De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

dienden te worden en de spirituele verbinding werd voortaan gemaakt
door een persoon die daartoe dacht gemachtigd te zijn, als Aardse
accountmanager van God. Zo doorbraken wij ooit de Cirkel van Energie.
Afgesloten van onze ziel en verbannen van onze oorsprong zijn wij
verder gaan dwalen en zijn onze dwaalsporen ‘cultuur’ gaan noemen.
Ieder nieuw lid van de stam werd vervolgens net zo gehersenspoeld. En
zo geven wij onze kinderen niet de Cirkel van Energie, maar de cirkel
van afgeslotenheid door. Afgesloten van onszelf, afgesloten van anderen.
Neem nog maar eens het voorbeeld van de sexuele energie. Er bestaat
geen onstuimiger, aardser soort dan juist deze energie die wij zo in de
taboesfeer hebben getrokken en beladen hebben met negativiteit. Het is
vooral tweeduizend jaar kerkelijke invloed geweest die de Cirkel heeft
verbroken en onze krachtige levensenergie, de bruisende waterval, heeft
ingedamd tot een gecultiveerd vijvertje. Ons wordt geleerd dat alleen al
onze gedachten aan seks onrein kunnen zijn. We leerden ons te
vervreemden van ons lichaam en haar behoeften en leerden ons ervoor te
schamen. Schaamte is niets anders dan angst, we zijn bang geworden
voor ons lichaam. We werden bang voor onze ‘onreine’ gedachten. We
werden bang voor onze emoties. Als je daarbij optelt, dat wij werden
grootgebracht in een cultuur die deze gang van zaken als ‘normaal’ heeft
aangenomen en beseft dat ons bewustzijn zich vormt naar de manier
waarop wij worden opgevoed, is het niet moeilijk om in te zien waarom
zoveel mensen in onze huidige tijd dwalende zijn. Afgesloten van de
Bron van Leven, opgesloten in de denkgeest, bang voor welke emotie
dan ook en een vreemde van hun lichaam, hunkerend naar levensenergie.
Dat is het schrale beeld dat opdoemt als we de moderne mens bezien.
Afgesloten van zijn wezen en zijn behoeften. Geen idee welk voedsel
hem werkelijk zal voeden. Voor dag en dauw vertrekkend naar zijn
werkplek met airconditioning zonder direct daglicht, ‘s avonds
hondsmoe thuis en met een magnetronmaaltijd voor de buis. Is dat wie
we behoren te zijn? ‘Hebben we onze roeping dan eindelijk gevonden?’
vraag ik mij af, enigszins cynisch. Het is tijd om te ontwaken. Tijd om de
weg naar huis in te zetten, nu het nog kan. Tijd om te gaan ontdekken
wat ons werkelijk vervult en van levensenergie voorziet, in plaats van de
voorgeprogrammeerde programma’s af te draaien in het kader van de
zogenaamde ‘vrije keuze’ (zolang je het maar doet zoals iedereen het
doet), ons zo hoog gewaardeerde Westers gedachtegoed. Wel beschouwd
hebben we geen enkele vrije keuze. Probeer maar eens uit de malle
69