3 Charakterystyka zbiorników wodnych - Śląska Biblioteka Cyfrowa

kalizowanych począwszy od warstw brzeżnych po warstwy libiąskie. Miąższośćposzczególnych pokładów jest bardzo zróżnicowana i zmienia się w granicach od0,4 m aż do 24 m (Kotas, 1987). Około 260 warstw węgla kamiennego odznaczasię wartością przemysłową. Maksymalna sumaryczna grubość bilansowychpokładów węgla kamiennego do głębokości 1000 m wynosi około 65 m, natomiastśrednia wartość dla całego Zagłębia kształtuje się w granicach od 20 m do 30 m(Konstantynowicz, 1994).2.3. Rzeźba terenuNa obszarze Wyżyny Katowickiej występują zrębowe płaskowyże, garbyi pagóry rozdzielone obniżeniami zapadliskowymi. S. Gilewska (1972) w południowejczęści Wyżyny Śląskiej wydzieliła kilka jednostek geomorfologicznych (rys. 5).W granicach opisywanego obszaru znajduje się Płaskowyż Bytomsko-Katowicki,odpowiadający generalnie swym zasięgiem Wyżynie Katowickiej, a we wschodniejczęści, na niewielkim fragmencie, rozciąga się inwersyjna Kotlina Mysłowicka(Gilewska, 1972). Powierzchnia Płaskowyżu jest dosyć urozmaicona. Z uwagi naznaczne odrębności w rzeźbie terenu w północnej części tego obszaru wydzielonozwarty Płaskowyż Bytomski o falistej powierzchni (rys. 5). Występują tu szerokiei płaskie garby oraz kopulaste wzniesienia (Karaś-Brzozowska, 1960), odznaczającesię słabym rozcięciem erozyjnym. Maksymalne wysokości wzniesień osiągają 320 mn.p.m. Poszczególne wyniosłości terenu rozdzielone są głęboko wciętymi dolinamirzecznymi, które w części zachodniej mają przebieg równoleżnikowy, natomiast nawschodzie są ukierunkowane z północy na południe. W południowej części tychterenów znajduje się rozczłonkowany Płaskowyż Katowicki, składający się z garbów,rowów i kotlin (rys. 5). Występujące tu wzniesienia uległy zaokrągleniu, a ich wierzchowinysą lekko spłaszczone, łagodnie przechodząc w zbocza (Szaflarski, 1955).Powierzchnia tych terenów uległa tektonicznemu potrzaskaniu, a następnie zostałaprzeobrażona denudacyjnie. Maksymalne wysokości wzniesień w tej części opisywanegoobszaru są nieco wyższe niż na terenie Płaskowyżu Bytomskiego i osiągają360 m n.p.m., a deniwelacje dochodzą do 100 m. Zachodnia część Płaskowyżu jestzwarta, rozdziela ją jedynie Rów Kłodnicy. Natomiast po wschodniej stronie znajdująsię kotliny i zręby, powstałe w wyniku tektonicznego rozbicia oraz ich późniejszegodenudacyjnego przeobrażenia (Karaś-Brzozowska, 1960).Pod kierunkiem M. Klimaszewskiego w latach 1955 i 1956 przeprowadzonoszczegółowe badania geomorfologiczne na obszarze GórnośląskiegoOkręgu Przemysłowego, których efektem było opracowanie Mapy geomorfologicznejGOP-u (1959). C. Karaś-Brzozowska (1960) na obszarze PłaskowyżuBytomskiego wydzieliła kilkanaście mniejszych jednostek morfologicznych.24