De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

veranderen, als wij onszelf transformeren. Verandering gaat bijna altijd
gepaard met angst, één van die ‘vervelende’ emoties die wij nu juist niet
(meer) wilden voelen. Onze pas herwonnen gezondheid kan zo een korte
opleving zijn en zolang wij niet wezenlijk veranderen, kunnen wij
gemakkelijk weer terugzakken naar ons oude niveau van ziekte. De
discipline die wij opbrachten bleek mogelijk toch meer op wilskracht
gebaseerd te zijn dan op ware liefde voor onszelf. Als wij onszelf niet
werkelijk willen transformeren, is de kans groot dat wij willen genezen
om een of ander doel na te streven dat buiten onszelf ligt. Hoe dan ook,
op wilskracht alleen kunnen wij het waarschijnlijk niet redden op de
lange duur. Wat wij nodig hebben is zielskracht.
Zielskracht is ons verbonden weten met ons leven, met wie wij behoren
te zijn, met ons unieke levenspad, met de mensen en natuur om ons heen,
met het leven zelf. Wanneer wij zielskracht ervaren, bezield zijn, hebben
wij geen discipline nodig. Zielskracht hervinden wij als wij ons pad gaan
lopen, ons levenspad. Wanneer wij keuzes maken die met onze ziel
resoneren. Wanneer wij ziek zijn, zijn wij afgesneden van onze ziel. Ons
hart kan teleurgesteld, gebroken of verbitterd zijn. Wij kunnen ons
eenzaam, gestresst en verlaten voelen of andersom juist met iedereen
verbonden en opgeëist door de wereld voelen. Hoe dan ook, ziekte is
niets anders dan een krachtig signaal dat ons aangeeft dat er iets niet
helemaal of helemáál niet goed gaat en dat wij afgesneden zijn van onze
bezieling. Vaak isoleren wij het signaal en zien het als iets dat van buiten
komt waar wij tegen moeten gaan vechten. De gehele medische cultuur
is daarop gericht, ziekte wordt gezien als een veldslag die gewonnen
moet worden. Een veldslag die door ons nooit gewonnen kan worden,
omdat wij er altijd het slachtoffer van zullen zijn. Wij kunnen het
medische schimmenspel rustig een levenlang volhouden zonder ook
maar een glimp van onze bezieling op te vangen, verblind als we zijn
door ons eigen dwaallicht. En door een complete industrie, die er van
leeft ons op de been te houden, hinkend van symptoom naar symptoom.
Met angst als voornaamste drijfveer, angst die niet gevoeld mag worden
en daardoor juist gevoed wordt. Angst waar wij eeuwig voor op de loop
zijn.
Wanneer wij onze bezieling terug willen vinden, zullen wij moeten
stoppen met wegrennen en de kracht moeten vinden om onze angst te
272