دو٠ه نیکو لوسوردو - Ketab Farsi

ایرانصفحه 155در آغاز ماه ژانویه یوآخیم کروازه ()Joachim Krause حمله را آغاز کردو در مجله حرفه ای سیاست خارجی Inter-)nationale Politik ) نوشت : ” از اینپس،‏ موضوع روز،‏ در مورد ایران،‏ تشدیدتحریم ها و به میدان آوردن قدرت نظامیخواهد بود.‏ گرچه غرب برای اشغال خاکایران نقشه ای ندارد ولی احتمال آن هستکه توسل به زور در مدارج متفاوت پیشآید”.‏ آنگاه کروازه در باره مدارج متفاوتتوضیح می دهد:‏ ” ضربات محدود هوائی،“ ” محاصره دریائی ” ، ” تحمیل تحریم”.‏همچنین دست زدن به اقداماتی که ” عملیاتنظامی ایران را در دریا یا ازطریق پرتابموشک غیر ممکن سازد ” نیز قابل تصوراست.‏ ” در واقع ” با توجه به انفجار هایمتعدد در تاسیسات نظامی ایران و کشتنشخصیت های برجسته اتمی و موشکیایران ، گذار به مرحله حمالت مسلحانه مدتهاست که آغاز شده است.‏ توصیه کراوزهبرای سیاست آلمان این است:‏ ” مصلحتآنست که سیاست آلمان خود را آمادهروبروشدن با دورانی شاق بسازد”.‏ کروازهیک فرد معمولی نیست،‏ او شخصیتی استصاحب نام و منصب:‏ عضو کمیته اجرائیدر هیئت رئیسه انجمن آلمان برای سیاستخارجی است،‏ که بدون تردید از پر نفوذترین سازمان های نظریه پرداز Thin) ltanks برای سیاست خارجی آلماناست.‏ افزون بر این او یکی از پنج ناشرمجله سیاست بین المللی است،‏ که مهمترینمجله سیاست خارجی برای طراحان سیاستخارجی در برلین،‏ پایتخت آلمان است.‏بسیج ذهنیمجله هفته شماره 24 خرداد 1390دو فراکسیونآملان باید خود راآماده دوران سخت درایران بکندیورگ کرون آوئریونگه ولتگزینش و ترجمه رضانافعی(مقاله کروازه در مجله سیاست بین المللیبوضوح نشان می دهد که : به موازاتتهدیدهای نظامی علیه ایران،‏ بویژه از سویآمریکا،‏ که پیوسته شدید تر هم می شود، در آلمان هم کسانی هستند که پیوسته باصدای بلند تر می کوشند تا شنوندگان خودرا آماده هم آوازی برای حمالت نظامیغرب به ایران سازند . گرچه سیاستگراندولت تاکنون کوشیده اند فقط خواستار تشدیدتحریم ها شوند ولی بخشی از نظریه پردازانعلنا روی به بسیج آورده اند.‏ در پائیز سالگذشته در یکی از مقاالت مجله سیاست بینالمللی مسئله به این صورت مطرح شد کهغرب باید تصمیم بگیرد که اگر ایران موفقبه تولید سالح اتمی شود واقعا می خواهداستراتژی فوق العاده خطرناک و پر خرجایجاد وحشت را انتخاب کند یا این که هرطور هست همین حاال برنامه اتمی ایران رابا ‏“توسل به قدرت نظامی به تعویق اندازد” . وقت می گذرد:‏ ‏“بزودی اجرای این راهدوم دیگرعملی نخواهد بود “.گرچه مخاطبان این مقاله افراد پر نفوذسیاستگذاران سیاست خارجی بودند اماتعدادشان زیاد نبود تا این که در آغاز ماهژانویه روزنامه فرانکفورتر آلگماینه همبه میدان آمد و این فکر را به میان انداختکه آخرین راه پس از تحریم خرید نفتتوسط اتحادیه اروپا روی آوردن به راهنظامی است . در اواسط همین ماه دبیر بخشسیاست خارجی این روزنامه نوشت : اشتباهاست اگر تصور شود رئیس جمهور آمریکااعصاب الزم برای در گیری را ندارد.‏ اوفرمانده کل است “.‏“فرانکن برگر”‏ نویسنده این مقاله عضوکمیسیون سه جانبه است.‏ این کمسیون سهجانبه یک شبکه بین المللی با عضویت چندصدنفر آمریکائی،‏ اروپائی و ژاپنی است کهکارش ترویج مناسبات میان شخصیت هایصاحب نفوذ غربی است.‏ او در نوشته خودتلویحا اشاره کرد که با قاطعیت نمی توانگفت که جنگی با ایران در نخواهد گرفت.‏آیا برلین به مسیر جنگ با ایران روی میآورد؟ گرچه کارشناسان با نفوذی مانندیوآخیم کروازه با صدای بلند و وضوح کاملنظرشان را اعالم کرده اند ولی نتوانستهاند حرفشان را در پایتخت آلمان به کرسیبنشانند.‏ دیر زمانی است که در موردسیاست ایران دو جبهه در پایتخت آلمانبوجود آمده است که دارای مواضع بکلیمتفاوت و مخالف یکدیگر هستند.‏ یکی از ایندو جبهه به اتحادیه ترانس اتالنتیک)‏ اروپا آمریکا(‏ چشم دارد و برای آن اولویتاصولی قائل است . یکی از دالئل آن درنظر گرفتن اصولی تناسب قوا در عرصهسیاست جهانی در آینده است.‏ رشد چین باشتاب زیاد و بدون وقفه ادامه دارد،‏ آمریکاچین را رقیب اصلی خود در آینده می داندو در صدد است مرکز ثقل سیاست جهانیخود را به آسیا منتقل کند.‏ ” قرن آمریکا درپاسیفیک ” عنوان مقاله ای است که خانمکلینتون وزیرخارجه آمریکا در بارۀ مرحلهآتی سیاست جهانی آمریکا درماه نوامبر درمجله ” فارن پالیسی”‏ منتشر ساخته است.‏برخی های در برلین با توجه به این سیاستاز خود می پرسند آیا اروپا اهمیت خود را ازدست میدهد؟ یک پاسخ در آغاز سال جاریدر مجله سیاست بین المللی درج شده بود.‏” روی برگرداندن آمریکا از اروپا که زیادمورد بحث قرار می گیرد،‏ سرنوشتی کهبر پیشانی اروپا نوشته شده باشد نیست :آلمان هنوز هم امکان انتخاب ” همکاریدر رهبری”‏ را که جورج بوش پدر بیستسال پیش مطرح کرده بود،‏ بپذیرد”‏ ‏“یعنیهمکار کلیدی آمریکا در اروپا ” گردد.‏ ولیبرای پذیرفتن چنین نقشی باید با واشنگتنهمکاری کرد از جمله در سیاست مداخلهجویانه آمریکا در سراسر جهان.‏نبرد بر سر مواد سوختیروشن است که چنان سیاستی شامل خاورمیانه نیز می گردد که غنی ترین منابعنیروی جهان در آن نهفته است.‏ تغییر تناسبقوای جهانی در آنجا نیز قابل لمس خواهدشد.‏ سال گذشته به ابتکار بنیاد Körberدر هامبورگ،‏ از چندصد تن سرآمدان آلماندر مورد چند موضوع مشخص سیاسینظرخواهی شد . ۸۰ در صد از پرسششوندگان معتقد بودند که چین در آینده درخاور نزدیک و میانه نقش بزرگتری ایفاخواهد کرد.‏ بنظر بیش از نیمی از آنها ”نفوذ اروپا و آمریکا در این منطقه با خطرروبروست.‏ آیا غرب رشد قدرت رقیب وحتی از دست دادن نفوذ خود را تحمل خواهدکرد؟ حتما نه،‏ نزدیک به سه پنجم از پرسششوندگان پیش بینی کرده بودند که چالش هایبیشتری با آمریکا که تا کنون قدرت برتردر منطقه بوده نیز روی خواهد داد.‏ این کهواشگتن فشار خود را به ایران تا حد تهدیدبه جنگ افزایش داده به هیچ وجه ارتباطیبا برنامه اتمی ایران ندارد.‏ روشن است کهیک بمب اتمی ایرانی سروری ( هژه مونی‏(غرب را در خاور میانه بوضوح تضعیفخواهد کرد و به همین دلیل غرب با قاطعیتتمام مخالف آنست.‏ کسانی خواستار آن هستندکه هرچه زودتر،‏ پیش از آن که واشنگتنتوجه و امکانات خود را برای نبرد مستقیمبا توسعه نفوذ چین بطور قطع به آسیایشرقی منتقل سازد،‏ با ید کار خلیج فارس و