<strong>Traumat</strong> <strong>dhe</strong> dukuritë <strong>p<strong>si</strong>kologjike</strong> <strong>si</strong> pasojë e <strong>konfliktit</strong> <strong>dhe</strong> të drejtat e njeriutLuman ЗermenikaP<strong>si</strong>kolog i Diplomuar, StrugлTRAUMAT DUE DUKURITЛ PSIKOLOGJIKE-KRIZA DUE REAGIMET NЛ STRESETTRAUMATOLOGJIKE, PAS STRESITTRAUMATOLOGJIK TE FЛMIJЛT DHE PJESATJETËR E POPULLATËS GJATË KRIZËS SËKOSOVËSPërjetimet traumatike- p<strong>si</strong>kike, kriza <strong>dhe</strong> reakcionet e stre<strong>si</strong>t traumatik,<strong>si</strong>ndroma e stre<strong>si</strong>t postraumatik te nxënë<strong>si</strong>t <strong>dhe</strong> gjithë popullata kosovare tëdëbuar me dhunë nga trojet e tyre.Nocioni i traumatizimit është mjaftë i gjerë. Në përgjithë<strong>si</strong> ai ka putimine ndikimit të një faktori të jashtëm tepër mundues <strong>dhe</strong> sfilitës, çrregullues eaftë<strong>si</strong>ve mbrojtëse <strong>dhe</strong> <strong>p<strong>si</strong>kologjike</strong> të organizmit. Gjatë jetës së tij njeriu ndeshetme shumë faktorë stresues <strong>dhe</strong> traumatizues, <strong>si</strong> katastrofat naturore, luftratak<strong>si</strong>dentet nga mjetet e transportit, <strong>si</strong> abuzimi fizik e seksual, vrasjet, krimet,grabitjet, marrjet peng, përdorimi i drogës etj.Qëllimi i kësaj teme në fakt është nxjerrja në pah e çrregullimeve p<strong>si</strong>kikepostraumatike të nëxënësve <strong>dhe</strong> popullatës shqiptare kosovare, të shkaktuarnga përjetimi i luftës, nga maskarat, djegiet e shtëpive, mizorive <strong>dhe</strong> dëbimeveme dhunë nga ushtria serbe në vitin 1999.Njerëzit kanë nevojë jashtëzakonisht të ma<strong>dhe</strong> në kriza të mëdha, e <strong>si</strong>domosnë kohë luftë të orjentohen, t’i kuptojnë rrethanat e krijuara e të gjejnëzgjidhjet më të përshtatshme për të mbijetuar. Jeta në kë<strong>si</strong> rastesh merrë njëkuptim tjetër kur cënohet thellë nga e keqja, kështu që tërë qenja njerëzoreshndërrohet rrënjë<strong>si</strong>sht <strong>dhe</strong> kjo shkakton pa<strong>si</strong>guri në vetvete që është qëllimikruesor i armikut, të thyejë dinjitetin njërëzor përmes përkuljes paravështirë<strong>si</strong>ve.Ana më thelbësore e ndihmës në këtë periudhë tronditjesh është prania<strong>dhe</strong> biseda, një dialog që jep mundë<strong>si</strong> e shpresë, përmes ndryshimeve të nevojshmetë këtij proce<strong>si</strong> shërues. Por, këto veprime të domosdoshme rehabilituesemund të përjetohen <strong>si</strong> dhunë të mundimshme, <strong>si</strong> një kanosje e sërishme, kurmendimet rrëshqa<strong>si</strong>n në palcën e kujtimeve më të <strong>dhe</strong>mshme. Kjo është qën-154
<strong>Traumat</strong> <strong>dhe</strong> dukuritë <strong>p<strong>si</strong>kologjike</strong> <strong>si</strong> pasojë e <strong>konfliktit</strong> <strong>dhe</strong> të drejtat e njeriutdresa kur dinjiteti merret nëpër këmbë.Kontaktet e këtilla ndodhin e<strong>dhe</strong> pa fjalë- kështu ndodhë me çdo gjë fillestare,para se të lindë fjala. Së pari e merrë fjalën gjuha trupore, duke u paraprirë<strong>si</strong>mboleve. E njëjta gjë ndo<strong>dhe</strong> e<strong>dhe</strong> me rastin e tronditjevetë thellashpirtërore, gjuha e folur në filim mpihet, bëhet memece, <strong>si</strong>kur paralizohet ngae tërë ajo e keqe. Në çastin tronditës mund të <strong>si</strong>llemi <strong>si</strong> fëmijë të vegjël, mekëmbim <strong>si</strong>njalesh, me dëshirë afrimi me të tjerët. Ndaj <strong>dhe</strong> mjaft ka kontaktetrupore në ngushëllim, shtrëngim duarsh <strong>dhe</strong> përqafime.Përveç një prehëri rehatie, me ndjenja të ngrohta <strong>dhe</strong>mshurie, lypsete<strong>dhe</strong> diçka për të ngrënë <strong>dhe</strong> për të pirë, madje e<strong>dhe</strong> një gotë ujë a ndonjëcigare mund të <strong>si</strong>mbolizojë një fragment të një ndjenje të thellë anë<strong>si</strong>e, diçkaqë lakmojnë pa pra, diçka që na jepë forcë, diçka që është mbi të gjitha.Pas pak krijohen kushte për biseda aq të rëndë<strong>si</strong>hme, pa marrë parasyshse ku zhvillohet ajo. Nga një herë nuk dijmë nga t’ia ni<strong>si</strong>m bisedës. Të trondituritmund të <strong>si</strong>llen e të fla<strong>si</strong>n hutueshëm <strong>dhe</strong> e humbin ndonjë herë fare fillin emendimit. Një gjë e tillë mund që t’i frikësojë të afërmit <strong>dhe</strong> çdo njeri që do tëndihmojë. Duhet të kemi parasysh se e<strong>dhe</strong> këto çaste të turbullta janë shumë tërëndë<strong>si</strong>shme për rikonsolidimin e kuptimit të jetës <strong>si</strong> <strong>dhe</strong> për përpunimin engjarjes tronditëse. Çdo gjendje kritike në jetë zgjonë ndjenja që duhet tëshprehen pa marrë parasysh se për çfarë ngjarjesh bëhet fjalë. Janë të natyrshmereagimet e furishme pas një fatkeqë<strong>si</strong>e me pasoja tragjike. Ndër më tëzakonshmet janë shqetë<strong>si</strong>met e pëgjithshme, shpërthimet e vajit, zemërimi,ndjenja e zbrastisë shpirtërore, çrregullimet e gjumit, ëndërrat e llahtarshme,reagimet trupore, <strong>si</strong> përshembull marramendje, rrahje të shpejtuara të zemrës,ndjenja frymëzënëse, drithërima <strong>dhe</strong> humbje orek<strong>si</strong>. Këto reakcione kapërcehenpas një kohe te shumica e personave të tronditur. Një njeri, i cili nuk kakaluar sprova të rënda të jetës, e që nuk ka ecur skaj vdekjes e ka të vështirë tëmarrë me mend se me çfarë përjetimesh të hidhura përleshen personat e traumatizuaratë kësaj lufte, për disa prej tyre nuk ka qetë<strong>si</strong> as ditë as natë, se kujtimetdepërtojnë pa mëshirë me tërë vërtetë<strong>si</strong>në e dhimbjes së përjetuar. Si tëpakëndshme që janë shtypen këto kujtime në ndërdije, por shfaqen prap <strong>si</strong> hije,në <strong>si</strong>tuata të caktuara, apo <strong>si</strong> ëndrra të llahtarshme në gjumë. Këto përjetime të<strong>dhe</strong>mbshme mund të çojnë gjer te gjendjet e ndryshme depre<strong>si</strong>ve ku hidhërimii thellë <strong>dhe</strong> zemërimi i ngujuar përmbrenda pengon vajtimin e duhur, shtonvuajtjen <strong>dhe</strong> nga donjëherë shkakton ndryshime të personalitetit. Personi itraumatizuar rron me një shtrëngim të përhershëm, gjithëmon i gadshëm përhikje nga trauma që i rri në mendje. Këtë do ta ilustroj me një rast konkret. Nëmuajin maj të vitit 1999 ku fëmijët e dëbuar nga Kosova erdhën e u strehuannë Strugë <strong>dhe</strong> në rrethin e saj, gjegjë<strong>si</strong>sh vazhduan më<strong>si</strong>min në shkollatpërkatëse fillore, <strong>si</strong> e<strong>dhe</strong> në fshatin Ladorisht, në tetvjeçaren “Ashim Agushi”,ku në orën e biologjisë, gjatë së cilës ishtë planifiukuar të mbahet më<strong>si</strong>m në155