De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

overwinnen, de moed om ons om te draaien en de liefde om te gaan
luisteren naar wat ons nu werkelijk kwelt. Pas wanneer wij door de
‘zwarte nacht van de ziel’ (hoofdstuk 16 - De zwarte nacht van de ziel)
durven gaan, kunnen wij werkelijk Licht binnen laten en onze ziel tot
leven wekken. Zoals ik vaker aantoonde, is ontwaken in onze wereld niet
altijd even prettig of gemakkelijk. Ons Westerse leven lijkt op
onderdrukking van onze gevoelswereld toegespitst. Het is niet voor niets
dat antidepressiva, die ik synoniem acht voor ‘zielenmoord’, massaal
worden voorgeschreven door doktoren en psychiaters die zelf ook met de
handen in het haar zitten, omdat zij geen flauw benul hebben hoe zij hun
patiënten werkelijk gezond kunnen krijgen. Wanneer gaan zij, of sterker
nog, wanneer gaan WIJ beseffen, wanneer ga JIJ beseffen dat die
verantwoordelijkheid bij jou ligt? Aldous Huxley had in de jaren dertig
van de vorige eeuw al een zeer scherpe visionaire blik op wat ons te
wachten staat. Hij schreef in ‘Heerlijke Nieuwe Wereld 54 ’ de profetische
woorden:
‘Moeten wij ons “IK”, ons individu-zijn opgeven en moderne
stemmingsverbeteraars gaan slikken om letterlijk “alles” uit deze
vreemde, onnatuurlijke wereld aan te kunnen, of moeten we bereid zijn
onze angsten en fobieën onder ogen te zien, zodanig dat ze ons tot
bescherming worden en ertoe bijdragen dat ons diepste wezen niet
afgemaakt en beschadigd wordt door de toch wel weerzinwekkende
onnatuurlijkheid van de maatschappij rond het jaar tweeduizend?’
De vraag die Huxley bijna tachtig jaar geleden stelde is ongelooflijk
actueel gebleken. Het is dezelfde vraag die ik je nu, in het tijdperk
waarover Huxley’s profetie gaat, opnieuw stel: ‘Kies je er voor om in te
slapen en jezelf te conformeren aan een maatschappij die de ziel
langzaam vermoordt? Kies je om ziek te blijven of kies je ervoor om
wakker te worden, om je pijn en verdriet onder ogen te zien, om op te
staan en verantwoordelijkheid voor jezelf en je omgeving op te eisen en
te helen?’ Hebben we wel een keus of laat ik je, zoals de
wereldberoemde filosoof/schrijver Huxley, eigenlijk geen keus? De
droeve werkelijkheid is dat we massaal instemmen zonder überhaupt een
besef te hebben dat we ooit een keus zouden kunnen hebben. We zijn
een zwijgende, onwetende, instemmende meerderheid geworden, die
alleen nog in actie komt als de benzineprijs exceptioneel omhoog gaat.
273