De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

Wanneer wij de motivatie hervinden om te leven, is er niets meer dat
onze genezing in de weg staat en kunnen we intuïtief de juiste manier
vinden om te leven. We zullen laten wat ons schaadt. Wanneer we de
motivatie hervinden om te leven, kost het ons geen moeite om de
verantwoordelijkheid voor onszelf op te eisen en te houden.
Ben je bereid om de donkere nacht van de ziel in te gaan, om te
doorleven wat je al een levenlang onderdrukt, om jouw waarheid aan het
Licht te brengen, symbolisch te sterven en je ziel te hervinden? Dat zijn
de vragen die je jezelf kunt stellen als je magisch wilt gaan heelworden
tot op het niveau van je cellen, als je de Gewijde Reis, de pelgrimstocht
naar de ziel, wilt maken. Vragen die stuk voor stuk mogelijk je grootste
angsten op kunnen roepen, die angsten waar je al een levenlang voor
wegloopt. Waar wij collectief voor weglopen. Daarom zullen de meesten
onder ons de Reis pas wagen als zij werkelijk een zware of zelfs
dodelijke ziekte onder de leden hebben. Als wij luisteren naar onze
ziekte geeft zij ons de kracht en de intuïtie, de roep van de ziel, om de
juiste beslissing te nemen. Om de confrontatie met je angsten aan te
gaan, vraagt meer dan moed. Het vraagt om liefdevolle mensen om je
heen, die je kunnen steunen en begeleiden. Mensen die je hervonden hart
en ziel de ruimte kunnen geven als je de weg naar genezing inzet. Alleen
redden wij het meestal niet. Ik raad je aan als je de weg van genezing in
wilt zetten, om op zoek te gaan naar lotgenoten. Zoek mensen die je een
steuntje in de rug kunnen geven of een schouder om op te leunen, in het
donkerst van de Nacht. Je zult er zelf doorheen moeten, dat is de enige
manier waarop de ziel gelouterd wordt. Zoals wij zelf ook overgaan, aan
het eind van ons leven, als onze tijd gekomen is. Maar je hoeft het
allemaal niet alleen te doen, zoek hulp en verbind je liefdevol met
anderen. Laat ons leven alsof iedere dag de laatste is. En als het dan de
laatste dag is, laat ons met opgeheven hoofd de dood tegemoet treden,
met hart en ziel, met een glimlach op ons gezicht, met de gedachten aan
een leven dat waarachtig geleefd is. Maar laten we de tijd die ons rest op
Aarde vooral gebruiken om onszelf te hervinden, om vele liefdevolle
relaties aan te gaan en te leven met hart en ziel. Er is een prachtige
metafoor, waarbij ziekte wordt voorgesteld als het vuiltje, dat de basis is
van de parel die de oester ervan maakt. De oester kan zich niet ontdoen
van het vuiltje, maar zij kan er wel voor zorgen dat het vuiltje haar niet
langer irriteert en een prachtig geheel gaat vormen met de rest van haar
wezen, een parel 55 . Als wij onze ziekte gaan beschouwen als een
275