Traumat dhe dukuritë psikologjike si pasojë e konfliktit, burim për ...

Traumat dhe dukuritë psikologjike si pasojë e konfliktit dhe të drejtat e njeriutnë shpinë të vet e mbanë tërë barrën e tmerrshme të luftës.Familja si kujdestare për fëmijënNë hulumtimet e tona të tashme sipërfaqësore të fëmijëve dhe tëfamialjeve të tyre në rajonet që janë përfshirë nga konflikti i luftës, kret një kaqënë a kanë qënë shpërngulur ose kanë qënë refugjat, është vërejtur se fëmijëtqë kanë qënë bashkë me familjen e tyre, përkatësisht me prindërit e tyre, kanëpasur probleme më të vogla psikike dhe pedagogjike për dallim nga ato fëmijëtë shumtë të cilët kanë qënë të ndarë nga familjet. gjithë ashtu është e qartë senuk është po aq e saktë se vetëm prania e familjes për fëmijën që të mbijetojëme sa më pak dhimbje streset dhe traumat, tipike për luftën, por edhe rrethanatë tjera psiko-sociale.Prindi, në kushte tona më së shumti kjo është nëna, luan rrolndërmjetësues gjatë dhënjes së ndihmës që u jepet fëmijëve të traumatizuar, tëcilët ballafaqohen me shumë humbje dhe i është ekspozuar stresit kronik, gjatëgjithë ë kohës sa zgjatë konflikti luftarak. Në këto kushte, erdhëm në njohuri serroli i nënës është pothuejse kuç: ajo kujdeset që familja në kushte të luftës tëjetë në bashkësi, ajo e merrë përgjegjësinë për ekzstencën fizike dheekonomike të familjes. Në kushte të këtilla të ndryshuara ajo është personikryesor që kujdeset për edukimin e fëmijës si në relacionet ndërmjt njëri tjetritashtu edhe në mjedsin mikrosocial. Por shumë nëna duke i përjetuar edhe vetëgjendjet represive të cilët lidhen me traumat individuale, nuk kanë pasurmundësi që t’i kryejnë me përgjegjësi dhe me sukses obligimet e tyreprindërore në kushte të konfliktit. Nga hulumtimet tona, erdhëm në njëkonstatim se shumë prindër të familjeve të shvendosura shprehin interesim jotë mjaftueshëm për fëmijët dhe të rinjtë, ndërsa disa shprehnin synime për tëpërdorur dhunë ndaj tyre. Është e dukshme se nënat, të cila shprehin shenja tëdepresionit, ankthit dhe pengesa të tjera shëndetësore, jo vetëm që nuk iplotësojnë obligimet e tyre edukative dhe të tjera ndaj fëmijëve dhe të rinjtëve,por shpesh herë shfaqin shkallë të ulët të tolerancës dhe mirëkuptimit përsjelljen e fëmijëve të tyre.Reagimet e tyre shpesh herë tregojnë prirje për zbatim të metodave tëdhunshme të “edukimit”, dhe kjo në fakt është shprehje e gjendjes së tyrepsikike, ekonomike dhe sociale në kushte lufte.Ndonjëherë prindi i nënçmon vështirësitë me të cilat ballafaqohetfëmija dhe gabimisht i vlerëson disa sjellje të fëmijës. Kështu është shembullime suksesin e dobët të nxënësit i treguar gjatë luftës dhe pas përfundimit të saj,me ç’rast prindërit vlerësojnë se është rezultat i mosangazhimit të fmijës sëtyre, duke mos hyrë në hulumtimet e shkaqeve për një gjendje të tillë. Ky ështënjë shembull i qartë se si mungon përkrahja psikike pedagogjike dhe81