دو٠ه نیکو لوسوردو - Ketab Farsi

نظریحضور کارل مارکس در جنبش ‏“اشغال وال استریت”‏علی رهاصفحه 70درچرخه سرمایه جهانی که از نمادی خودگردان برخوردار گشته،‏ و بسان ‏“چیز درخودی”‏ غیر قابل شناخت،‏ گویی کل دنیا رامسخ و جادو نموده است،‏ نقاط عطفی فرامی رسد که پوسته اسرار آمیزش فروریختهو سرشت تضادمندش پدیدار می شود.‏در مناسبات سرمایه داری،‏ چنین نقاط عطفیغالبا با ظهور بحران های اقتصادی توامبوده است.‏ آنچه امروز در ‏“بحران سرمایهمالی”‏ نمایان گشته اینست که وجود بحراننه فقط ذاتی روابط سرمایه است،‏ بلکه تعدیلبحرانهای دوران پیشین نیز بمعنی حذفبحران نبوده و معضل انباشت سرمایه را باشدت و حدت بیشتر و ابعادی عمیقتر از نوبروز داده است.‏عجین شدن بحران مزمن کنونی با ظهورجنبشهای اجتماعی جدید در ابعادی جهانیکه سلطه انحصاری سرمایه مالی بر روندتولید و بازتولید هستی را به چالش کشیده اند،‏نشانگر نقطه آغاز نوینی در خرد عمومیاست که در صورت تداوم و تعمیقش،‏ قدرتادراک و ظرفیت برقراری روش جدیدی اززندگی را در نهاد خود دارد.‏مجله هفته شماره 24 خرداد 1390در عین حال با ترکیدن حباب سرمایه مالیو فروریختن توهم سرمایه ‏“خود ارزش زا”،‏بسیاری از متفکران دوراندیش سرمایه داریبا پی بردن به ساختاری بودن بحران کنونی،‏درصدد چاره جویی برای خاتمه دادن بهروند گسترش گسست بین انباشت سرمایه وایجاد اشتغال برآمده اند.‏ اقتصاد دانانی کهتئوری بحران مارکس را در دوران رونقبعد از جنگ جهانی دوم برای همیشه مدفونکرده بودند،‏ دوباره به مارکس رجوع نمودهاند تا بقول خودشان با پی بردن به ماهیتبحران،‏ از نتایج منطقی ناگوارش جلوگیریکنند.‏ )۱(اما روآوری به مارکس و تجدید چاپ واستقبال از کتاب ‏»سرمایه«‏ در سراسرجهان،‏ و نیز ظهور گروههای مطالعاتی‏»سرمایه«‏ و موضوعیتش در مباحثعمومی در میادین و اماکن اشغالی ‏“جنبشوال استریت”،‏ درواقع حاکی از امروزیبودن اندیشه های مارکس می باشد.‏گفتمان کنونی برآنست که با بازگشت بهمارکس،‏ به سهم خود گام کوچکی جهتشناخت بحران فعلی برداشته و مدخل بحثیبرای خروج از بحران و چشم اندازی بسویآینده گردد.‏- ۱ ‏“کمونیسم کاپیتالیستی“‏هفدهم سپتامبر سال گذشته،‏ یعنی زمانظهور جنبش وال استریت،‏ مصادف بودبا سومین سالگرد نجات بانکها و مؤسساتمالی آمریکا از ورشکستگی کامل.‏ در اینروز ‏»هنری پالسون«‏ با تایید رئیس جمهوروقت،‏ جورج بوش،‏ با طرحی ضرب العجلموسوم به ‏“تارپ”،‏ نزدیک به یک ترلیوندالر را از خزانه ملی خالی کرده و به جیبمؤسسات مالی ریخت.‏ این سخاوتمندیجسورانه و افسار گسیخته با دارایی هایمردم آمریکا،‏ با انتخاب باراک اوباما تداومیافته و تشدید شد.‏رئیس خزانه داری آمریکا به ‏“کمیسار هنریپالسون”‏ شهرت یافت و رسانه های رسمیاعالم کردند که ‏“ما همه سوسیالیست شدهایم”!‏ )۲( یکبار دیگر به اثبات رسید کهعلیرغم همه اختالفات ایدئولوژیکی برسرنقش دولت مرکزی در فرآیند اقتصادی،‏وقتیکه پای جان ‏“نظام”‏ در میان باشد،‏همانند رکود عظیم ۱۹۳۰، همه جناههای