De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

Deze emotie wordt veelal op twee verschillende manieren ervaren:
plaatsvervangende schaamte, de schaamte als iemand anders het
schuldgevoel beroerd, waardoor wij ons voor hen en voor onszelf
schamen, en existentiële schaamte, de schaamte voor onszelf, de
schaamte om voluit te leven. Broeders aller landen, zorg ervoor dat u
zich nooit meer hoeft te schamen en bestrijd misdaad met misdaad: gooi
beschaming in de strijd, opdat u zichzelf niet meer hoeft te schamen voor
uw eigen onderdrukte gevoelens. Een ieder die zich onzedelijk
misdraagt, moet zichzelf vanaf nu schamen en boete doen, want de
Godheid of de leer die u zelf heeft opgeschreven, schrijft het voor. Ver
gezocht misschien? Ik hoor graag een betere verklaring hoe het kan dat
zo vele geloofsleren zó schitterend en zuiver in kern zijn en zó
afzichtelijk lelijk en de vrijheidsbeknottend zijn in de uitvoerende zin.
Het gaat mij er niet zozeer om, op eigen houtje de wereld te verbeteren.
Ik wil je graag prikkelen de (on)waarachtigheid van onze wereld te
onderzoeken en te beseffen in wat voor wereld je ontwaakt als jij je ziel
hervonden hebt. Je hebt haar niet voor niets ooit verloren, of ben je delen
van je ziel kwijtgeraakt, zoals nagenoeg iedereen dat is, in onze
samenleving. Onze ziel heeft, zoals ik eerder betoogde, voeding nodig,
levensenergie. Zij wisselt energie uit met de buitenwereld middels onze
gedachten, gevoelens en emoties. Juist, diezelfde emoties die zo ernstig
worden bedreigd door de wereld waarin wij leven, de platgeslagen
emotie-arme wereld, waarin ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek
genoeg’ het credo lijkt. Als wij nou eens beginnen met onze ziel te
voeden en onze gekmakende maaiveldbekrompenheid omdraaien in:
‘Doe maar gek, dan doe je al gewoon genoeg!’
Dat zou tenminste nog eens een begin zijn. De werkelijkheid is veelal
anders, onze ziel heeft zich teruggetrokken achter een dik pantser van
sociale zeker- en wenselijkheid en als een kameleon passen wij ons aan.
Althans, zo hebben wij ons dat aangeleerd. Maar als wij zo blijven leven,
zullen we verdoemd zijn tot eenzaamheid, wij zullen nooit werkelijk
contact kunnen maken. Wij zullen geen adem kunnen halen, omdat ons
masker dat ons belemmert. Wij zullen geen Licht op ons ware gezicht,
op ons wezen, onze ziel kunnen laten schijnen. Wij zullen nooit ware
intimiteit kunnen beleven, omdat daarvoor kwetsbaarheid en
100