De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

werkt even verslavend als verbroederend: we hebben voortaan een
gespreksonderwerp, we hoeven niet meer over onszelf en onze
belevingen te vertellen, maar kunnen praten over de gedeelde ervaring
van het bekeken programma. Met de paplepel wordt ons zo geleerd dat
een tweedehands leven prima is. Eenmaal van school af en gewend aan
de acht uur werk per dag, meestal zonder buitenlucht en zonlicht, is de
televisie de laatste strohalm, de illusie van de realiteit van het echte
leven. We hebben in elk geval nog de indruk dat we leven. Met deze
trieste wereldbeschouwing wil ik niemand beledigen of zijn manier van
leven afkeuren, ik wil alleen laten zien dat velen van ons, inclusief
ikzelf, het spoor van hun leven, van hun ziel zijn kwijtgeraakt op heel
vroege leeftijd. Om onze ziel te hervinden zullen we dus een vlucht
moeten maken naar de tijd dat zij nog aan onze zijde was. Onze ziel is de
enige die ons kan wijzen wie we behoren te zijn. Ieder mens is daarin
uniek, met haar eigen kwaliteiten en levenspad.
Hoe is het met jouw roeping gesteld, weet jij wie je behoort te zijn?
Luister je naar je ziel, of gaat haar gefluister verloren in de waan van de
dag? Of doe jij je best, hopende dat de dag van morgen jouw pad zal
openbaren? Als ik voor mijzelf spreek, heb ik lang gedwaald. Het kostte
mij dertig jaar van mijn leven om te beseffen welk dwaalspoor ik had
gelopen, of eerder, van dwaalspoor naar dwaalspoor. Al veel eerder in
mijn leven was ik zoekende en begreep ik dat ik niet op mijn pad liep.
Van de spirituele tradities leerde ik vooral dat ik nog niet hard genoeg
mijn best deed, niet genoeg mediteerde of stil was. Of dat ik nog te veel
aardse genoegens had of verlangens. De lijst adviezen die je voor een
spiritueel en ‘gelukkig’ leven kunt krijgen is schier oneindig. Wat ik van
alle dwaalsporen in elk geval heb geleerd is, dat de waarheid alleen in
mijn eigen hart te vinden is. Zoals jouw waarheid alleen in jouw hart ligt.
Hoe verleidelijk het ook is haar elders te zoeken. De Gewijde Reis is er
dan ook op gericht om je de mogelijkheid te geven jouw eigen waarheid
te ontsluieren en te ‘ont-dekken’ wie jij behoort te zijn, anders dan je te
vertellen hoe of wie je dan zou moeten zijn.
Maar wat of wie weerhoudt ons dan te ontdekken wie we behoren te
zijn? Als het antwoord zo voor de hand ligt, waarom pikken we het dan
niet op? Het is vooral ons dominante ego, met zijn Innerlijke Criticus
voorop, die ons belet de waarheid over onszelf te ontdekken. Gedreven
door angst, gevoed door een leven lang weg zijn bij onze kern, zouden
48