دو٠ه نیکو لوسوردو - Ketab Farsi

صفحه 165قصد انجامش را دارد و گر نه روال که چنینبوده و در اساس تفسیر جهان که کار تازه اینیست،‏ علم بورژوایی همیشه آشکارا مدعیاین امر بوده است،‏ پس چه نیازی به بیان،‏آن هم چنین پرطمطراق.‏ابتدا به ذهن خطور می کند که شاید منظوردادن رنگ و لعابی به ادعایی تکراری استکه امروزه در دکان هر بقالی پیدا می شود.‏بعید نیست.‏ اما این در حکم نان خوردن با ناممارکس است که زیبنده روشنفکران دمکراتما نیست.‏اما شاید منظور این بوده که سنت روشنفکریایران تا این آقایان،‏ تغییر جهان بوده و نهتفسیر آن.‏ خب!‏ پس می توان نتیجه گرفتکه در هنگام قیام ۵۷ نظر آقایان این نبودهو آنها قصد تغییر جهان را داشته اند و حاالمی خواهند در محضر سرمایه جهانی توبهکرده،‏ عذر تقصیر بخواهند.‏منطقی تر است.‏ این که روشنفکران مسلمانما در سال ۵۷ به تبعیت از مارکس میخواستند جهان را تغییر دهند،‏ قابل فهماست،‏ اما این که گناه تغییراتی که خود درایجاد آن مشارکت کرده اند به گردن مارکسبیاندازند،‏ بی انصافی که هیچ،‏ شارالتانیسمسیاسی است.‏ به هیچ وجه قادر به درک ایننکته نیستم که منظور مارکس از تغییر جهاندر جمله باال آن چیزی بوده است که آقایانبه بار آورده اند.‏ در هر حال آنها به عنوانروشنفکران خرده بورژوایی که در آتشخدمت به بورژوازی می سوزند حق توبهدارند.‏خب!‏ می بینید،‏ حتی چپ گرایی مثل من نیزبه شما حق می دهد.‏ توبه ات را بکن،‏ اماحرمت نگهدار!‏ به مارکس چه کار داری؟همه می دانند که منظور او از تغییر اینچیزی نبوده که شما به بار آورده اید.‏ درابتدای انقالب از لیبرالیسم و مزایاشسردرنمی آوردید،‏ حاال سر در می آورید،‏بسیار خب!‏ قابل درک است.‏ شرافت اخالقیتوبه کننده اعتراف و طلب بخشش است،‏نه ادعای پرطمطراق ارائه چیزی که دیدیمتازگیش قدمت تاریخ بشر را دارد،‏ آن هم درزرورقی نو.‏اما نه.‏ ساده انگاری نکنیم ‏)هر چند شواهدزیادی دال بر حقانیت آن وجود دارد(،‏ شایدمنظور این بوده که محتوای نظری مارکسهمین جمهوری اسالمی است که به بار آمده،‏البته با مختصر تسامحی که با قرار دادن آنزیر نام توتالیتاریسم ‏)تمامیت خواهی(‏ میشود سر و ته اش را هم آورد یا در این جوسانسور اسالمی چنین به نظر می رسد کهمجله هفته شماره 24 خرداد 1390هم آورده شده است.‏خب!‏ کم سواد ترین افراد هم می دانند که ایناستالین توتالیتار بود که جهان را از شر هیتلرتوتالیتار نجات داد.‏ البته از نظر مارکسیستها این کار بدون سازش با لیبرال هایی کههیتلر توتالیتار را به جان جهان انداخته بودندتا آنها را از شر استالین توتالیتار نجات دهد،‏امکانپذیر نبود.‏پس می توان نتیجه گرفت که موضعاصلی آقایان قراردادن لیبرالیسم در برابرتوتالیتاریسم است.‏ تنها نتیجه منطقی ایناست که از نام مارکس ‏)به جای استالین(‏استفاده ابزاری شده تا در جو سانسور کنونیکه نمی توان از لیبرالیسم دفاع کرد،‏ ناممارکس را بکنیم نماد توتالیتاریسم و تفسیرجهان را لیبرالیسم تا عاقالن دانند که ما چهمی گوئیم.‏خب،‏ می توان چنین کرد،‏ اما این گونهمبارزه نظری را نمی توان مبارزه نظریشرافتمندانه ای دانست.‏ چرا که مارکسیستهایی که باید مردم را از این توهم نادرستمعدودی خرده بورژوای عاشق لیبرالیسمدرآورند،‏ از شما دست و پا بسته ترند واین حداقل مغایر آن کرختی اخالقی است کهشما سعی کردید تحت عنوان دمکراتیسم دربیانیه خود جا بزنید.‏ برای نمونه.‏ ببینم جرئتدارید همین مقاله کوتاه نیمه جدی را درپاسخ منتشر کنید.‏ یا آن را همچنان با قیافهحق به جانب به گردن سانسور دولتی میاندازید.‏ نتیجه هر دو یکی است،‏ بی اخالقیدر مبارزه نظری!‏ چرا که روشن می کند،‏حتی اگر براستی خواهان چاپ هم بودید،‏متوجه نیستید که در شرایط کنونی مبارزهطبقاتی نیروی اصلی مهاجم،‏ نه مارکسیسمکه حاکمیت سانسورچی است.‏ کاری کهمارکسیست های توتالیتار حداقل داشتن چنیناخالقی را از خود نشان می دهند.‏ درهرحالاین امر را به عمل شما و نظر مردم و تهمانده وجدان برخی از شما احاله می کنیم.‏بگذار ساده سخن بگوئیم.‏ بگذارید به جایاین همه ادعاهای پوچ و بی معنا ‏)به لحاظنظری و نه سیاسی(‏ به جد اعالم کنیم که شماقصد دارید لیبرال دمکراتیسم را تبلیغ کنید بامختصر تسامح اسالمی.‏ موجود بی هویتیکه خودتان هم نمی دانید براستی چیست.‏از تاریخ هم که درس نمی گیرد.‏ روزی کهخواستار جمهوری اسالمی بودید نیز نمیدانستید،‏ از چه سخن می گوئید.‏ به هر حالاین گوی و این هم میدان،‏ کارتان را بکنید‏)ما که این میدان را هم نداریم،‏ بگذریم کهشرط سر کار آمدنتان همین گرفتن میدان ازما بود(.‏ به دیگران چه کار دارید.‏مارکس در نقل قول باال عملکرد نیاکانتان راچنین تحلیل کرده است:‏دمکرات ها قبول دارند که با طبقه ای ممتازدر برابر خود روبرویند،‏ ولی می گویندخودشان،‏ به عالوه بقیه ملت،‏ همه جزویاز مردم اند و آنچه پیشنهاد می کنند،‏ بیانگرحقوق مردم است؛ نفع آنها همانا نفع مردماست.‏ بنابراین،‏ پیش از ورود به مبارزه،‏نیازی به بررسی منافع و موقعیت های متفاوتطبقاتی ندارند.‏ نیازی هم ندارند که در موردمناسب بودن وسایل مبارزه وسواسی زیادیاز حد نشان دهند.‏ کافی است سر بجنبانند تامردم با همه منابع تمام نشدنی خود برخیزندو به جان ستمگران بیفتند و اگر در عملمعلوم شد که نفع مورد نظرشان صنار نمیارزیده و نیرویشان درواقع عین بی نیروییو ناتوانی بوده،‏ تقصیرش به گردن سفسطهبازان جنایتکاری است که مردم یکپارچهرا به گروه های متخاصم با یکدیگر تقسیممی کنند،‏ یا به گردن ارتش است که حماقتو نابینایی اش مانع درک این موضوع شدهکه هدف های پاک دمکراسی،‏ همانا هدفهای خود اوست،‏ یا به علت آن است که درجریان اجرای برنامه اشتباه کوچکی پیشآمده است و بالخره برای آن است که دستتصادف که قابل پیشبینی هم نبوده،‏ باعثشده که این دفعه بازی را ببازند.‏ خالصهاین که،‏ دمکرات آن چنان موجودی است کهاز شرم آورترین شکست ها مثل زمانی کهوارد مبارزه می شد،‏ پاک و منزه بیرون میآید،‏ با اعتقادی تازه به این که باید پیروز شدو آن هم نه از این رو که وی و حزبشمی بایست از دیدگاه سابق خود دست بکشند،‏بلکه برعکس،‏ از این جهت که شرایط بایدبرای پیروزی آماده گردد.‏ ‏)همان(‏راستش را بخواهید همانقدر که شماسرنوشت جمهوری اسالمی را رقم نزدید،‏قادر نخواهید بود سرنوشت جمهوری لیبرالدمکراتیک را نیز رقم بزنید.‏ خوش باشید وبا ادعاهایتان کیف کنید.‏با این همه،‏ هر چند نه چندان آگاهانه،‏ در اینجمله شما حقیقت ژرفی نهفته است.‏ نمایندگانراستین و تاریخی لیبرال دمکراسی که سلطهاندیشه مارکسیستی و جنبش چریکی پدیدهآمده ی پس از انحالل جبهه ملی ‏)پس ازشکست ۳۲( براستی تسمه از گرده آنهاکشیده و بازارشان را سخت بی رونق کردهبود،‏ از این جمله شما به عنوان سندی برایخوش آمد سرمایه جهانی استقبال می کنند.‏لیبرال ناسیونالیست هایی را می گویم کهدر آن دوران رونق مبارزه ضدامپریالیستیتقریبا محلی از اعراب نداشتند،‏ آنهایی کهبه لحاظ تاریخی نه مثل شما هوچی گرانه