nou?
Zo'n brief raak je niet kwijt. Hij geloofde zijn. vroegere collega niet.
Anderzijds, Verdaasdonk keek zo hartelijk uit zijn ogen. Een en al
sympathie. Hij was altijd een aardige vent geweest.
Hij zei: 'Je hoeft niet bang te zijn dat hij ooit in verkeerde han­
den terechtkomt. En weet je, misschien heb je nog eens een aardige
tip voor me. Ik vraag niet iets wat niet door de beugel kan, hoor. Ik
heb m'n buik vol van processen en rechters. Maar je weet wel, iets
wat aardig kan zijn voor iemand die in het onroerend goed zit.'
47