Syntheserapport - Vlhora

de reorganisatie van de opleidingen en het opstellen van een beleidsplan waarin werkdruk wordt
vermeld. Dit laatste kan misschien verwondering wekken. Deels heeft het te maken met de vaststelling
dat het beleidsplan nog onvoldoende uitgerold is. Maar we menen ook dat de term ‘beleidsplan’
nogal ruim werd geïnterpreteerd door de hogescholen. Om die reden hebben we zelf, op basis van
een analyse van de beschikbare gegevens, een score gemaakt over het werkdrukbeleid in de hogescholen
(zie volgend punt en ook de daaropvolgende kwalitatieve analyse).
3.2.3 Score werkdrukbeleid
Onze analyse van het werkdrukbeleid van hogescholen heeft geleid tot een categorisatie waarbij
elke hogeschool een score tussen 1 en 4 kreeg toegewezen (4 = best). We hebben deze score gekoppeld
aan de enquêteresultaten bij de lectoren (zie § 4.2.6) en ook de relatie onderzocht met de maatregelen
die de hogescholen zelf hadden aangegeven.
De correlaties zijn het sterkst met “Beleidsplan werkdruk” (correlatiecoëfficiënt 0,61); “Analyse factoren
werkdruk” (0,48) en “Vermindering vergaderlast” (0,35). Zwakkere verbanden zijn er met
“Aanpassing vakantieregeling” (0,26), “Individuele aanpassingen taakinvulling” (0,25) en “Vermindering
administratie” (0,21).
3.3 Kwalitatieve analyse
3.3.1 Inleiding
In hun studie voor de Hefce Leadership Foundation maakten Barrett en Barrett (2008) qua benadering
van de taakallocatie en werkdrukbeheersing een onderscheid tussen drie soorten universiteiten:
Universiteiten met een informele aanpak. De aanpak komt er in essentie op neer dat departementshoofden
informatie inwinnen uit verschillende bronnen, dan overleg plegen met de
collega’s en finaal het werk tussen de collega’s verdelen. Dit is een systeem dat goed kan
werken wanneer het departementshoofd zijn personeelsleden goed kent en er ook een positieve
en consensuele cultuur heerst. De trend naar grotere departementen maakt het echter
steeds moeilijker om op deze “traditionele” manier te werken.
Partiële benaderingen, waarbij men formele en numerieke gegevens combineert met een
benaderende output in uren of credits. Soms wordt hierbij enkel rekening gehouden met
contacturen. In andere gevallen wordt ook rekening gehouden met de uren die besteed
werden aan administratie. Meestal wordt in deze modellen geen rekening gehouden met
het aspect onderzoek omdat dit moeilijker te kwantificeren valt. Alhoewel in deze partiële
modellen reeds objectieve elementen zijn vervat, blijkt het toch moeilijk om het personeel
evenwichtig te behandelen omdat de modellen niet compleet zijn.
De integrale modellen, waarbij rekening wordt gehouden met lesgeven, administratie en
onderzoek (op basis van verschillende wegingsfactoren). In principe zijn deze het meest geschikt
om te komen tot een evenwichtige en eerlijke werkverdeling. Toch stelden de onderzoekers
ook hier beperkingen vast omdat vaak onderdelen geplafonneerd werden. Verder
stelden zij ook problemen vast wanneer de modellen te gedetailleerd waren omdat er dan
geen mogelijkheid bestond om rekening te houden met individuele omstandigheden.
31