Multidisciplinaire richtlijn Cardiovasculair ... - Diliguide

Noot 22. Intensieve ondersteuning ter bevordering gezonde leefstijl
In het algemeen geldt dat eenmalige leefstijladvisering al effectief kan zijn (Ashenden
1997; Lancaster 2004). De effectiviteit neemt toe naarmate de interventie intensiever
is, langer duurt of meer contacten omvat (Fiore 2000; Lancaster 2004).
Wat betreft de behandeling van obesitas liet een Zweedse evaluatie van 20 onderzoeken
geen duidelijke conclusie toe over de additionele effectiviteit van behandeling
door een gedragstherapeut naast dieetmaatregelen en verhoging van de lichamelijke
activiteit (Asp 2002). Wel bleek dat cognitieve gedragstherapie de effecten van een
dieet en beweging op het lichaamsgewicht kan versterken wanneer de behandeling
wordt gecontinueerd gedurende langere tijd.
In een meta-analyse van de effecten van gezondheidsvoorlichtingsprogramma’s bij
hartpatiënten gecombineerd met stressmanagement, werd geconcludeerd dat dergelijke
programma’s de mortaliteit met 34% reduceerden en het risico op een recidief
hartinfarct met 29% deden afnemen (Dusseldorp 1999).
De beperkt beschikbare onderzoeksgegevens wijzen erop dat zelfhulpgroepen waarbij
lotgenotencontact en zelfcontroletechnieken werden toegepast, kunnen bijdragen aan
het bereiken en handhaven van gewichtsverlies (Latner 2001; Latner 2002; Lowe 2001).
In de Europese richtlijn wordt het schema van de 5 A’s aanbevolen, waarmee een
patiënt kan worden ondersteund bij het streven naar een gezonde leefstijl, bijvoorbeeld
stoppen met roken (Graham 2007):
Ask: Vraag regelmatig en systematisch naar het huidige gedrag.
Assess: Bepaal de mate van ‘verslaving’ en de bereidheid om tot gedragsverandering
te komen.
Advise: Adviseer krachtig om tot gedragsverandering te komen.
Assist: Assisteer waar mogelijk door middel van verwijzingen, ondersteunende
therapie of medicamenteuze interventie.
Arrange: Tref voorwaarden voor terugvalpreventie en maak follow-up afspraken.
Noot 23. Behandeldrempel en behandelwinst bij patiënten zonder HVZ
De behandeldrempel voor medicamenteuze behandeling bij patiënten zonder HVZ
ligt in deze richtlijn hoger dan in de Europese richtlijn, die behandeling voorstelt als
het 10-jaarsrisico op sterfte door HVZ ≥ 5% is (Graham 2007). Om ongewenste medicalisering
van een grote groep relatief gezonde personen zonder klachten te voorkomen
en uit haalbaarheidsoverwegingen (werkbaarheid en financiële haalbaarheid
(Getz 2005)) is in Nederland gekozen voor een medicamenteuze behandeldrempel
als het 10-jaarsrisico op ziekte of sterfte door HVZ ≥ 20% is. Bij een sterke clustering van
risicoverhogende factoren die niet zijn verwerkt in de risicotabel, kan eerder tot
behandeling worden overgegaan.
Voor een inschatting van de behandelwinst kan worden uitgegaan van de verlaging
van het risico op ziekte of sterfte door HVZ.
MULTIDISCIPLINAIRE RICHTLIJN CARDIOVASCULAIR RISICOMANAGEMENT 74