NJB-1526

Recommendations

Info

Rechtspraak nomen verhoor van deze getuige, zou indruisen tegen het recht van de verdachte op een eerlijk proces zoals gewaarborgd in artikel 6 EVRM (vgl. HR 30 juni 1998, ECLI:NL:HR:1998:ZD1214, NJ 1999/88). 3.5. In het licht van de onder 3.4 omschreven maatstaf gaat de klacht dat het Hof de maatstaf van het verdedigingsbelang had dienen toe te passen niet op. In aanmerking genomen hetgeen is aangevoerd tot onderbouwing van het in de appelschriftuur gedane verzoek heeft het Hof door te oordelen dat “het openbreken van de procedure tot het al dan niet toekennen van de status van bedreigde getuige aan een getuige” waarop het verzoek neerkomt, in strijd is “met het gesloten stelsel van rechtsmiddelen” deze maatstaf niet miskend. Dat oordeel is gelet op hetgeen is aangevoerd ook niet onbegrijpelijk. Het middel voor zover gericht tegen de eerste afwijzing van het getuigenverzoek faalt dus. Inleiding tweede middel (III): Ter terechtzitting in hoger beroep van 19 maart 2014 heeft de verdediging verzocht de R-C mr. Van Atteveld als getuige te doen horen, behalve opnieuw over het toekennen van de status van bedreigde getuige aan NN, nu ook over de betrouwbaarheid van de door die getuige afgelegde verklaring. Ook dat verzoek heeft het hof afgewezen. Het middel richt zich ook tegen die afwijzing. Het hof heeft de afwijzing van het verzoek betrekking hebbend op de toetsing van de status van NN als bedreigde getuige verwoord als weergegeven in de conclusie van de advocaat-generaal onder 24 sub 3 ‘Over 2(a)’. Daarbij heeft het dezelfde gronden gehanteerd als hiervoor onder 3.5 vermeld. De afwijzing van het verzoek voor zover het de betrouwbaarheid betreft van de door de bedreigde getuige NN afgelegde verklaring heeft het Hof als volgt verwoord: ‘Over 2(b)[.] Op grond van artikel 226e Sv onderzoekt de rechter-commissaris tijdens het verhoor de betrouwbaarheid van de bedreigde getuige en legt hij daaromtrent in het proces-verbaal rekenschap af. In de onderhavige zaak is dat onderzoek en de verantwoording daarvan – overeenkomstig de wettelijke regeling – opgedragen aan de rechter-commissaris mr. Van de Ven. Het in artikel 226e Sv voorgeschreven betrouwbaarheidsoordeel komt derhalve niet toe aan mr. Van Atteveld. Daarnaast dient het hof – bij zijn oordeel of de verklaring(en) van NN tot bewijs kunnen worden gebezigd – zich als zittingsrechter zelfstandig een oordeel te vormen over de betrouwbaarheid van die verklaring(en). Het hof acht het niet noodzakelijk mr. Van Atteveld in dat verband te horen of van hem een nadere schriftelijke motivering te vernemen. Daarbij neemt het hof in aanmerking dat, zoals hierna zal worden overwogen, het dossier voldoende informatie bevat waaraan het hof de verklaringen van NN op betrouwbaarheid kan toetsen. Ook onderdeel 2(b) van het verzoek noopt niet tot het horen van mr. Van Atteveld. Het herhaalde verzoek om mr. Van Atteveld te horen als getuige wordt daarom afgewezen.’ Hoge Raad, tweede middel onder meer (III): 3.6.4. Het verzoek tot het doen horen van de Rechter-Commissaris mr. Van Atteveld ‘in verband met het oordeel omtrent de betrouwbaarheid van de verklaring van NN’, dat voor eerst is gedaan ter terechtzitting in hoger beroep van 19 maart 2014 heeft het Hof afgewezen. Dit verzoek is een verzoek in de zin van art. 331, eerste lid, Sv in verbinding met art. 328 Sv om toepassing te geven aan art. 315 Sv. Die bepalingen zijn ingevolge art. 415 Sv ook in hoger beroep van toepassing. Het Hof heeft niet een onjuiste maatstaf toegepast. Zijn beslissing is bovendien, mede gelet op hetgeen door de verdediging is aangevoerd, niet onbegrijpelijk en is toereikend gemotiveerd. 3.7. Ook in zoverre faalt het middel. Volgt verwerping van het beroep. Hoge Raad (belastingkamer) Deze rubriek wordt verzorgd door mr. dr. M.R.T. Pauwels verbonden aan het Fiscaal Instituut Tilburg van de Tilburg University en werkzaam bij Rechtbank Zeeland-West- Brabant. 1268 29 mei 2015, nr. 13/04993 (Feteris, Koopman, Schaap, Groeneveld, Wortel; na conclusie IJzerman tot vernietiging van ’s Hofs uitspraak en verwijzing) ECLI:NL:HR:2015:1360 Bestuurlijke boeterecht. De vraag of een rechtspersoon opzet of grove schuld valt te verwijten, moet in het fiscale bestuurlijke boeterecht, evenals in het strafrecht, worden beantwoord met inachtneming van alle omstandigheden van het geval. De enkele omstandigheid dat de gedraging van een derde, zoals een personeelslid of een externe kracht, aan een rechtspersoon wordt toegerekend, kan niet rechtvaardigen dat het bij die derde aanwezige opzet of diens grove onzorgvuldigheid wordt aangemerkt als opzet of grove schuld van de rechtspersoon. (AWR art. 67f) Cassatieberoep staatssecretaris Hoge Raad, onder meer: ‘2.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan. 2.1.5. Gedurende het tijdvak verzorgde een administratief medewerkster van belanghebbende voor haar de inhouding en afdracht van premies werknemersverzekeringen. De medewerkster, die bij belanghebbende in dienstbetrekking werkzaam was, heeft een HBO-opleiding en cursussen loonadministratie gevolgd. Zij was tevens in dienstbetrekking bij een accountantskantoor, welk kantoor belanghebbendes loonadministratie twee maal per jaar steekproefsgewijs controleerde. 2.1.6. Als gevolg van fouten van deze werkneemster heeft belanghebbende voor het tijdvak te weinig premies werknemersverzekeringen ingehouden en afgedragen. De Inspecteur heeft het bedrag van deze te weinig afgedragen premies werknemersverzekeringen nageheven. Daarbij heeft hij een vergrijpboete van 25 percent opgelegd, omdat naar zijn oordeel bij belanghebbende sprake is geweest van grove schuld. (…) 2.2.3. Voorts heeft het Hof – onder verwijzing naar onder meer het arrest van de Hoge Raad van 1 december 2006, nr. 40518, ECLI:NL:HR:2006:AZ3355, V-N 2006/62.4 – geoordeeld dat, hoewel de gedragingen van de administratief medewerkster aan belanghebbende kunnen worden toegerekend, de boetebeschikking moet worden vernietigd omdat de grove schuld van die medewerkster met betrekking tot het te weinig inhouden en afdragen van premies werknemersverzekeringen niet aan belanghebbende kan worden toegerekend. 2.4. Het tweede middel keert zich tegen ’s Hofs onder 2.2.3 vermelde oordeel betreffende de boetebeschikking. 2.4.1 De boetebeschikking is gebaseerd op artikel 67f, lid 1, AWR in verbinding met artikel 59, lid 2, van de Wet financiering volksverzekeringen. Zij is opgelegd omdat naar het oordeel van de Inspecteur aan grove schuld van belanghebbende is te wijten dat zij over het tijdvak te weinig premies werknemersverzekeringen op aangifte heeft afgedragen. 2.4.2. Bij de beoordeling van het middel moet worden vooropgesteld dat het Hof de vraag of de gedragingen van de hiervoor in 2.1.5 genoemde administratief medewerkster kunnen worden aangemerkt als gedragingen van belanghebbende zelf, terecht heeft onderscheiden van de vraag of de ten aanzien van die medewerkster aangenomen grove onzorgvuldigheid tot het oordeel voert dat ook aan 1766 NEDERLANDS JURISTENBLAD – 03-07-2015 – AFL. 26
Rechtspraak belanghebbende de grove schuld bedoeld in artikel 67f, lid 1, AWR kan worden verweten. Dit onderscheid wordt ook gemaakt in het strafrecht (zie HR 21 oktober 2003, nr. 02229/02E, ECLI:NL:HR:2003:AF7938, NJ 2006/328, overweging 3.5). Er bestaat geen aanleiding voor een afwijkende opvatting met betrekking tot het fiscale bestuurlijke boeterecht. 2.4.3. Wat de eerste vraag betreft is tussen partijen terecht niet in geschil dat de gedragingen waarop deze boete betrekking heeft – betalingen op aangifte van ontoereikende bedragen aan premies werknemersverzekeringen – zijn aan te merken als gedragingen van belanghebbende. Het gaat immers om premies die belanghebbende als inhoudingsplichtige op aangifte moest afdragen. 2.4.4. In zijn overwegingen ligt besloten dat het Hof – evenzeer terecht – tot uitgangspunt heeft genomen dat de enkele omstandigheid dat de gedraging van een derde, zoals een personeelslid of een externe kracht, aan een rechtspersoon wordt toegerekend, niet kan rechtvaardigen dat het bij die derde aanwezige opzet of diens grove onzorgvuldigheid wordt aangemerkt als opzet of grove schuld van de rechtspersoon. De vraag of een rechtspersoon opzet of grove schuld valt te verwijten, moet in het fiscale bestuurlijke boeterecht, evenals in het strafrecht, worden beantwoord met inachtneming van alle omstandigheden van het geval (vgl. de parlementaire geschiedenis van artikel 51 Sr, geciteerd in de onderdelen 4.7. en 4.8 van de conclusie van de Advocaat-Generaal). 2.4.5. Het Hof heeft overwogen dat voor de bepaling van bij belanghebbende aanwezige opzet of grove schuld belang toekomt aan, enerzijds, de zorg die belanghebbende bij het opdragen van de werkzaamheden aan haar werkneemster heeft betracht, en anderzijds, aan het ontbreken van redelijke gronden voor twijfel aan een behoorlijke taakvervulling door die werkneemster. Ook heeft het Hof meegewogen dat belanghebbende mocht verwachten dat eventuele tekortkomingen in de taakvervulling van de werkneemster tijdig aan het licht zouden komen bij de door de externe accountant periodiek uitgevoerde controles van de loonadministratie van belanghebbende. Daarmee heeft het Hof, gelet op hetgeen hiervoor in 2.4.4 is overwogen, geen blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting. ’s Hofs daarop voortbouwende oordeel dat belanghebbende geen grove schuld kan worden verweten is verder niet onbegrijpelijk, mede gelet op hetgeen het Hof heeft vastgesteld omtrent de ervaring en deskundigheid van de werkneemster die belanghebbendes aangiftes verzorgde. Het tweede middel faalt daarom.’ 1269 29 mei 2015, nr. 14/05515 (Mrs. Koopman, Schaap, Groeneveld) ECLI:NL:HR:2015:1352 Eén dwangsom voor twee te laat gedane uitspraken op bezwaar betreffende twee afzonderlijke WOZ-beschikkingen. (Awb art. 4:17) Cassatieberoep belanghebbende Hoge Raad, onder meer: ‘2.1.1. Ten name van belanghebbende zijn met dagtekening 28 februari 2013 twee in één geschrift vervatte beschikkingen in de zin van de Wet WOZ genomen voor het jaar 2013 ter zake van twee onder een kap gelegen woningen aan de [a-straat 1] en [2] te [Q]. 2.1.2. Hiertegen heeft belanghebbende met dagtekening 3 april 2013 bij twee afzonderlijke geschriften bezwaar gemaakt (…). Belanghebbende heeft de heffingsambtenaar op 12 februari 2014 bij één e-mailbericht in gebreke gesteld. De heffingsambtenaar heeft met dagtekening 11 maart 2014, in één geschrift vervat, uitspraken op bezwaar gedaan. Bij beschikking is aan belanghebbende éénmaal een dwangsom toegekend ten bedrage van € 280. 2.2. (…) De Rechtbank heeft geoordeeld dat de, niet tijdig genomen, uitspraken op bezwaar zozeer samenhangende besluiten zijn dat het verbeuren van een dwangsom niet per WOZ-object afzonderlijk moet worden beoordeeld. Dat betekent dat belanghebbende slechts recht heeft op één dwangsom, aldus de Rechtbank. 2.3. De eerste twee middelen komen op tegen het hiervoor onder 2.2 weergegeven oordeel van de Rechtbank. In dit oordeel ligt besloten dat het gaat om twee aanvragen (bezwaarschriften) die gelijktijdig zijn gedaan en een zodanige samenhang vertonen dat slechts één dwangsom kan worden verbeurd. Dit oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting, behoefde geen nadere motivering en is ook niet onbegrijpelijk. (…)’ 1270 5 juni 2015, nr. 13/03931 (Mrs. Koopman, Schaap, Fierstra, Groeneveld, Wortel; na conclusie IJzerman tot het stellen van prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie van de Europese Unie) ECLI:NL:HR:2015:1467 Prejudiciële vragen ter zake van de Dienstenrichtlijn. Leges ter zake verzoek om instemming (met graafwerkzaamheden) als bedoeld in de Telecommunicatiewet. Zijn leges bij de toepassing van het Unierecht aan te merken als belastingen, althans als belastingen in de zin van de Dienstenrichtlijn? Valt onder reikwijdte Dienstenrichtlijn ook een zuiver interne situatie? Valt instemmingsvereiste onder Dienstenrichtlijn? Juridische betekenis van een in een overweging in preambule vermelde begrenzing die niet in de bewoordingen van de Dienstenrichtlijn zelf tot uitdrukking lijkt te zijn gebracht? Leent art. 13 lid 2 Dienstenrichtlijn zich voor rechtstreekse toepassing? Verschillende vragen inzake de voorwaarde dat de kosten evenredig moeten zijn met de kosten van de vergunningprocedures. (Dienstenrichtlijn art. 2, 4, 13) Beroep in cassatie college van B&W gemeente Amersfoort Hoge Raad, onder meer: ‘2.1.1. Op grond van een in december 2009 met de gemeente Amersfoort gesloten overeenkomst is belanghebbende belast met de aanleg van een glasvezelnetwerk in die gemeente (hierna: de overeenkomst). Voor de aanleg hiervan heeft belanghebbende aan het College, telkens voor een deel van het tracé, instemming verzocht als bedoeld in artikel 5.4, lid 1, aanhef en letter b, van de Telecommunicatiewet (hierna: de instemming). Ter zake van het in behandeling nemen van dit verzoek om instemming zijn aan belanghebbende de onderhavige legesnota’s opgelegd tot een totaalbedrag van € 149 949. (…) 2.1.5. In geschil is of de leges zijn geheven in strijd met artikel 13, lid 2, van de Dienstenrichtlijn dan wel (…). (…) 4. Beoordeling van de in het incidentele beroep voorgestelde middelen (…) 4.2. Het tweede middel van het incidentele beroep in cassatie klaagt erover dat het Hof ten onrechte artikel 13, lid 2, van de Dienstenrichtlijn niet heeft toegepast. De Hoge Raad overweegt dienaangaande als volgt. 4.3.1. De legesnota’s die aan de orde zijn dateren uit de periode 5 maart 2010 tot en met 3 januari 2011, derhalve na 27 december 2009, de uiterste datum waarop ingevolge artikel 44, lid 1, van de Dienstenrichtlijn aan deze richtlijn moest worden voldaan. De legesnota’s vallen derhalve onder de temporele wer- NEDERLANDS JURISTENBLAD – 03-07-2015 – AFL. 26 1767
Page 1 and 2:
NEDERLANDS JURISTENBLAD GASWINNING
Page 3 and 4:
Inhoud Vooraf 1246 1707 Prof. mr. P
Page 5 and 6:
Vooraf 1246 Belastinghervorming en
Page 7 and 8:
Sinds de ontdekking van het Groning
Page 9 and 10:
Inmiddels is aangetoond dat grondei
Page 11 and 12:
gen voor de winning op zee (inclusi
Page 13 and 14: geregeld moet worden en de wijze wa
Page 15 and 16: men dat de (externe) veiligheid wor
Page 17 and 18: Is er sprake van een ernstige proce
Page 19 and 20: Wat betreft de andere gevaarsfactor
Page 21 and 22: Verdragsrechtelijk kan aan levering
Page 23 and 24: de Ontwerper van het Burgerlijk Wet
Page 25 and 26: tratie van. Indien tussen de exploi
Page 27 and 28: Ik laat in dit korte bestek buiten
Page 29 and 30: dan ook dat de transparantie daardo
Page 31 and 32: Gaswinning Groningen 1250 Geldt het
Page 33 and 34: Bij zaaksbeschadiging is uitgangspu
Page 35 and 36: worden beïnvloed en dat de rechter
Page 37 and 38: Gaswinning Groningen 1251 Aansprake
Page 39 and 40: gevendheid. Het stoppen van de winn
Page 41 and 42: hier dat de gedupeerden in een toes
Page 43 and 44: Gaswinning Groningen 1252 Aardbevin
Page 45 and 46: verre van volledig. Wij noemen alle
Page 47 and 48: Al met al lijkt het erop dat het Lo
Page 49 and 50: Wat betreft de Dialoogtafel valt op
Page 51 and 52: len van financiële en andere midde
Page 53 and 54: Rechtspraak ders hun diepe afkeur o
Page 55 and 56: Rechtspraak hebben verworven, de ve
Page 57 and 58: Rechtspraak 1259 19 juni 2015, nr.
Page 59 and 60: Rechtspraak 1262 19 juni 2015, nr.
Page 61 and 62: Rechtspraak hof als volgt. Voor de
Page 63: Rechtspraak Sv in de daar bedoelde
Page 67 and 68: Rechtspraak de publieke belangen va
Page 69 and 70: Rechtspraak Centrale Raad van Beroe
Page 71 and 72: Rechtspraak eens zijn dat daaruit o
Page 73 and 74: Boeken 1276 Nederlanders in de heil
Page 75 and 76: Tijdschriften en van oudere uitspra
Page 77 and 78: Tijdschriften geven voor de relatie
Page 79 and 80: Tijdschriften bepaalde voorwaarden
Page 81 and 82: Tijdschriften - In 2012 organiseerd
Page 83 and 84: Tijdschriften voorstel treedt mogel
Page 85 and 86: Tijdschriften ders, de rol van de o
Page 87 and 88: Wetgeving van Protocol nr. 14 was b
Page 89 and 90: Wetgeving verboden middelen en kunn
Page 91 and 92: Wetgeving tevens in een wijziging v
Page 93 and 94: Wetgeving met het oog op het opneme
Page 95 and 96: Wetgeving pees parlement en de Raad
Page 97 and 98: Wetgeving voor de berekening van de
Page 99 and 100: Wetgeving Belastingdienst en beslag
Page 101 and 102: Nieuws 1313 Staat moet uitstoot bro
Page 103 and 104: Universitair Nieuws 1317 Wilt u dat
Page 105 and 106: Personalia 1318 Hoogleraar Met inga
Page 107: Wetgeving toezicht financiële Mark
show all

NJB-1526

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?