NJB-1526

Wetgeving
tevens in een wijziging van de vrijlating
voor inkomsten uit arbeid in de
Participatiewet, de Wet inkomensvoorziening
oudere en gedeeltelijk
arbeidsongeschikte werkloze werknemers
(IOAW) en de Wet inkomensvoorziening
oudere en gedeeltelijk
arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen
(IOAZ).
Kamerstukken II 2014/15, 34 227, nrs. 1-4
Energieprestatievergoeding
huurwoningen
1306 - Wetsvoorstel (16-06-2015) tot
wijziging van Boek 7 van het Burgerlijk
Wetboek en de Uitvoeringswet
huurprijzen woonruimte in verband
met de mogelijkheid voor verhuurder
en huurder een energieprestatievergoeding
overeen te komen
– Dit wetsvoorstel strekt tot wijziging
van het Burgerlijk wetboek en de Uitvoeringswet
huurprijzen woonruimte.
Het wetsvoorstel maakt het voor
verhuurder en huurder mogelijk om
in het kader van het energiezuinig
maken van de woonruimte een energieprestatievergoeding
aan de verhuurder
overeen te komen voor een
gegarandeerde energieprestatie van
de woning. Enerzijds wordt hiermee
de verhuurder meer zekerheid gegeven
over hetgeen hij bij een huurder
in redelijkheid in rekening mag brengen.
Anderzijds wordt de huurder
beschermd tegen een te hoge vergoeding
die hij voor de geleverde energie
aan zijn verhuurder moet betalen.
Door middel van dit wetsvoorstel
wordt tevens gestimuleerd om vooruit
te lopen op Europees en Nederlands
beleid om de energieprestatie
van nieuwbouwwoningen per 2020
op het niveau van bijna-energieneutrale
nieuwbouw te brengen.
Voorgesteld wordt in het BW de
mogelijkheid op te nemen dat de
verhuurder en de huurder in de zich
daartoe lenende gevallen een
energieprestatievergoeding overeen
komen, waardoor in die gevallen
voor die vergoeding eigen regels
gaan gelden, terwijl de regels voor de
huurprijs, de vergoeding voor nutsvoorzieningen
en de servicekosten
hier toepassing missen, voor zover
de wet niet naar die regels verwijst.
De energieprestatievergoeding is een
vergoeding voor de kosten van de
energielevering aan de huurder
waarvoor een van de regeling voor
de kosten van een nutsvoorziening
of servicekosten afwijkende berekeningsmethodiek
kan worden gehanteerd.
De huurder en verhuurder zijn in
beginsel vrij om de hoogte van de
energieprestatievergoeding te bepalen.
Ter bescherming van de huurder
en om duidelijkheid te geven of de in
rekening te brengen energieprestatievergoeding
redelijk zou kunnen
zijn, zullen evenwel bij algemene
maatregel van bestuur nadere regels
worden gesteld met betrekking tot
de gevallen waarin sprake is van een
energieprestatievergoeding. Ook zal
met deze algemene maatregel van
bestuur een maximaal vast te stellen
bedrag worden bepaald voor de energieprestatievergoeding.
Kamerstukken II 2014/15, 34 228, nrs. 1-4
Herziening partneralimentatie
1307 - Initiatiefwetsvoorstel (19-06-
2015) tot wijziging van Boek 1 van
het Burgerlijk Wetboek en van enige
andere wetten in verband met de
herziening van het stelsel van partneralimentatie
(Wet herziening partneralimentatie)
– In dit initiatiefwetsvoorstel van de
leden Van Oosten, Recourt en Berndsen-Jansen
wordt ten eerste de toegang
tot partneralimentatie beperkt
tot degenen die daadwerkelijk als
gevolg van de tijdens het huwelijk
gemaakte keuzes een extra steun in
de rug nodig hebben om weer terug
te kunnen keren op de arbeidsmarkt,
dan wel degenen die deze steun
nodig hebben als gevolg van de keuzes
die partijen hebben gemaakt ten
aanzien van de zorgverdeling voor de
kinderen. Ten slotte zijn initiatiefnemers
ervan overtuigd dat de
bestaande praktijk, waarbij de onderhoudsgerechtigde
anders dan voorzien
zich vaak niet voorbereid op de
terugkeer op de arbeidsmarkt door
bijvoorbeeld scholing of (vrijwilligers)werk,
niet meer (zo lang) voor
rekening van de onderhoudsplichtige
dient te komen. Uitgangspunt is
immers dat een ieder in zijn eigen
levensonderhoud dient te voorzien.
Initiatiefnemers maken een uitzondering
voor zeer langdurige huwelijken
waarbij een van de partners op
latere leeftijd niet (meer) werkt en
huwelijken waaruit kinderen geboren
zijn die de leeftijd van 12 jaar bij de
scheiding nog niet hebben bereikt.
Initiatiefnemers achten het redelijk
dat voor deze categorieën in beginsel
een uitzondering wordt opgenomen
omdat dit in het belang van de kinderen
of in het belang van de onderhoudsgerechtigde
zelf is. Met name
bij de langdurige huwelijken, in de
visie van de initiatiefnemers een
huwelijk dat langer heeft geduurd
dan 15 jaar, kan de leeftijd van de
onderhoudsgerechtigde
een belemmering zijn om snel terug
te keren tot de arbeidsmarkt. Zij gaan
er hierbij van uit dat in de ‘traditionele’
huwelijken een van de partners
nagenoeg geheel aan het arbeidsproces
werd onttrokken.
Voor kortdurende huwelijken waaruit
geen kinderen geboren zijn, menen
initiatiefnemers dat er geen reden is
om een verplichting tot het betalen
van partneralimentatie wettelijk te
waarborgen. Partijen mogen daar,
zoals dat ten aanzien van de gehele
wettelijke regeling geldt, andersluidende
afspraken over maken bij
huwelijkse voorwaarden of echtscheidingsconvenant.
Initiatiefnemers zijn van mening dat
er geen maatschappelijk draagvlak
meer bestaat voor de huidige duur
van de partneralimentatie van 12
jaar als het huwelijk langer heeft
geduurd dan 5 jaar. Initiatiefnemers
kiezen ervoor de duur van 5 jaar als
uitgangspunt te nemen met een
tweetal uitzonderingen. Voor huwelijken
die korter geduurd hebben dan
drie jaar ontstaat, zoals gezegd, geen
recht op partneralimentatie. En de
alimentatieplicht eindigt in ieder
geval indien de alimentatieplichtige
de AOW gerechtigde leeftijd
bereikt.
Daarmee komen initiatiefnemers tot
het volgende schema, voor wat
betreft de duur van partneralimentatie:
– Geen kinderen jonger dan 12 jaar:
• 0–3 jaar: geen recht op partneralimentatie.
• 3-verder: de helft van het huwelijk
met een maximum van 5 jaar.
– Wel kinderen jonger dan 12 jaar:
Partneralimentatie voor de helft van
het huwelijk met een maximum van
5 jaar maar in ieder geval totdat het
jongste kind 12 jaar is.
NEDERLANDS JURISTENBLAD – 03-07-2015 – AFL. 26 1793