NJB-1526

Recommendations

Info

Rechtspraak in het geheel niet is gepleegd (vgl. HR 2 maart 1902, W. 7735) met dien verstande dat voor toepassing van die bepaling voldoende is dat in de aangifte opzettelijk in strijd met de waarheid, feiten worden meegedeeld in zodanige bewoordingen dat degene aan wie de aangifte wordt gedaan, daaruit moet begrijpen dat op zekere tijd en plaats een bepaald strafbaar feit is gepleegd (vgl. HR 13 december 2011, ECLI:NL:HR:2011:BR2981, NJ 2012/10). 3.5. Uit ’s Hofs bewijsvoering volgt dat de verdachte op 27 oktober 2011 in een gesprek met twee rechercheurs van de zedenafdeling van de politie heeft verklaard dat zij op 16 mei 2011 en 13 september 2011 in Groenlo tegen haar wil seks heeft gehad met [betrokkene 1] waarbij hij met zijn penis in haar vagina is gedrongen. In zijn overweging dat hetgeen de verdachte tijdens dit gesprek heeft verklaard als een uitbreiding, versterking en verzwaring van een eerdere aangifte door de moeder van de verdachte werd beschouwd, heeft het Hof tot uitdrukking gebracht dat bedoelde rechercheurs uit de door de verdachte op 27 oktober 2011 afgelegde nadere verklaring hebben begrepen dat op zekere tijd en op een aangegeven plaats het door de verdachte in die verklaring vermelde strafbare feit was gepleegd. 3.6. Gelet op het voorgaande geeft het oordeel van het Hof dat sprake is van een aangifte in de zin van art. 188 Sr niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Dit oordeel is niet onbegrijpelijk. 3.7. Het middel faalt. Inleiding tweede middel: Het middel klaagt dat de bewezenverklaring onvoldoende is gemotiveerd nu uit ‘s Hofs bewijsvoering niet kan volgen dat de aangifte ter zake van de op 16 mei 2011 gepleegde ontucht vals is. Hoge Raad, tweede middel onder meer: 4.2. Gelet op de hiervoor onder 2.3 weergegeven bewijsvoering heeft het Hof bewezenverklaard het doen van een valse aangifte met betrekking tot het op 16 mei 2011 en 13 september 2011 seksueel binnendringen van het lichaam van de verdachte. Het middel, dat ervan uitgaat dat door het Hof ook is bewezenverklaard dat de door de verdachte ter zake van de op 16 mei 2011 door [betrokkene 1] gepleegde ontucht aangifte vals is, steunt op een verkeerde lezing van het bestreden arrest en kan bij gebrek aan feitelijke grondslag niet tot cassatie leiden. Volgt verwerping van het beroep. 1264 16 juni 2015, nr. 14/00645 (Mrs. W.A.M. van Schendel, B.C. de Savornin Lohman, Y. Buruma) (Na conclusie van A-G mr. F.W. Bleichrodt, strekkende tot verwerping; adv. mr. A.A. Franken, Amsterdam) ECLI:NL:HR:2015:1662 Fictieve informatie als geheim dat uit hoofde van ambt, beroep of wettelijk voorschrift moet worden bewaard, art. 272 Sr? In casu is dat het geval nu de (deels) gefingeerd/ verzonnen informatie bestemd was om niet verder te worden bekendgemaakt. (Sr art. 272) Inleiding: Verdachte is veroordeeld omdat hij – kort gezegd – ‘tezamen en in vereniging met [medeverdachte] een geheim, waarvan hij en zijn mededader [medeverdachte] wisten dat hij uit hoofde van zijn, verdachtes ambt, te weten als rechercheur van politie, verplicht was dat geheim te bewaren, opzettelijk heeft geschonden, immers hebben hij en zijn mededader [medeverdachte] in voornoemde periode informatie betreffende een ontmoeting tussen [betrokkene 1] en [betrokkene 2], verstrekt aan een persoon, te weten N.C.J. Meijering, niet zijnde een persoon die van die gegevens kennis mocht dragen’. Het gaat in deze zaak om het volgende. De verdachte, destijds werkzaam als rechercheur bij de politie, heeft vertrouwelijke politieinformatie doorgegeven aan de medeverdachte, die deze informatie weer heeft doorgegeven aan zijn raadsman. Het betrof (deels) gefingeerde/verzonnen informatie betreffende een op handen zijnde ontmoeting in het criminele milieu tussen [betrokkene 1] en [betrokkene 2], die de verdachte ter hand werd gesteld in het kader van een strafrechtelijk onderzoek naar de vermoedelijke betrokkenheid van de verdachte en zijn medeverdachte bij het lekken van vertrouwelijke politie-informatie. Het middel klaagt dat het hof ten onrechte heeft geoordeeld dat fictieve informatie is aan te merken als een geheim in de zin van art. 272 Sr. Art. 272 lid 1 Sr luidt: ‘Hij die enig geheim, waarvan hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat hij uit hoofde van ambt, beroep of wettelijk voorschrift dan wel van vroeger ambt of beroep verplicht is het te bewaren, opzettelijk schendt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of een geldboete van de vierde categorie.’ Hoge Raad, onder meer: 2.5. Het middel is gebaseerd op de opvatting dat de informatie betreffende een ontmoeting tussen [betrokkene 1] en [betrokkene 2] niet kan worden aangemerkt als een geheim dat bewaring verdient, aangezien die informatie (deels) gefingeerd/verzonnen was. Die opvatting is onjuist, nu deze naar het Hof heeft vastgesteld was bestemd om niet verder te worden bekendgemaakt. 2.6. Het middel is tevergeefs voorgesteld. 1265 16 juni 2015, nr. 14/00103 (Mrs. A.J.A. van Dorst, B.C. de Savornin Lohman, J. de Hullu, Y. Buruma, V. van den Brink) (Na conclusie van A-G mr. F.W. Bleichrodt, strekkende tot vernietiging en terugwijzing; OM-cassatie) ECLI:NL:HR:2015:1660 Vraag of opzetheling tevens schuldheling omvat: opzettelijk handelen sluit op zichzelf niet uit dat bewezen kan worden verklaard dat de verdachte ‘redelijkerwijs moest vermoeden’ dat het geld uit misdrijf afkomstig was en dat het handelen van de verdachte daarom kan worden aangemerkt als schuldwitwassen, art. 420quater Sr. (Sr art. 420bis, 420quater) Inleiding: OM-cassatie. Verdachte is vrijgesproken van de tenlastegelegde schuldheling. De tenlastelegging houdt – kort gezegd – in dat hij ‘een voorwerp, te weten bankbiljetten (met een waarde van ongeveer € 39 520), heeft verworven, voorhanden heeft gehad, overgedragen en/of omgezet, althans van dat voorwerp gebruik heeft gemaakt, terwijl hij redelijkerwijs moest vermoeden dat bovenomschreven voorwerp – onmiddellijk of middellijk – afkomstig was uit enig misdrijf’. Het hof concludeert op grond van de feiten en omstandigheden dat in casu ‘met voldoende mate van zekerheid kan worden uitgesloten dat het hier aan de orde zijnde geld een legale herkomst heeft, zodat het niet anders kan dan dat het geld (on)middellijk van misdrijf afkomstig is, zodat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan opzetwitwassen’. Het hof vervolgt dan met de volgende overwegingen: ‘Opzetwitwassen is echter niet ten laste gelegd. Met betrekking tot de vraag of het dossier voldoende bewijs bevat om op grond daarvan vast te kunnen stellen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het wel ten laste gelegde “schuldwitwassen”, oordeelt het 1762 NEDERLANDS JURISTENBLAD – 03-07-2015 – AFL. 26
Rechtspraak hof als volgt. Voor de bewezenverklaring van schuldwitwassen dient bij de pleger sprake te zijn geweest van “grove of aanmerkelijke onvoorzichtigheid” ten aanzien van de omstandigheden waaronder de gedragingen zijn gepleegd. Het hof is van oordeel dat uit het enkele aantreffen van een groot geldbedrag in een plastic boodschappentas en van een papiertje op de zool van de sandaal van de verdachte met daarop een aantekening van dat geldbedrag, niet valt af te leiden dat bij de verdachte sprake is geweest van “grove of aanmerkelijke onvoorzichtigheid” ten opzichte van de herkomst van dat geld, terwijl voorts de verklaringen van de verdachte om de hiervoor weergegeven redenen van het bewijs worden uitgesloten, zodat ook daaruit geen bewijs voor ‘schuldwitwassen’ kan worden geput. Het hof komt daarmee tot de conclusie dat niet wettig en overtuigend bewezen kan worden hetgeen de verdachte is ten laste gelegd, zodat de verdachte hiervan moet worden vrijgesproken.’ Het middel klaagt dat het hof bij zijn vrijspraak van het tenlastegelegde feit heeft miskend dat opzet schuld insluit, dan wel die vrijspraak onvoldoende met redenen heeft omkleed. Hoge Raad, onder meer: 2.3.1. Indien het Hof tot uitdrukking heeft willen brengen dat niet kon worden bewezen dat de verdachte ‘redelijkerwijs moest vermoeden’ dat het geld uit misdrijf afkomstig was omdat sprake was van ‘opzettelijk’ handelen van de verdachte en van ‘opzetwitwassen’, getuigt zijn oordeel van een onjuiste rechtsopvatting, omdat de daaraan ten grondslag liggende redenering onjuist is. Dat de verdachte opzettelijk heeft gehandeld sluit op zichzelf niet uit dat, indien zulks is tenlastegelegd, bewezen kan worden verklaard dat de verdachte ‘redelijkerwijs moest vermoeden’ dat het geld uit misdrijf afkomstig was en dat het handelen van de verdachte daarom kan worden aangemerkt als schuldwitwassen als bedoeld in art. 420quater Sr. 2.3.2. Indien het Hof niet van bovenstaande onjuiste opvatting is uitgegaan, is het oordeel dat niet kon worden bewezen dat de verdachte ‘redelijkerwijs moest vermoeden’ dat het geld uit misdrijf afkomstig was, niet zonder meer begrijpelijk, in aanmerking genomen hetgeen het Hof heeft vastgesteld omtrent het aangetroffen geld en omtrent het ontbreken van een concrete, min of meer verifieerbare en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijke verklaring voor de herkomst van het geld. 2.4. Het middel slaagt. Volgt vernietiging en terugwijzing. 1266 16 juni 2015, nr. 14/03230 (Mrs. A.J.A. van Dorst, J. de Hullu, V. van den Brink) (Na conclusie van A-G mr. A.J. Machielse, strekkende tot vernietiging wat betreft de strafoplegging en de toewijzing van de vorderingen van de benadeelde partijen, tot strafvermindering, tot afwijzing van de door de benadeelde partijen gevorderde rechtsbijstandvergoeding, en tot verwerping voor het overige; adv. mr. S.J. van der Woude, Amsterdam; namens de benadeelde partijen adv. mr. J.S. Pen, Amstelveen) ECLI:NL:HR:2015:1656 Roekeloosheid in filefuik-zaak, art. 6 jo. 175 WVW 1994: in casu toereikende bewijsvoering voor roekeloosheid nu uit de bewijsvoering door het hof kan worden afgeleid dat het hof acht heeft geslagen op het samenstel van gedragingen van de verdachte, welk samenstel roekeloosheid impliceert. Vordering benadeelde partij van rechtsbijstandkosten, art. 592a Sv: zulke kosten gelden als proceskosten waaromtrent de rechter ingevolge art. 592a Sv in de daar bedoelde gevallen een afzonderlijke beslissing dient te geven. Daarbij mag de rechter in hoger beroep vrij een hoger bedrag in aanmerking nemen dan het bedrag van de in eerste aanleg toegewezen kosten. De wettelijke motiveringsvoorschriften strekken zich niet uit tot de daarin opgenomen beslissing omtrent het bedrag der kosten noch tot de vaststelling van wat tot die kosten moet worden gerekend. (WVW 1994 art. 6, 175; Sv art. 361, 592a) Inleiding: Filefuik-zaak. Verdachte is veroordeeld omdat hij – kort gezegd – (feit 2) op 22 oktober 2011 ‘als verkeersdeelnemer, namelijk als bestuurder van een motorrijtuig (personenauto) daarmee rijdende over de (snel)weg A2, zich zodanig heeft gedragen dat een aan zijn schuld te wijten verkeersongeval heeft plaatsgevonden door roekeloos terwijl hij niet in het bezit was van een rijbewijs; en terwijl hij verkeerde onder zodanige invloed van een stof (cannabinoïden) waarvan hij wist of redelijkerwijs moest vermoeden dat het gebruik daarvan de rijvaardigheid kan verminderen; en na een achtervolging op de snelweg door meerdere politieauto’s waarbij meerdere aanrijdingen hadden plaatsgevonden tussen de auto waarin verdachte reed en een aantal van de politievoertuigen; en met in ernstige mate overschrijding van de op dat moment ter plaatse geldende maximumsnelheid; en de door hem bestuurde personenauto niet tot stilstand te brengen binnen de afstand waarover hij de weg kon overzien en/of waarover deze vrij was, waardoor verdachte (hard) is ingereden op een aldaar langzaam rijdende, dan wel stilstaande auto, waardoor de inzittende van die auto, te weten [slachtoffer], is komen te overlijden; terwijl verdachte verkeerde in de toestand als bedoeld in artikel 8 lid 1 [WVW 1994] (namelijk terwijl hij verkeerde onder zodanige invloed van een stof, te weten cannabinoiden, waarvan hij redelijkerwijs wist of moest vermoeden dat het gebruik daarvan de rijvaardigheid kan verminderen en het feit (mede) is veroorzaakt doordat verdachte een krachtens deze wet vastgestelde maximumsnelheid in ernstige mate heeft overschreden’. [opsommingstreepjes weggelaten, PHvK]. Het tweede middel ziet op schuld in de zin van roekeloosheid, het derde middel betreft de toewijzing aan de benadeelde partijen van gevorderde rechtsbijstandkosten. Inleiding tweede middel: Het hof heeft ten aanzien van deze bewezenverklaring onder meer overwogen: ‘Voor de beantwoording van de vraag of verdachte schuld heeft aan het verkeersongeval in de zin van artikel 6 [WVW 1994] en zo ja, of deze schuld bestaat in roekeloosheid, moet het gedrag van verdachte worden afgemeten aan dat wat van een automobilist in het algemeen en gemiddeld genomen mag worden verwacht. Het hof acht de wijze waarop verdachte over de A2 heeft gereden, met aanmerkelijke overschrijding van de maximaal toegestane snelheid, slingerend links en rechts inhalend, botsend met politieauto’s op zichzelf reeds zeer onvoorzichtig. Verdachte reed daarbij met snelheden tussen de 120 en 160 km/u (na hectometerpaal 73,9 was tot de plaats van het ongeval de maximumsnelheid 100 km/u of lager). Verdachte heeft hiermee de bijzondere zorgplicht om zich te houden aan de maximumsnelheid zeer veronachtzaamd. Met betrekking tot de ten laste gelegde roekeloosheid stelt het hof voorop dat met roekeloosheid wordt gedoeld op de zwaarste vorm van schuld, die volgens de wet aanleiding geeft voor strafverhoging. Het gaat dan in het algemeen om gevallen waarin sprake is van zeer onvoorzichtig gedrag waarbij welbewust onaanvaardbare risico’s zijn genomen. Roekeloosheid vereist een zeer ernstig gebrek aan zorgvuldigheid. Het hof acht bewezen dat verdachte over een afstand van ruim 25 kilometer heeft geprobeerd aan de politie te ontkomen. Daartoe heeft hij met hoge snelheden, variërend tussen de 120 en 160 km/u gereden en verschillende politieauto’s geramd of aangereden. Verdachte wilde NEDERLANDS JURISTENBLAD – 03-07-2015 – AFL. 26 1763
Page 1 and 2:
NEDERLANDS JURISTENBLAD GASWINNING
Page 3 and 4:
Inhoud Vooraf 1246 1707 Prof. mr. P
Page 5 and 6:
Vooraf 1246 Belastinghervorming en
Page 7 and 8:
Sinds de ontdekking van het Groning
Page 9 and 10: Inmiddels is aangetoond dat grondei
Page 11 and 12: gen voor de winning op zee (inclusi
Page 13 and 14: geregeld moet worden en de wijze wa
Page 15 and 16: men dat de (externe) veiligheid wor
Page 17 and 18: Is er sprake van een ernstige proce
Page 19 and 20: Wat betreft de andere gevaarsfactor
Page 21 and 22: Verdragsrechtelijk kan aan levering
Page 23 and 24: de Ontwerper van het Burgerlijk Wet
Page 25 and 26: tratie van. Indien tussen de exploi
Page 27 and 28: Ik laat in dit korte bestek buiten
Page 29 and 30: dan ook dat de transparantie daardo
Page 31 and 32: Gaswinning Groningen 1250 Geldt het
Page 33 and 34: Bij zaaksbeschadiging is uitgangspu
Page 35 and 36: worden beïnvloed en dat de rechter
Page 37 and 38: Gaswinning Groningen 1251 Aansprake
Page 39 and 40: gevendheid. Het stoppen van de winn
Page 41 and 42: hier dat de gedupeerden in een toes
Page 43 and 44: Gaswinning Groningen 1252 Aardbevin
Page 45 and 46: verre van volledig. Wij noemen alle
Page 47 and 48: Al met al lijkt het erop dat het Lo
Page 49 and 50: Wat betreft de Dialoogtafel valt op
Page 51 and 52: len van financiële en andere midde
Page 53 and 54: Rechtspraak ders hun diepe afkeur o
Page 55 and 56: Rechtspraak hebben verworven, de ve
Page 57 and 58: Rechtspraak 1259 19 juni 2015, nr.
Page 59: Rechtspraak 1262 19 juni 2015, nr.
Page 63 and 64: Rechtspraak Sv in de daar bedoelde
Page 65 and 66: Rechtspraak belanghebbende de grove
Page 67 and 68: Rechtspraak de publieke belangen va
Page 69 and 70: Rechtspraak Centrale Raad van Beroe
Page 71 and 72: Rechtspraak eens zijn dat daaruit o
Page 73 and 74: Boeken 1276 Nederlanders in de heil
Page 75 and 76: Tijdschriften en van oudere uitspra
Page 77 and 78: Tijdschriften geven voor de relatie
Page 79 and 80: Tijdschriften bepaalde voorwaarden
Page 81 and 82: Tijdschriften - In 2012 organiseerd
Page 83 and 84: Tijdschriften voorstel treedt mogel
Page 85 and 86: Tijdschriften ders, de rol van de o
Page 87 and 88: Wetgeving van Protocol nr. 14 was b
Page 89 and 90: Wetgeving verboden middelen en kunn
Page 91 and 92: Wetgeving tevens in een wijziging v
Page 93 and 94: Wetgeving met het oog op het opneme
Page 95 and 96: Wetgeving pees parlement en de Raad
Page 97 and 98: Wetgeving voor de berekening van de
Page 99 and 100: Wetgeving Belastingdienst en beslag
Page 101 and 102: Nieuws 1313 Staat moet uitstoot bro
Page 103 and 104: Universitair Nieuws 1317 Wilt u dat
Page 105 and 106: Personalia 1318 Hoogleraar Met inga
Page 107: Wetgeving toezicht financiële Mark
show all

NJB-1526

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?