De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

inruilen voor discipline en inspanning, tegenover het luieren en
ontspannen dat wij nodig hebben, willen wij genot kunnen ervaren. Nog
voordat wij ons bewustzijn goed en wel hebben ontwikkeld, is ons
Innerlijk Kompas onklaar gemaakt en dobberen wij richtingloos op de
oceaan van het leven. De meesten onder ons worden keurig opgevoed, in
die zin, dat wij onze emoties als vreugde, verdriet, woede, angst, liefde
en lust kortwieken en binnen leren houden. Ons wordt aangeleerd dat wij
niet mogen stampvoeten, brutaal zijn, uitzinnig zijn, huilen, angstig zijn,
schreeuwen. Kortom, alles wat onze natuur vertelt dat wij zijn, wordt in
onze opvoeding eruit gesleuteld. Op school leren we urenlang stilzitten
en ons concentreren, discipline, regelmaat, orde. Jaar in jaar uit wordt
deze regelmaat er in gestampt, net zo lang tot je wel zal gaan denken dat
dit is wie je hoort te zijn, aangepast en gekortwiekt. Als we zo worden
opgevoed, wacht ons een trieste consequentie: wij zullen ons nooit
ergens thuis voelen. Voor wie haar instinct en emotionele beleving veilig
heeft kunnen ontwikkelen is de wereld een speelplaats, die erop wacht
om ontdekt te worden, vol kansen en uitdagingen. Haar thuis is overal,
want zij heeft de vaardigheid om zich in de wereld te manifesteren en
kan vertrouwen op haar Innerlijk Kompas, dat betrouwbare
voorspellingen geeft of een bepaalde situatie pijn of genot zal brengen.
Op basis van deze voorgevoelens zal deze persoon overwegend de juiste
beslissingen nemen en het voor haar geschikte pad kiezen, het pad dat bij
haar ware aard past. Wie dit kompas mist, zal zich vrijwel nergens thuis
voelen en is de wereld een boosaardige, gevaarlijke en onveilige plaats.
Alleen het eigen huis is misschien nog een veilige haven waar slechts
intimi in door mogen dringen. Zonder ons Innerlijk Kompas trekken we
voortdurend de voor ons verkeerde mensen en situaties aan, zodat we
weer eens te meer bevestiging krijgen op ons beeld dat de wereld geen
veilige plaats is en dat we ons nog verder terug zullen moeten trekken en
verschansen in onze bunker, als trend door Faith Popcorn destijds ook
wel ‘Cocoonen’ genoemd. De vraag die ons rest is: ‘Zullen we ooit
uitvliegen?’ Veiligheid, zekerheid en middelmatigheid zijn de
sleutelwoorden in een onbezield leven. Langzaam maar zeker zal de
levensenergie zich terugtrekken. Als het beschermende pantser te strak
gaat zitten en de spieren geen doorbloeding meer kunnen krijgen, zal het
lichaam hard en stram worden, als antwoord op ons onvermogen om ons
uit te strekken. Maar hoe ontwaak je in ‘vredesnaam’ uit deze
nachtmerrie? Het zaadje van deze droom ligt tenslotte ver voor ons
104