De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

Landkaart van de Gewijde Reis
Ego
In dit boek opper ik mijzelf veelal als vriend van de ziel en in iets
mindere mate van het ego. Je hoeft mij echter niet als vijand van het ego
te beschouwen, integendeel. Wij hebben ons ego hard nodig om ons
staande te houden hier op Aarde. We zijn hier tenslotte gekomen om te
leren, te ervaren en keuzes te maken en daar hebben wij ons ego voor. Ik
denk dat de uitdaging ligt in het verruimen van ons bewustzijn en onze
egokracht en dat het aanvullen met zielskracht onze ware schoonheid ten
goede komt. Alleen ziel uitdrukken maakt ons zweverig en maakt dat wij
ons op Aarde niet thuis voelen en weg willen zweven. Alleen ego
uitdrukken maakt ons hebberig en bang en haalt ons uit de magische
verbinding die wij met alles en iedereen, inclusief onszelf, kunnen
voelen als wij heel zijn. De verbinding tussen ziel en ego, tussen voelen
en zijn, is dan ook het sleutelwoord en misschien zelfs wel het
toverwoord. Als we ons dominante ego kunnen leren dat het niet bang
hoeft te zijn voor al die gevoelens die onder de oppervlakte borrelen, dan
hoeft het niet zo veel kracht meer te verspillen om ze te onderdrukken en
zichzelf ziek te maken. Als ons ego doorkrijgt dat wat het vreest zijn
eigen schaduw is en dat de ware pijn in onszelf huist, in het
onderdrukken ervan, kán het leren wat werkelijk goed voor ons is. Als
we de kortzichtige en opportunistische doelen van ons ego verbinden
met de eeuwige diepgang van onze ziel, ontstaat er synergie die ons hele
wezen ten goede komt, in plaats van slechts een van de delen. De ziel
krijgt dan de ervaring waar zij zo naar verlangt en ons ego de liefde en
verbondenheid, die het al zo lang mist. Deze magische verbinding ten
spijt, voor het vinden van het broodnodige evenwicht tussen beide
krachten in ons, moeten we leren met ons bewuste denken meer ruimte te
maken door allereerst tijdens onze Reizen ons bewuste denken uit te
schakelen! Als we daar de noodzaak van in leren zien kunnen we ons in
liefde over leren geven aan onze ziel, en de lessen en instructies
ontvangen die ons bij ons ware zelf brengen. Als we onze ziel in ere
herstellen hervinden wij het kompas, dat ons oeverloos ronddolende
schip zo hard nodig heeft. Of zoals Winnie de Poeh zo treffend stelt als
hij de weg naar huis kwijt is: ‘Als we nu gewoon eens stoppen met
zoeken, misschien vinden we dan de weg wel terug’. Om onze
203