NJB-1526

Recommendations

Info

Rechtspraak Hoge Raad Het middel betoogt dat het hof bij de beoordeling van de vraag of de onderhavige collectieve actie onder de bescherming van art. 6, aanhef en onder 4, ESH valt, ten onrechte beslissende betekenis heeft toegekend aan de in eerdere rechtspraak ontwikkelde zwaarwegende procedureregels (‘spelregels’). De door het hof genoemde ‘spelregels’ zijn a. dat een collectieve actie van werknemers, in verband met de daardoor (mogelijk) geschade belangen van de werkgever en derden, tijdig tevoren aan de werkgever behoort te worden aangezegd, en b. dat de actie een ultimum remedium dient te zijn, waarin ligt besloten dat zij mede dient te worden getoetst aan de beginselen van proportionaliteit en subsidiariteit. Bij de beoordeling stelt de Hoge Raad voorop dat in HR 31 oktober 2014, ECLI:NL:HR:2014:3077 (FNV c.s. vs. Enerco), over het stelsel van de art. 6 en G ESH en de verhouding tussen deze bepalingen ligt besloten dat de ‘spelregels’ niet langer een zelfstandige maatstaf zijn om te beoordelen of een collectieve actie rechtmatig is. De naleving daarvan is dus niet langer een zelfstandige voorwaarde voor die rechtmatigheid. Dit neemt niet weg dat die spelregels (niet alleen die welke in deze zaak door het hof zijn genoemd) nog steeds van belang zijn bij de beantwoording van de vraag of de uitoefening van het recht op collectief optreden in een concreet geval dient te worden beperkt of verboden langs de weg van art. G ESH. Zij zijn weliswaar niet langer als zodanig voorwaarden voor toelaatbaarheid van de actie, maar nog wél gezichtspunten bij de beoordeling of de actie moet worden beperkt of verboden. Het belang van de spelregels als gezichtspunten is echter niet steeds hetzelfde. In het geval van bijvoorbeeld een algehele werkstaking hebben zij groot gewicht, maar dit is in mindere mate het geval wanneer sprake is van een ‘prikactie’ van beperkte duur waardoor geen grote schade wordt aangericht. Met het voorgaande strookt dat niet langer in zijn algemeenheid als een zelfstandige voorwaarde voor toelaatbaarheid van een collectieve actie kan worden gesteld dat zij als uiterste middel wordt ingezet. Het vorenstaande betekent dat, indien de organisatoren van een collectieve actie aannemelijk maken dat de actie redelijkerwijze kan bijdragen aan doeltreffende uitoefening van het recht op collectief onderhandelen, deze actie onder het bereik valt van art. 6 aanhef en onder 4 ESH en dus in beginsel moet worden aangemerkt als een rechtmatige uitoefening van het sociale grondrecht op collectieve actie. Het ligt dan op de weg van de werkgever of de derde die eist dat de uitoefening van het recht op collectieve actie in het concrete geval wordt beperkt of uitgesloten, om aannemelijk te maken dat deze beperking of uitsluiting naar de maatstaf van art. G ESH gerechtvaardigd is. Dit laatste is slechts het geval indien beperkingen aan het recht op collectieve actie maatschappelijk gezien dringend noodzakelijk zijn. Bij de beoordeling óf een beperking of uitsluiting van de uitoefening van het recht op collectieve actie in het concrete geval, maatschappelijk gezien, dringend noodzakelijk is, dient de rechter alle omstandigheden mee te wegen. Daarbij kunnen onder meer van belang zijn de aard en duur van de actie, de verhouding tussen de actie en het daarmee nagestreefde doel, de daardoor veroorzaakte schade aan de belangen van de werkgever of derden, en de aard van die belangen en die schade. In dit verband kan ook (onder omstandigheden zelfs beslissende) betekenis toekomen aan het antwoord op de vraag of de spelregels zijn nageleefd. Opmerking verdient voorts nog dat als de actie mede personen treft met een bijzondere kwetsbaarheid zoals jeugdigen, gehandicapten, bejaarden, en anderen die in bijzondere mate zorg behoeven, in die zin dat zij afbreuk doet aan de mogelijkheid van hun verzorging waardoor die personen worden blootgesteld aan het gevaar dat hun geestelijke of lichamelijke gezondheid wordt geschaad, de actie op grond van art. G ESH al snel als onrechtmatig moet worden aangemerkt. Tegen deze achtergrond is de rechtsopvatting van het hof onjuist. Bevestigende beantwoording van de vraag of de in de rechtspraak ontwikkelde spelregels zijn nageleefd, is immers niet van belang voor bevestigende beantwoording van de vraag of de onderhavige actie valt onder de bescherming van art. 6, aanhef en onder 4, ESH; evenmin is dit zonder meer voldoende grond voor een beperking of verbod van de actie op de voet van art. G ESH. Ook onjuist is de in de overweging van het hof besloten liggende opvatting dat op de organiserende vakvereniging dienaangaande de stelplicht en bewijslast rusten. Het middel treft in zoverre doel en behoeft voor het overige geen behandeling. Het hof heeft in het midden gelaten of de onderhavige actie als bedrijfsbezetting is aan te merken. In verband met de behandeling van het geschil na verwijzing verdient opmerking dat de vraag of deze actievorm onder de bescherming van art. 6, aanhef en onder 4, ESH valt en zo ja, of zij niettemin – als onrechtmatig – op grond van art. G ESH dient te worden verboden, eveneens moet worden beantwoord met inachtneming van de hiervoor vermelde maatstaven en gezichtspunten. Volgt vernietiging en verwijzing. De A-G concludeert tot verwerping. Hij meent dat er niets te zeggen valt voor het standpunt dat de onderhavige actie niet onrechtmatig was (3.2) en dat het geen pas geeft dat een vakbond meent ‘de medische eindverantwoordelijkheid’ te kunnen overnemen (5.5). Op de juridische kant gaat hij in onder 4.1-4.13, met aandacht voor kritiek van het Europese Comité voor Sociale Rechten op Nederlandse rechtspraak over de onrechtmatigheid van collectieve acties. 1261 19 juni 2015, nr. 14/04304 (Mrs. A.M.J. van Buchem-Spapens, G. Snijders, M.V. Polak; A-G mr. G.R.B. van Peursem) ECLI:NL:HR:2015:1690 Incidenteel appel. HR: Het hof heeft miskend dat in het verweerschrift in hoger beroep een incidenteel appel besloten lag. (Rv art. 339 lid 3, art. 362) De vrouw, adv. mr. D.M. de Knijff, vs. de man, adv. mr. S. Kousedghi. Procesverloop In dit echtscheidingsgeding heeft de vrouw partneralimentatie van € 6 500 per maand verzocht. De rechtbank heeft de partneralimentatie bepaald op € 560 per maand. De man heeft hoger beroep ingesteld. Het hof heeft de beschikking van de rechtbank, voor zover betrekking hebbende op de partneralimentatie, bekrachtigd. Hoge Raad Gelet op hetgeen de vrouw in haar verweerschrift in hoger beroep heeft aangevoerd en gezien het partijdebat in hoger beroep, waaruit blijkt dat de man heeft begrepen dat de vrouw een hogere partneralimentatie wenste dan de rechtbank had vastgesteld, had het hof behoren te onderzoeken of de draagkracht van de man een hogere partneralimentatie toeliet dan het door de rechtbank vastgestelde bedrag. Het hof heeft miskend dat in het verweerschrift van de vrouw in hoger beroep een incidenteel appel met betrekking tot de draagkracht van de man besloten lag. Ook onderdeel 2, dat opkomt tegen de overweging van het hof dat de vrouw geen incidenteel appel heeft ingesteld ter zake van haar aanvullende behoefte, is in het licht van het vorenstaande terecht voorgesteld. Volgt vernietiging en verwijzing, overeenkomstig de conclusie van de A-G. De A-G spreekt van een verkapt, maar onmiskenbaar incidenteel appel (onder 10). 1760 NEDERLANDS JURISTENBLAD – 03-07-2015 – AFL. 26
Rechtspraak 1262 19 juni 2015, nr. 14/06504 (Mrs. C.A. Streefkerk, A.H.T. Heisterkamp, C.E. Drion; A-G mr. E.M. Wesseling-van Gent) ECLI:NL:HR:2015:1684 Toegang tot de rechter. Verplichte procesvertegenwoordiging. Het cassatieverzoekschrift is niet ondertekend door een advocaat bij de Hoge Raad. Dit gebrek is niet hersteld. HR: Het beroep dat verzoekers ter rechtvaardiging van dit gebrek hebben gedaan op art. 6 EVRM, faalt op de in de conclusie van de A-G vermelde gronden. (EVRM art. 6 lid 1en lid 3 onder c; Gw art. 94; Rv art. 407 lid 3, art. 426a lid 1) Verzoekers, geen advocaat, vs. Stichting de Alliantie, niet verschenen. Procesverloop In dit kort geding heeft Stichting gevorderd dat verzoekers wordt bevolen medewerking eraan te verlenen dat bepaalde werkzaamheden worden uitgevoerd in de door verzoekers gehuurde woning. De kantonrechter heeft de vordering deels toegewezen. Het hof heeft verzoekers niet-ontvankelijk verklaard in het hoger beroep, onder meer omdat in hoger beroep geen advocaat was gesteld. Verzoekers hebben cassatieberoep ingesteld bij een geschrift getiteld ‘cassatiedagvaarding huurrecht’. Hoge Raad Nu het geschrift getiteld ‘cassatiedagvaarding huurrecht’ geen exploot is in de zin van art. 45 Rv en niet voldoet aan de eisen van de art. 45 en 11 Rv, zal het aangemerkt worden als een verzoekschrift. Dit verzoekschrift voldoet niet aan de eisen van art. 426a lid 1 Rv, omdat het niet is ingediend noch is ondertekend door een advocaat bij de Hoge Raad. Dit gebrek in cassatie kan worden hersteld door datzelfde verzoekschrift binnen twee weken na binnenkomst ter griffie van de Hoge Raad opnieuw in te dienen, maar nu ondertekend door een advocaat bij de Hoge Raad. Hoewel verzoekers daarop door de griffie van de Hoge Raad zijn gewezen, is het gebrek in het oorspronkelijke verzoekschrift niet hersteld. Dit brengt mee dat verzoekers in hun beroep niet-ontvankelijk dienen te worden verklaard. Het beroep dat verzoekers ter rechtvaardiging van dit gebrek hebben gedaan op art. 6 EVRM, faalt op de in de conclusie van de Advocaat-Generaal vermelde gronden. Volgt niet-ontvankelijkverklaring van verzoekers in het cassatieberoep, overeenkomstig de conclusie van de A-G. De A-G zet onder 2.5-2.8 uiteen dat het vereiste van verplichte procesvertegenwoordiging niet in strijd is met het in art. 6 EVRM verankerde recht op toegang tot de rechter. Hoge Raad (strafkamer) Deze rubriek wordt verzorgd door prof. mr. P.H.P.H.M.C. van Kempen, hoogleraar straf(proces)recht Radboud Universiteit Nijmegen. 1263 16 juni 2015, nr. 14/00314 (Mrs. A.J.A. van Dorst, N. Jörg, V. van den Brink) (Na conclusie van A-G mr. D.J.C. Aben, strekkende tot verwerping; adv. mr. J. Boksem, Leeuwarden) ECLI:NL:HR:2015:1654 Valse aangifte, art. 188 Sr: deze bepaling ziet op het geval dat aangifte of klacht is gedaan van een strafbaar feit met de wetenschap dat dit feit in het geheel niet is gepleegd, met dien verstande dat voor toepassing van die bepaling voldoende is dat in de aangifte opzettelijk in strijd met de waarheid, feiten worden meegedeeld in zodanige bewoordingen dat degene aan wie de aangifte wordt gedaan, daaruit moet begrijpen dat op zekere tijd en plaats een bepaald strafbaar feit is gepleegd. In casu sprake van valse aangifte omdat hetgeen verdachte tijdens een gesprek met twee rechercheurs van de zedenafdeling van de politie heeft verklaard over haar vermeende slachtofferschap in een zedenzaak als een uitbreiding, versterking en verzwaring van een eerdere aangifte door de moeder van de verdachte werd beschouwd. (Sr art. 188) Inleiding: Verdachte is veroordeeld omdat zij – kort gezegd – ‘aangifte heeft gedaan dat een strafbaar feit was gepleegd, wetende dat dat feit niet was gepleegd, immers heeft verdachte in genoemde periode op meerdere tijdstippen, ten overstaan van rechercheurs van de zedenafdeling van de politie Doetinchem, opzettelijk en in strijd met de waarheid verklaringen afgelegd inhoudende dat zij, verdachte, op 16 mei 2011 en op 13 september 2011 seksueel zou zijn misbruikt door haar zwemtrainer, [betrokkene 1]’. Het hof heeft daarover onder meer overwogen: ‘Verdachte heeft op 27 mei 2011 een zogenaamd “informatief gesprek zeden” gevoerd bij de politie. Zij heeft toen aangegeven dat zij [betrokkene 1], al enkele jaren haar zwemcoach, in een kleedhokje van het zwembad heeft moeten aftrekken. Op 7 juni 2011 heeft verdachte, destijds 17 jaar, een getuigenverklaring afgelegd. Op 9 juni 2011 heeft de moeder van verdachte aangifte van aanranding van en ontucht met haar dochter gedaan tegen [betrokkene 1]. Op 27 oktober 2011 heeft er wederom een gesprek plaatsgevonden met verdachte bij de politie. Verdachte heeft toen verteld dat zij op 16 mei 2011 én op 13 september 2011 seks heeft gehad met [betrokkene 1], waarbij hij met zijn penis in haar vagina is gedrongen. Naar aanleiding van dit verhaal heeft de politie onderzoek gedaan in de woning van verdachte, met het doel om DNA-materiaal veilig te stellen. Dat is niet gelukt. Verdachte heeft op 24 mei 2012 verklaard dat zij op 27 oktober 2011 bij de politie onwaarheden heeft verteld, omdat zij had gehoord dat de zaak tegen [betrokkene 1] zou worden geseponeerd. Daarom had zij haar eerdere verhaal aangedikt en had zij feiten genoemd die helemaal niet zijn voorgevallen. Verdachte heeft dit ook ter zitting van het hof erkend. Het hof is van oordeel dat hetgeen verdachte op 27 oktober 2011 bij de politie heeft verteld een uitbreiding, versterking en verzwaring betrof van de eerdere door haar moeder op 9 juni 2011 gedane aangifte. Het hof ziet deze nadere verklaring van verdachte dan ook in samenhang met de aangifte die al in juni 2011 was gedaan. Naar het oordeel van het hof is er daarom wel sprake van een valse aangifte in de zin van artikel 188 [Sr].’ Inleiding eerste middel: Het middel klaagt over het oordeel van het hof dat te dezen sprake is van het doen van een valse aangifte in de zin van art. 188 Sr. Art. 188 Sr luidt: ‘hij die aangifte of klacht doet dat een strafbaar feit gepleegd is, wetende dat het niet gepleegd is, wordt gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie’. Hoge Raad, eerste middel onder meer: 3.3. De tenlastelegging is toegesneden op deze bepaling. Daarom moeten de in de tenlastelegging en bewezenverklaring voorkomende woorden ‘aangifte heeft gedaan dat een strafbaar feit was gepleegd, wetende dat dat feit niet was gepleegd’ geacht worden aldaar te zijn gebezigd in dezelfde betekenis als toekomt aan dezelfde in die bepaling voorkomende bewoordingen. 3.4. Art. 188 Sr heeft betrekking op het geval dat aangifte of klacht is gedaan van een strafbaar feit met de wetenschap dat dit feit NEDERLANDS JURISTENBLAD – 03-07-2015 – AFL. 26 1761
Page 1 and 2:
NEDERLANDS JURISTENBLAD GASWINNING
Page 3 and 4:
Inhoud Vooraf 1246 1707 Prof. mr. P
Page 5 and 6:
Vooraf 1246 Belastinghervorming en
Page 7 and 8: Sinds de ontdekking van het Groning
Page 9 and 10: Inmiddels is aangetoond dat grondei
Page 11 and 12: gen voor de winning op zee (inclusi
Page 13 and 14: geregeld moet worden en de wijze wa
Page 15 and 16: men dat de (externe) veiligheid wor
Page 17 and 18: Is er sprake van een ernstige proce
Page 19 and 20: Wat betreft de andere gevaarsfactor
Page 21 and 22: Verdragsrechtelijk kan aan levering
Page 23 and 24: de Ontwerper van het Burgerlijk Wet
Page 25 and 26: tratie van. Indien tussen de exploi
Page 27 and 28: Ik laat in dit korte bestek buiten
Page 29 and 30: dan ook dat de transparantie daardo
Page 31 and 32: Gaswinning Groningen 1250 Geldt het
Page 33 and 34: Bij zaaksbeschadiging is uitgangspu
Page 35 and 36: worden beïnvloed en dat de rechter
Page 37 and 38: Gaswinning Groningen 1251 Aansprake
Page 39 and 40: gevendheid. Het stoppen van de winn
Page 41 and 42: hier dat de gedupeerden in een toes
Page 43 and 44: Gaswinning Groningen 1252 Aardbevin
Page 45 and 46: verre van volledig. Wij noemen alle
Page 47 and 48: Al met al lijkt het erop dat het Lo
Page 49 and 50: Wat betreft de Dialoogtafel valt op
Page 51 and 52: len van financiële en andere midde
Page 53 and 54: Rechtspraak ders hun diepe afkeur o
Page 55 and 56: Rechtspraak hebben verworven, de ve
Page 57: Rechtspraak 1259 19 juni 2015, nr.
Page 61 and 62: Rechtspraak hof als volgt. Voor de
Page 63 and 64: Rechtspraak Sv in de daar bedoelde
Page 65 and 66: Rechtspraak belanghebbende de grove
Page 67 and 68: Rechtspraak de publieke belangen va
Page 69 and 70: Rechtspraak Centrale Raad van Beroe
Page 71 and 72: Rechtspraak eens zijn dat daaruit o
Page 73 and 74: Boeken 1276 Nederlanders in de heil
Page 75 and 76: Tijdschriften en van oudere uitspra
Page 77 and 78: Tijdschriften geven voor de relatie
Page 79 and 80: Tijdschriften bepaalde voorwaarden
Page 81 and 82: Tijdschriften - In 2012 organiseerd
Page 83 and 84: Tijdschriften voorstel treedt mogel
Page 85 and 86: Tijdschriften ders, de rol van de o
Page 87 and 88: Wetgeving van Protocol nr. 14 was b
Page 89 and 90: Wetgeving verboden middelen en kunn
Page 91 and 92: Wetgeving tevens in een wijziging v
Page 93 and 94: Wetgeving met het oog op het opneme
Page 95 and 96: Wetgeving pees parlement en de Raad
Page 97 and 98: Wetgeving voor de berekening van de
Page 99 and 100: Wetgeving Belastingdienst en beslag
Page 101 and 102: Nieuws 1313 Staat moet uitstoot bro
Page 103 and 104: Universitair Nieuws 1317 Wilt u dat
Page 105 and 106: Personalia 1318 Hoogleraar Met inga
Page 107: Wetgeving toezicht financiële Mark
show all

NJB-1526

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?