De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

DEEL IV GEWIJDE REIS
30 De landkaart van de Gewijde Reis
Een van de belangrijkste Reisdoelen van de Gewijde Reis is zoals ik al
vaker schreef, het hervinden van onze ziel. Of we nu op pad gaan om te
heel te worden, om onze roeping te vinden of om uit te zoeken wie wij
werkelijk zijn; al deze doelen zijn verbonden met onze ziel en als wij
haar terugvinden en herwinnen, volgt genezing en het vinden van onze
roeping als vanzelf. We kunnen een levenlang alle problemen
overwinnen die wij oproepen als wij onze ziel verloren hebben óf we
kunnen direct naar de bodem duiken. In het diepste donkerste duister, op
de bodem van de put, daar kunnen wij haar hervinden. Dáár vinden wij
ook de schatten die wij zoeken: kracht, inzicht en genezing. John
Bradshaw 43 schreef een prachtig verhaal dat dit principe illustreert. Een
man werd opgesloten in een grot en had voldoende voedsel voor precies
een week. Hem werd verteld dat het mogelijk is uit de grot te
ontsnappen. In de grot lag een hoop stenen. Hoog daarboven was een
lichtpuntje te zien. Een week lang was hij in de weer om stenen te
sjouwen en de stapel te verhogen. Uiteindelijk stierf hij van uitputting,
honger en dorst. Als hij op onderzoek was uitgegaan, had hij ontdekt dat
in het donker, achter de stenen, een gang liep, die diep door de aarde liep
en uiteindelijk buiten uitkwam. Dit verhaal illustreert hoe veel van ons
leven, in een poging om aan hun zelfgemaakte val te ontsnappen. Zijn
wij als de muggen en motten, die in het donkerst van de nacht als
bezetenen op de lamp afkomen en verbranden? Of zijn wij als
vuurvliegjes, die hun eigen licht maken en voor wie de nacht een
bondgenoot is om sierlijk in te foerageren?
De Gewijde Reis gaat door het diepst van de nacht, door de schaduw die
velen van ons meer vrezen dan het leven én de dood zelf. De monsters en
demonen die in de schaduw van ons onbewuste huizen, hebben wij daar
zelf gecreëerd en opgesloten en hoe dieper wij ze de schaduw in sturen,
hoe krachtiger en angstaanjagender zij worden. Ik zal niet ontkennen dat
de demonische krachten in ons doodeng kunnen zijn. En ik zal zeker niet
ontkennen dat deze duistere krachten in werkelijkheid onze bondgenoten
zijn. Hoe bang wij ook voor ze zijn, hoe bang we ook in wezen voor ons
198