De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

heeft. Hij ontdekte dat wij vaak geboortetrauma’s onbewust herhalen en
dat hoe wij ons leven in het verlengde daarvan vormgeven, bepaalde
patronen vormt. Hij noemt die patronen Coexsystemen. Ik ga in dit boek
niet verder in op de theorievorming, maar het maakt aannemelijk dat als
je bepaalde trauma’s uit je geboorte en kindertijd doorleeft, je leven
ineens een totaal andere, voornamelijk positieve wending kan krijgen. Je
werkt hiermee niet aan de oppervlakte, maar zoals ik het wel eens noem
‘onder op de stapel’. Hierdoor kan van alles in je leven van hier en nu
gaan verschuiven. Bijvoorbeeld omdat je altijd bepaalde situaties
opzoekt of juist vermijdt op basis van bepaalde onderdrukte trauma’s en
daar nu verandering in kan brengen, als je die trauma’s opnieuw
doorleefd hebt. Dit zou ook de bewering van Secret Chief Leo Zeff
kunnen verklaren en onderbouwen, die op basis van zijn ervaring met
duizenden Reizigers stelt dat een sessie met een entheogeen middel even
helend kan werken als vele jaren therapie.
Begrijp je waarom onze liefdevolle begeleider zo belangrijk voor ons is
tijdens onze Reis? Zij kan inschatten wanneer wij in ons babybewustzijn
terechtkomen en ons de warmte bieden die wij nodig hebben om het
trauma te doorleven. Zij kan zachte en liefdevolle muziek voor ons
opzetten en ons vasthouden en knuffelen. Zolang wij maar ons
oorspronkelijke trauma opnieuw kunnen beleven en doorleven. Ditmaal
als volwassene die zich daarmee van een immense ballast bevrijdt.
De Godheid in zich
Het woord ‘entheogeen’ betekent: ‘de Godheid in zich openbarend’. Ik
realiseer mij dat ik met het gebruik van dit woord, aangevuld met termen
als ‘sacrament’, ‘Gewijd’ en dergelijke, deels mijn belofte breek om
geen nieuwe betekenisgeving aan onze ervaring te geven. Ik besef dat als
ik of iemand anders stel dat met de ervaring van de Reis de kans groot is
dat de Godheid zich in ons openbaart, dit kan leiden tot nieuwe
betekenisgeving. Hans Plomp, schrijver van geestverruimende literatuur,
vertelde mij eens dat hij als schrijver voor de critici had afgedaan toen
hij over de zich openbarende Godheid begon te schrijven. De kritiek van
de koude klei was dat we in Nederland net de verzuiling achter ons
hadden gelaten en geen behoefte hadden aan nieuwe dogma’s. Onze
semi-vrijzinnige en nuchtere houding daarin lijkt een bevrijding te zijn
van al te rigide geloofsvormen, maar heeft als ongewild bijeffect dat we
214