De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

zelf zijn, onze duistere demonen zijn de Poortwachters van onze ziel (zie
hierover ook mijn boek De Heldenreis). De Gewijde Reis leidt ons dan
ook regelrecht of met een omweg door de schaduw en laat ons
kennismaken met de krachten die ons een levenlang al beschermen en
die erop wachten om aan het Licht te worden gebracht om zich zo weer
bij ons te voegen. Al kunnen deze ‘bovennatuurlijke’ krachten ons in
eerste instantie vooral afschrikken, dat is tenslotte hun taak. Een taak die
zij alleen kunnen laten varen als we hen met liefde in ons hart benaderen.
Dat is tenslotte waar de Poortwachters van onze ziel een levenlang op
wachten, zij wachten en hoeden tot wij ons zelf in liefde omarmen. Als
we ons zó klein maken als een Kind en hen de boodschap laten brengen
die zij in zich dragen. Het kan lijken of zij ons willen overmeesteren,
afschrikken of zelfs doden. Wat het ook is, aanvaard het in kalmte en
met liefde. Ieder verzet tegen welke intentie van de Poortwachter dan
ook, is verzet tegen onze eigen ziel en onze eigen genezing en
heelwording. Laat de Poortwachter uitrazen en zijn verschrikkelijke
boodschap brengen. Hoe pijnlijk zijn boodschap ook, zij is voor jou.
Zodra je haar aanneemt en deze zelf gaat dragen, lost de Hoeder op en is
zijn kracht en energie de jouwe. Alleen ware liefde voor jezelf, de liefde
voor je eigen duisternis, brengt genezing. Dat is de belofte van de ziel.
Wie de gangbare literatuur over psychedelische middelen bestudeert of
tripverslagen leest dan wel verhalen van psychonauten hoort, leert over
de verschrikkingen die zich in het diepst van het duister van onze
persoon af kunnen spelen. De gangbare mening over het doorstaan
hiervan is dat we in geval van dergelijke verschrikking afleiding moeten
zoeken of het uit moeten zitten 28 . Ik hoor en lees vaak het woord
‘handelen’ (op zijn Engels) in de zin van ‘het was een heftige ervaring
maar ik kon het nog net handelen’. De tripper is hiermee de moedige
thrillseeker die gevaarlijke gebieden in zichzelf trotseert en hier
heldhaftig verslag van kan doen. Vaak gaan trippers alleen of in een
groep op pad, wat spannende taferelen oplevert. Hoewel ik met een
zekere jongensboekachtige, avontuurlijke blik kan kijken naar deze
benadering, is zij niet zonder gevaar. Als we alleen trippen of in een
groep, is de kans groot dat we inderdaad de situatie moeten ‘handelen’,
onder controle houden. Het onder controle houden van de psychische
krachten die wij moedwillig oproepen kan tot zeer grote,
oncontroleerbare en blijvende angsten leiden en in sommige gevallen tot
199