De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

hoe moeilijk dat soms ook is om te beseffen. Mijn vriendschappen en
relaties waren vaak doordrenkt van hetzelfde schuldgevoel dat ik naar
mijn ouders voelde. Nu ik op mijn eigen benen sta en emotioneel voor
mijzelf zorg, hoef ik geen schuld meer te dragen en kan ik mijn relaties
zuiver voelen, zoals ze zich voordoen.
Ik besef nu dat het ons menszijn, ons bestaansrecht is om onze emoties,
oud of nieuw, heerlijk of verschrikkelijk, te laten stromen. Woede is
misschien nog wel de meest verachte emotie en er rust een immens taboe
op. Woede moeten we maar inslikken en onze moralistische waarden,
gevoed door haar christelijke achtergrond, pleiten vooral voor vergeving
als opgelegde deugd. Ik leer nu dat het gelijk staat aan onderdrukking
van de werkelijke emotie. Woede is een krachtig signaal, dat zodra wij
het voelen, serieus genomen en het liefst geuit moet worden. Het vertelt
ons wie we zijn en waar onze grenzen liggen. Door onze woede te uiten,
ontlaadt zij en verliest haar dodelijke kracht, die zich tegen ons richt als
wij haar inslikken. Als we haar uiten, geven we de ander de gelegenheid
om ons te leren kennen en rekening met ons te leren houden, zodat er
werkelijke veiligheid en intimiteit kan ontstaan. Als je de ander met je
woede aangeeft ‘hier is mijn grens, je bent erover heengegaan’, en de
ander erkent jouw grens, ontstaat er veiligheid die ons veel sterker bindt
dan de schone schijn en ‘niets aan de hand’ relaties die onze
oppervlakkige tijden zo kenmerken. Als we zo doodsbang zijn voor
elkaars emoties, hoe moeten we ons dan ooit werkelijk op ons gemak
voelen bij elkaar? Als we leren om elkaars grenzen te verkennen en in
geval van woede te erkennen, volgt vergeving vanzelf, niet als deugd,
maar als natuurlijk gevolg. Als wij onze woede niet leren uiten en haar
opslaan, komt zij in het domein van ons gekwetste Innerlijk Kind dat
geen verschil kan maken tussen vroeger en nu. Hierdoor bouwen wij
emotionele spanning op die er bij een volgende vergelijkbare gebeurtenis
onevenredig uit zal komen als een orkaan die met vernietigende kracht
om zich heen raast. Terwijl zij ook als een waarschuwende storm haar
kracht prijs had kunnen geven. Ontwaken is ons hart ontdoen van woede
door haar te uiten en zo de weg vrijmaken voor liefde en vrede.
Als we leren om onze emoties te uiten, zullen we vanzelf onze
vriendschappen zuiveren en die mensen aantrekken die werkelijk bij ons
horen en ons genegen zijn. Vaak zullen we eerst mensen om ons heen
verliezen. Veel mensen hebben nu eenmaal een vastomlijnd beeld van
97