دو٠ه نیکو لوسوردو - Ketab Farsi

صفحه 105۶٫ ‏»فاصله«‏ ها میان دنیای ۲۰۲۰ از دیددستگاه اداری واشنگتن و دنیای امروز تنهااهمیت نسبی دارند.‏ وانگهی،این ‏»فاصله«‏ها فقط به مکان آسیا ‏)به ویژه چین وهند(‏ دراقتصاد جهانی به علت واقعیت دنبال کردنرشد قوی در این دو کشورتا اندازه ای به هممربوط اند.‏ این رشد در جهانی شدن لیبرالیجای دارد و به کلی با حفظ رهبری ایاالتمتحد سازگارند.‏ در هیچ زمان مسئله ازاین قرار مطرح نشده است که این مدل میتواند تا بی نهایت ادامه یابد،‏ بی آن که تضادهای درونی در کشور های مربوط دو راهیها در راستاهای جدید و پیش بینی نشده راتحمیل کنند.‏ وانگهی،‏ ‏»چیزی ‏]یا به تقریبچیزی[‏ برای اعالم کردن«‏ وجود ندارد.‏۷٫ اروپا در ‏»ناتوانی«‏ های اش ‏)برایاصالح کردن بنیادی خوددر مفهوم لیبرالی،‏برای پذیرفتن مدل مدیریت مهاجر هایاش که از شیوه عمل ایاالت متحد و غیره(‏الهام گرفته،‏ زندانی باقی می ماند.‏ بنابر اینواقعیت،‏ اقتصادش زیر تأثیر ضعف مداوماست.‏ البته در هیچ موقع بررسی نشده استکه این اقتصاد می تواند در وضعیت زیرپرسش قرار گرفتن در سطح ملی،‏ پاناروپایی یا در ارتباط ها با بقیه دنیا تحملناپذیر شود.‏ بیش از این تصور نشده استکه اروپا می تواند از آتالنتیسم و حمایتایاالت متحد در برابر تروریست ها که فقطواشنگتن با رهبری جنگ های پیشگیرانه ازپس آن ها بر می آید،‏ خارج شود.‏۸٫ روسیه که همواره در برابر دموکراسیسرکشی نشان می دهد،‏ در باز سازی توانصنعتی مدرن شده و پویا نا توان است.‏مانند عربستان سعودی فقط قدرت نفتی میشود،‏ در رابطه های پوشیده با کشور هایجدید آسیای مرکزی و قفقاز در گیر بوده،‏از اوکراین به طور قطعی جدا شده از اینرو ترجیح می دهد،در پی واشنگتن بیش ازکوشش در نزدیک شدن به اروپا که رویهمرفته نسبت به آن عالقه مند نیست،‏ کشتیبراند.‏۹٫ آمریکای التین آن گونه که امروز خودرا می نمایاند،‏ رشد لیبرالیسم در مکزیک ودر مخروط جنوب که در راستای یکپارچگیبرپایه طرح منطقه مبادله آزاد آمریکاییها،پیش آهنگ در چارچوب رهبریواشنگتن پنداشته شده،‏ پیشرفت کرده است.‏‏»بازمانده گذشته«‏ ‏)کوبا(ناپدید خواهد شد.‏جهش های نا گهانی توده وار ‏)نمونه چاوز(‏اوج گیری بومی گری های جذب پذیر بیآینده خواهند بود .۱۰٫ آفریقای سیاه که هنوز به عصر صنعتمجله هفته شماره 24 خرداد 1390نرسیده،در این زمینه ناتوان از دنبال کردننمونه های آسیا و آمریکای التین است.‏ اینقاره که آلوده به گسترش بیماری واگیردارایدز و سنت سرسخت ‏»فرمانرواییخودسر«‏ است،‏ رشدی جز توسعه مواداولیه اش ‏)نفت(‏ و شایه برخی فرآورده هایکشاورزی ثبت نکرده است.‏۱۱٫ سرانجام این که دنیای عرب و مسلماناز مراکش تا اندونزی،‏ بنابر گرویدن تودهای خلق های شان به پندار باز سازی‏»خلیفه«‏ استوره ای فلج مانده است.‏ ناکامیدایمی این طرح بی ثباتی سیاسی به وجودآورده،‏ و پیشرفت دموکراتیک را نا ممکنکرده است،‏ از این رو ، ضعف کارکردهایاقتصادی،‏ بی آن که تروریست دایمی همراهآن ها تهدید واقعی علیه بقیه دنیا از طبیعتآن باشد،‏ از آن سرچشمه می گیرد.‏ بااینهمه،‏ ناکامی تروریسم هزینه دارد.‏ اشغالدایمی عراق ‏)که توسط واشنگتن حتا پیش ازتجاوزش پیش بینی شد(‏ واگذاشتن دموکراسیبه زمانی مبهم ، هم چنین پرهیز از تنظیممسئله فلسطین!‏ در زمره این هزینه ها است.‏و نیز به عنوان هزینه می توان از کرانمندیهای حقوق دموکراتیک در کشورهای غربی‏»متمدن«‏ نام برد.‏۱۲٫ دگرگونی های ممکن که در باال شرحداده شد،‏ به این نتیجه گیری می انجامد کهرهبری ایاالت متحدتهدید نشده بود.‏ حتابرای آسیای پیروزمندو به مراتب اروپایدرگیردر رکود،‏ و بنابر این واقعیت چشمدوخته به آتالنتیسم و پیمان ناتو،‏ تانک ایاالتمتحد تهدید به شمار نمی روند.‏ سازمان مللمتحد روند زوال را دنبال می کند و جایاش را با حمایت احتمالی ‏)اما نه الزم(‏ ناتوبه فرمانروایی سیاسی سیستم جهانی ایاالتمتحد می سپارد.‏ جنگ پیش گیرانه وظیفهدخالت ‏)موسوم به بشردوستانه(‏ و ترویج‏)در واقع دستکاری شده(‏ حقوق بشر،‏ نکتهاساسی گفتمان پذیراندن نظم امپریالیسم جدیددر سال ۲۰۲۰ چون امروز را تشکیل میدهند.‏۱۳٫ این تصویر آینده جهان مشکل آفریناست.‏ این آینده در چارچوب ‏»سناریو«‏ هایفرضی که در واقع در آلترناتیو خالصه میشوند،‏ تبلور می یابند:‏ ‏»جهان از دیدگاهداوس«‏ ‏)یعنی ژرفش جهانی شدن لیبرالیکه رهبری کم یا بیش قطعی ایاالت متحد راتأمین می کند(‏ یا ‏»هرج و مرج«‏ ؛ مسئله تنهاعبارت از سنجش دروغین است،‏ زیرا درواقعیت این دنبال کردن ‏»طرح داوس«‏ استکه هرج و مرج ‏)واکنش های ‏»پوپولیستی«،‏ناکامی های اجتماعی،‏ تروریسم و غیره(بهوجود می آورد.‏ پس،‏ در واقعیت،‏ مسئله تنهاعبارت از یک سناریو است:‏ دنبال کردنپروژه لیبرالی از راه دنبال کردن رهبری)Leadership ) ایاالت متحد و مدیریتهرج و مرج از راه نظامی شدن جهانیسازی تضمین می شود.‏۱۴٫ تحلیل من در باره سرمایه داری واقعاً‏موجودمرا به یک نتیجه گیری به کلی متفاوتسوق می دهد.‏ این سیستم،‏ در شکل لیبرالیجهانی شده در مفهومی که هرج و مرجبه وجود می آورد،‏ ماندنی نیست.‏ دوراز‏»فرمانروایی پذیر«‏ بودن بنابر وسیله هاییکه توسط طبقه های رهبری کننده سیستمابداع شده فقط می تواند با شتاب و در نسبتهای فاجعه بار تشدید شود.‏ ناکامی نظامی وسیاسی عراق،‏ نفی فزاینده»پروژه اروپایی«‏توسط خلق های مربوط،‏ انفجارهای خشونت‏)مانند انفجارهایی که در نوامبر ۲۰۰۵حومه های شهر های فرانسه را به جنبش درآورد(‏ و بسیاری از پدیده های دیگر از اینپس روزانه به آن گواهی می دهند.‏ با وجوداین،‏ من از آن نتیجه نمی گیرم که گریزیپذیرفتنی ‏»ناگزیر تحمیل خواهد شد«.‏ جهانفردا-‏ به احتمال حتا در افق نزدیک ۲۰۲۰-متفاوت از جهان امروز،‏ امانه به ضرورتبهتر خواهد بود؛ بلکه ممکن است ، بدترباشد.‏ بنابر این،‏ سناریوهای جالب و مفیدبرای پیشرفت اندیشه ورزی سناریو هاییهستند که بدتر و بهتر را تصویر می کنندو آن ها را باشرایط روینده همانند می دانند.‏آیا طرح اروپایی معتبر است ؟۱۵٫ گفتمان های اروپایی مربوط به‏»طرح اروپایی«نان روزانه اکثریت عظیمسیاستمداران قاره از چپ و راست را فراهممی آورند.‏ به نظر می رسد تنها افراطی های‏»پوپولیسم«‏ ‏)می گویندبه افراطی راستوچپ تقسیم شده اند(‏ طرحی را که بدونآلترناتیو برای آینده خلق های مربوط باشد،‏رد می کنند . با این همه،‏ نشانه های فزایندهاین خلق ها کم نیستند.‏۱۶٫ زیرا در واقع ، طرح اروپایی بسیارعجیب است.‏ این طرح به ویژه در عوضاز زمان قرار داد ماستریخت )۱۹۹۲( برایکاهش دادن آزادی عمل های سیاست هایاقتصاد ملی بدون آشکار کردن فرمانرواییجانشین در سطح اتحادیه اروپا به کار میرود!‏ به بیان دیگر،‏ اتحادیه اروپا در کارهاچونان منطقه جهان کامل تر ‏»جهانی شده«‏در مفهوم بسیار تند اصطالح ‏)نابودی آزادیعمل مستقل دولت(‏ عمل می کند.‏ وضعیتایاالت متحد این نیست.‏ به یقین،‏ نه حتاهنوز دیگر منطقه های جهان،‏ که دولتحتا شکننده و آسیب پذیر است،‏ در اصل