Multidisciplinaire richtlijn Cardiovasculair ... - Diliguide

met DM sprake is van een toename in ‘vasculaire leeftijd’ van 15 jaar. Deze periode
van 15 jaar geldt zowel voor vrouwen als voor mannen (Booth 2006). Een Finse (Lindstrom
2006) en een Amerikaanse (Knowler 2002) preventiestudie ondersteunen deze
benadering.
Door de eenvoud van deze benadering wordt correcte toepassing van de preventieve
maatregelen bevorderd, waardoor onderbehandeling van patiënten met DM
zo veel mogelijk kan worden vermeden. De UKPDS-risicoscore is een acceptabel
alternatief voor de risicotabel in deze richtlijn ingeval men gewend is aan het
gebruik van de UKPDS-risicoscore of men om andere redenen de voorkeur geeft aan
deze risico score.
Noot 7. Verhoogd risico op HVZ bij patiënten met RA
Chronische inflammatoire reumatische aandoeningen, zoals reumatoïde artritis, de
ziekte van Bechterew (spondylitis ankylopoetica) en artritis psoriatica, zijn aanwezig
bij ongeveer 4% van de Nederlandse bevolking (Chorus 2007). Jicht valt hier niet
onder door het intermitterende karakter van de aandoening en de sterke variatie in
tijd en per individu. HVZ komen bij deze groep patiënten vaker voor dan in de algemene
bevolking: zowel sterfte als ziekte ten gevolge van HVZ is ongeveer verdubbeld
(vergelijkbaar met DM2) (Del Rincon 2001; Gladman 2009; Han 2006; Peters 2004;
Peters 2010a; Peters 2010b; Symmons 2004; Van Halm 2009; Aviña-Zubieta 2008).
Het verhoogde cardiovasculaire risico bij patiënten met inflammatoire reumatische
aandoeningen wordt in gelijke mate verklaard door zowel de traditionele risicofactoren
als reumaspecifieke factoren (Gonzalez 2008; Solomon 2009). Chronische ontsteking
van de vaatwand speelt een rol bij atherosclerose. Op cellulair niveau zijn er
opvallend veel overeenkomsten met RA (Gerli 2004; Hansson 2005; Scott 2006),
waarbij er verondersteld wordt dat de chronische inflammatie bij reumatoïde artritis
leidt tot een (versterkte) ontsteking van de vaatwand. Overigens komen dyslipidemie,
hypertensie en roken vaker voor bij patiënten met deze chronische inflammatoire
reumatische aandoeningen dan bij de algemene bevolking (Peters 2004).
Interventiestudies met statines en/of antihypertensiva naar het effect ervan op cardiovasculaire
eindpunten bij patiënten met chronische inflammatoire reumatische
aandoeningen zijn (nog) niet gepubliceerd. Het is echter zeer onwaarschijnlijk dat
statines en/of antihypertensiva minder effectief zouden zijn bij deze groep patiënten
dan bij andere populaties. Toediening van een statine bij patiënten met RA gaf een
vergelijkbare reductie van het TC- en LDL-cholesterol als bij patiënten zonder RA
(Baigent 2005). Ook werd in deze studie enige vermindering van ziekteactiviteit
gemeten in de groep die behandeld werd met de statine.
Antireumatische therapie met methotrexaat of TNF-blokkers laat het cardiovasculair
risico eveneens dalen (Carmona 2007; Choi 2002; Dixon 2007; Jacobsson 2005;
Naranjo 2008; Symmons 1998; Van Halm 2006).
MULTIDISCIPLINAIRE RICHTLIJN CARDIOVASCULAIR RISICOMANAGEMENT 56