NJB-1526

Tijdschriften
en van oudere uitspraken die niet in
de vorige kronieken zijn vermeld.
Letsel & Schade
nr. 2, 2015
J.M. Tromp
Overlijdensschade 2.0: een
juridische analyse
– Deze bijdrage geeft een schets van
het juridisch kader rondom overlijdensschaden.
De auteur vergelijkt de
oude methode voor het berekenen
van de schade met de nieuwe methode
van de Denktank. Het rekenen is
eenvoudiger geworden. De rol van de
belangenbehartiger is toegenomen.
De auteur stelt voor om de schade
van het hele gezin uit te keren aan
de verzorgende ouder en formuleert
een praktische oplossing. Ten slotte
bepleit hij een dogmatisch gelijke
behandeling van letsel- en overlijdensschadezaken,
waardoor het
behoeftigheidscriterium kan worden
afgeschaft.
L. Charlier, J. Wade
Een case study naar de behandeling
van mesothelioomzaken in
Nederland: Kan het beter?
– Doen we het wel zo goed met de
schadevergoeding van mesothelioomslachtoffers
in Nederland?
Slechts 47 % van de Nederlandse
gevallen ontvangt in de omvang
beperkte Convenantvergoeding. In
53 % van die gevallen wordt slechts
€ 19 417 betaald op grond van de
Regeling TAS/TNS. Verjaringsblokkades,
bewijsperikelen en de vrijwillige
deelname aan de bemiddeling van
het IAS door de aansprakelijke partij
zijn daaraan debet. In dit artikel
wordt het alternatief in New South
Wales besproken. De rechtsgang in
NSW leidt binnen enkele weken tot
een volledige schadevergoeding voor
zo’n 95% van de slachtoffers. Het artikel
bevat belangrijke aanbevelingen
om het Nederlandse systeem te veranderen.
R.J.P. Kottenhagen
Vergoeding van shockschade: een
update
– Na het Vilt-arrest biedt de lagere
rechtspraak – in het bijzonder waar
het gaat om de toepassing van het
confrontatie-vereiste – nog steeds
een diffuus beeld: enkele instanties
houden zich aan het vereiste in enge
zin zoals geformuleerd door de Hoge
Raad, andere instanties rekken het
vereiste echter steeds verder op. In
deze bijdrage worden recente ontwikkelingen
op dit terrein beschreven
en wordt kort nader ingegaan op de
samenloop van shock- en affectieschade.
De auteur vindt het opmerkelijk
dat de wetgever in het Wetsvoorstel
zorg- en affectieschade hier
geen enkele aandacht aan besteed.
Bedrijfsjuridische berichten
nr. 11, 9 juni 2015
G.J. Boeve, Bb 2015/33
Onder Weens Koopverdrag draagt
koper eigen schade als hij niet
aantoont dat non-conformiteit ten
tijde van risico-overgang bestond
–Art. 36 lid 1 van het Weens Koopverdrag
bepaalt dat een verkoper aansprakelijk
is als de goederen niet aan
de overeenkomst beantwoorden op
het tijdstip waarop het risico van die
zaken op de koper overgaat, ook al
blijkt die ‘non-conformiteit’ pas na
dat moment van ‘risico-overgang’.
Recentelijk wees de Hoge Raad een
arrest waarin deze samenhang van
non-conformiteit en risico-overgang
centraal stond. Aan de hand van een
bespreking van dit arrest wordt in
deze bijdrage inzicht gegeven in voornoemde
samenhang en wat partijen
dienaangaande moeten aanvoeren.
K. Deutz, L.E.J. Korsten, Y de Vries, Bb
2015/35
Het civiele verschoningsrecht van
de advocaat op de tocht?
– In de Vestia-zaak is een beroep op
het verschoningsrecht in relatie tot
een door advocaten opgesteld onderzoeksrapport
door de rechter afgewezen.
Deze bijdrage richt zich op de
vraag of de feiten deze afwijzing kunnen
dragen.
ANWB Verkeersrecht
63e jrg., nr. 6, 2015
P. Oskam, J.S. Overes
De juridische status en het gebruik
van CROW-richtlijnen bij wegbeheerdersaansprakelijkheidszaken
– Deelname aan het
wegverkeer bergt een
veelkleurig palet aan
risico’s op ongevallen
in zich. Niet alleen
medeweggebruikers
berokkenen elkaar
schade, ook de staat
van de weg zelf leidt regelmatig tot
(eenzijdige) ongevallen en schade. De
benadeelde kan zijn schade dan
mogelijk verhalen op de partij die
verantwoordelijk is voor (de staat
van) de weg, meestal de gemeente of
provincie. Art. 6:174 BW biedt daarvoor
een belangrijke grondslag: het
overheidslichaam dat belast is met
het beheer van de openbare weg is
aansprakelijk voor de personen- en
zaakschade wanneer die weg moet
worden beschouwd als een gebrekkige
opstal. Art. 6:174 BW bepaalt dat
van dit laatste sprake is wanneer de
opstal (de weg) ‘niet voldoet aan de
eisen die men daaraan in de gegeven
omstandigheden mag stellen en
daardoor een gevaar voor personen
of zaken oplevert’. Deze open formulering
biedt op zichzelf weinig houvast.
Partijen zoeken dan ook naar
handvatten om deze norm in te vullen
en komen daarbij niet zelden uit
op de inhoud van publicaties van de
organisatie CROW. In deze publicaties
wordt ingegaan op onder meer de
vraag wanneer een weg gebreken vertoont
en op het creëren van veilige
verkeerssituaties. Maar wat is de juridische
status van deze publicaties en
de daarin vervatte maatstaven voor
de aansprakelijkheid van de wegbeheerder,
en hoe worden de CROWrichtlijnen
toegepast in de rechtspraak?
Op onder andere deze vragen
wordt in dit artikel ingegaan.
Caribisch Juristenblad
nr. 1, 2015
C. Bollen
Het Arubaanse voorstel met
betrekking tot de koop van een
onroerende zaak: weg met de
bedenktijd, schakel de notaris in!
– In Aruba ligt het ontwerp van de
Landsverordening aanvulling Burgerlijk
Wetboek van Aruba bij de Staten.
In dit ontwerp is artikel 7:2 opgenomen,
dat voor de koop van een
woning door een particulier een
schriftelijke overeenkomst voorschrijft,
met daaraan gekoppeld een
bedenktijd van drie dagen. Doel hiervan
is bescherming van de koper. Dit
is in lijn met de wetgeving hierover
in Nederland en Curaçao. De schrijver
betoogt dat op deze manier deze
bescherming niet wordt gerealiseerd.
Volgens hem moet de bedenktijd
worden geschrapt en, mede gelet op
de praktijk in Aruba, de notaris verplicht
worden ingeschakeld bij het
sluiten van de koopovereenkomst. Zo
kan de beoogde bescherming wel
worden geboden.
NEDERLANDS JURISTENBLAD – 03-07-2015 – AFL. 26 1777