Eigen rechter (Jan Terlouw) in pdf

Zou hij een slaapmiddel in de koffie van Richardson doen,
zodat die boven de viool in slaap viel?
Onzin natuurlijk.
Justus wist dat Frans Nachtegaal vaak tussen de middag thuis
kwam lunchen. Hij had behoefte aan vertrouwden om te overleg­
gen. Hij sprong op zijn fiets en racete naar het huis van Annette en
Frans. Ze waren er.
Zwijgend hoorden ze zijn verhaal aan.
'Dat was dan dat', zei Frans. 'Het was leuk geprobeerd.' Ze
zwegen. Justus staarde naar een trage bromvlieg die over het tafel­
blad kuierde. Waarschijnlijk eentje van vorig jaar die zichzelf had
overleefd. Frans dacht aan Bastiaan van der Molen, die hij zo graag
een plezier had willen doen. Annette voelde een zekere opluchting.
Ze hield niet van de spanning die het project teweegbracht.
'Ik had allerlei zotte gedachten', zei Justus. 'Een slaapmiddel in
de koffie van die Richardson. Zorgen dat hij de Karpatenstraat niet
kan vinden. Onzin natuurlijk. Dat lost niks op.'
'De heer Richardson moet plotseling voor een jaar naar het bui­
tenland', suggereerde Frans.
'Er zijn nog meer viooltaxateurs in het land.'
'Toch moet er een oplossing zijn', zei Justus koppig. 'We zouden
natuurlijk .. .' peinsde Annette.
'We zouden natuurlijk wat?'
'Nee nee, genoeg is genoeg. We houden ermee op.'
'We zouden natuurlijk. . .' drong Justus aan.
'De gedachte ging even door mijn hoofd dat iemand anders voor
meneer Richardson zou kunnen spelen. Kozijnse kent hem niet, als
ik je goed begrijp.'
'Ja!' riep Frans enthousiast.
'Wie dan?'
'Iemand die in het complot zit. Frans niet natuurlijk. Ik ben een
vrouw en het ging niet over een mevrouw Richardson. Dat geldt
ook voor Noortje. Die is trouwens te jong, net als Stijn. Dus .. .'
'Bashir.'
'Ik niet geloven Bashir zijn geloofwaardig vioolbouwer uit
Alkmaar', merkte Frans realistisch op.
'Echt niet?'
173