Traumat dhe dukuritë psikologjike si pasojë e konfliktit, burim për ...

Traumat dhe dukuritë psikologjike si pasojë e konfliktit dhe të drejtat e njeriutpërkujdesje, dhe vetëm mund të supozojmë se si ishte gjendja e tyre pa sigurinëe nevojshme dhe pa përkujdesjen nga ana personave profesional dheinstitucioneve. Edhe pas konfliktit, gjendja e tyre me asgjë nuk ështëpërmirsuar pasiqë me të drejtat e tyre dhe nevojat nuk merret askush seriozishtnë bashkësitë e tyre lokale, të cilat duhej t’i ofronin ndihmën e nevojshme.Sipas gjendjes të hendikepuar të tyre dhe gjendjes shëndetësore në të cilëngjenden, për këtë kategori të personave, institucionet shtetërore duhet tëndërrmarrin masa të veçanta për mbrojtjen e të drejatve të tyre, dhe mjetetfinanciare të cilat janë të destinuara për ata nga fondacione të ndryshmendërkombëtare dhe qeveri, duhet të koordinohen drejtë dhe të u destonen atyre.PërfundimKur bëhet fjalë për traumat dhe dukuritë psikologjike si burim përrrezikimin e të drejtave të dhe lirive të njeriut, si përfundim do të theksojmë sepërskaj angazhimit të numrit të madh të fondacioneve ndërkombëtare,shoqatave joqeveritare humanitare, të cilat kanë bërë shumë për kthimin e jetësnë kushte normale në rajonet ku ishin të përfshira në luftë (ku zhvillhejkonflikti), por kjo nuk ishte e mjaftueshme. Angazhimi i tyre nuk ishte gjer nëfund i koordinuar dhe i kontroluar dhe në momente ndoshta kishte edhekeqpërdorime.Brengos fakti se institucionet dhe organet shtetërore të cilat janë tëobliguara të kujdesen për mbrojtjen e të drejtave të qytetarëve në lëmitë epërmendura më lartë, sikur mos të egzistonin, në tërësi ishin të pa organzuar,dhe akoma janë të paorganzuar, në kohë kur nevoja për mbrojtjen e të drejtavetë njeriut është ma se e madhe dhe e pashmangshme. Problemi më i madhegziston në vendosjen centaraliste të institucioneve ndërsa njësit evetadministrimuit lokal, të cilat janë më afër qytetarëve për fatë të keq nuk janënë mundësi të kontribuojnë më shumë për përmirësimin e gjendjes ku qytetarëtdo të i realizonin të drejtat e tyre dhe të kenë kujdesin e duhur nga institucionete sistemit.Lirishtë edhe njëherë mund të theksojmë se institucionet shtetërore menjëisitë e tyre rajonale aspak gjer më tani nuk kanë reaguar që me masa tëveçanta, me ekipe plotësuese profesinale nga lëmitë e ndryshme të jenë më afërkërkesave të qyteraëve të cilëve iu janë rrezikuar të derjat e tyre, që të jenë mëtë kujdeshëm dhe që të i zbusin dukuritë e lartë përmenduara të cilat llogaritenedhe si rrezikues i të derjatve dhe lirive të njeriut.47