Multidisciplinaire richtlijn Cardiovasculair ... - Diliguide

Noot 25. Overwegingen voor behandeling van hypertensie bij jongere personen
De in het algemeen gebruikte absolute grens voor behandeling van hypertensie,
ongeacht de risicoschatting, vanaf een systolische bloeddruk > 180 mmHg lijkt bij
jongere personen rijkelijk hoog. Er wordt aangenomen dat langdurige belasting van
het vaatstelsel schadelijk zal zijn. Daarom wordt geadviseerd om bij personen jonger
dan 50 jaar een herhaald gemeten systolische bloeddruk > 160 mmHg als grens voor
behandeling te nemen. De behandeling start met leefstijlmaatregelen. Indien na > 3
maanden de verhoogde bloeddruk persisteert, kan eventueel met medicamenteuze
therapie worden gestart (Mancia 2007; Mancia 2009).
Er dient rekening mee te worden gehouden dat stress, lichamelijke klachten en
sommige medicatie of voedingsstoffen kunnen leiden tot (voorbijgaande) hoge
bloeddruk. De na verloop van tijd opnieuw gemeten bloeddruk kan dan normaal blijken.
Gestarte therapie dient dan ook goed te worden geëvalueerd, en kan eventueel
na verloop van tijd worden gestaakt. Het is overigens aannemelijk dat personen die
op jongere leeftijd een tijdelijk verhoogde bloeddruk hebben, een reële kans lopen
om op latere leeftijd alsnog werkelijk hypertensie te krijgen.
Noot 26. Antitrombotische profylaxe bij patiënten met HVZ
Na een eerste HVZ dient altijd antitrombotische profylaxe ter voorkoming van nieuwe
complicaties overwogen te worden (Tijssen 1998). In een meta-analyse van de Antithrombotic
Trialists’ Collaboration (Anon 2002a) werd het effect van het gebruik van
trombocytenaggregatieremmers onderzocht bij patiënten met een hoog risico op het
ontwikkelen van een niet-fataal hartinfarct, een niet-fataal herseninfarct of sterfte
door HVZ. De totale risicoreductie van alle genoemde uitkomsten was 25%. De risicoreductie
voor een niet-fataal hartinfarct was 33%, voor een niet-fataal herseninfarct
25% en voor sterfte door HVZ 17%. De absolute risicoreductie was 36 per 1000
patiënten met een doorgemaakt hartinfarct gedurende 2 jaar, 38 per 1000 patiënten in
de eerste maand na een acuut hartinfarct, 36 per 1000 patiënten met een eerder doorgemaakt
herseninfarct of TIA gedurende 2 jaar, en 9 per 1000 patiënten tijdens de
eerste 3 weken direct na een acuut herseninfarct.
Van de trombocytenaggregatieremmers is acetylsalicylzuur het meest onderzocht
en effectief gebleken bij patiënten met HVZ. Onderzoek naar de kosteneffectiviteit
van acetylsalicylzuur na een herseninfarct wees uit dat het middel als monotherapie
geschikt is voor secundaire preventie (Niessen 2000). Hoewel acetylsalicylzuur is
geassocieerd met dosisgerelateerde bijwerkingen zoals gastro-intestinale symptomen,
bloedingen in de hoge tractus digestivus en hersenbloedingen, weegt in dit
geval het beschermende effect ter voorkoming van HVZ op tegen de risico’s. Het aantal
extra gastro-intestinale bloedingen bij gebruik van acetylsalicylzuur is ongeveer 4
per 1000 gebruikers per jaar (Derry 2000) en het aantal extra hersenbloedingen
bedraagt 1 per 2500 gebruikers per jaar (He 1998).
77 KENNISDOCUMENT