De Gewijde Reis - Mensenrechten.org

Innerlijke Soldaat vredestaken leren, als Vreedzame Krijger. Als het
nodig is, hebben we altijd de beschikking over zijn agressie en
overlevingskracht. Wij kunnen hem leren zacht te worden en ons te
koesteren, te verzorgen en indien nodig te beschermen. Hij zal de vader
kunnen worden voor de in ons aanwezige kwetsbare en in de steek
gelaten kanten, de vader die wij zo gemist hebben toen wij hem nodig
hadden. Als wij onze Innerlijke Soldaat leren onze kwetsbare kanten te
beschermen, hoeven we ook niet almaar de strijd met anderen aan te
gaan of steeds op zoek te gaan naar erkenning. Als wij onszelf erkennen,
vervullen wij onze diepste wens zelf en kunnen we één worden. Het
proces van eenwording is pijnlijk en moeizaam, maar een van de mooiste
ervaringen in een mensenleven. Het spreekt bijna vanzelf dat jouw
kwetsbare kanten zich in het begin nog maar weinig willen laten zien.
Eerst willen ze voldoende bewijs dat het veilig is om zich te laten zien en
dat ze niet weer gekwetst zullen worden. Onze kwetsbare kanten willen
hun verdriet tonen en door ons en belangrijke anderen getroost worden.
Als wij deze troost aan onze tere kanten gegeven hebben, kunnen zij
gezond worden en met ons meegroeien, om uiteindelijk met ons samen
te smelten en in vreugde te kunnen leven. Wanneer wij het zielsbesluit
nemen om onze kwetsbare kanten in ons hart te sluiten en nooit meer te
laten gaan, zullen deze kanten van onszelf zich steeds meer in ons
durven manifesteren en hun in wezen Goddelijke aard aan ons
openbaren. Dat is de ware beloning die ons wacht en die alle inspanning,
het uiten, verwerken en dragen van onze pijn en verdriet meer dan de
moeite waard maakt. De openbaring van onze in wezen Goddelijke aard
is een van de Reisdoelen van de Gewijde Reis. Onze eigen inspanning in
de ‘normale’ staat van zijn bepaalt daarbij wat wij aan onze
openbaringen hebben. Als we open staan voor onszelf, voor onze
kwetsbare, begaafde kanten is de kans groot dat helderziendheid ons
kompas wordt. Zo wordt ons leven, onze gewaarwording, ons
bewustzijn, de graadmeter van onze ontwikkeling. Hoe zuiverder wij
worden en hoe meer wij onze oude pijn doorleven, hoe minder wij op de
buitenwereld hoeven te projecteren. Hoe meer wij openstaan voor de tere
kanten van ons wezen, hoe meer de gaven zich zullen openbaren. Een
mooi pad om te bewandelen, toch? Het is het pad van ons hart, het pad
dat loopt naar wie wij behoren te zijn.
287