Beschrijving juridische kader - Commissie-Samson

voortdurend aandacht worden geschonken (artikelen 16, 17 en
19 besluit).
De instelling was verplicht de minister van Justitie en door hem
aangewezen ambtenaren, alsmede de raad voor de kinderbescherming
in te lichten omtrent haar werkzaamheden.
Wat de voogdijinstellingen betreft gold het volgende.
Van iedere pupil werd een dossier aangelegd. Daarin werd aantekening
gehouden van alle van belang zijnde feiten (artikel 28
besluit).
De instelling droeg voor zover mogelijk zorg voor een gezonde
geestelijke en lichamelijke ontwikkeling van haar pupillen. Zij
moest zorgvuldig en geregeld nagaan wat iedere pupil, gelet op
zijn voorgeschiedenis, zijn persoonlijkheidsstructuur en het stadium
van zijn geestelijke groei behoeft en hoe aan die behoefte kon
worden voldaan. De instelling plaatste haar pupillen in een gezin,
inrichting of elders waar de voorwaarden voor een goede vorming
en harmonieuze ontplooiing voor hen zo gunstig mogelijk waren.
Zij hield behoorlijk en geregeld toezicht op de pupillen en de aan
hen bestede zorg (artikelen 29 en 30 besluit).
De instelling kon haar pupillen plaatsen in goedgekeurde
opvangtehuizen, observatiehuizen, inrichtingen voor opvoeding
en inrichtingen voor buitengewone behandeling. Plaatsing in een
rijksinrichting voor opvoeding en in een rijksinrichting voor buitengewone
behandeling was mogelijk met inachtneming van de
procedureregels in het besluit voor opneming van voogdijpupillen.
Plaatsing in enige andere inrichting kon slechts met instemming
van de minister plaatsvinden (artikel 34 besluit).
Plaatsing van een pupil ter opvoeding en verzorging in een niet
door de instelling geëxploiteerde inrichting dan wel in gezinnen of
elders werd geregeld bij overeenkomst (artikel 35 besluit).
De minister kon bepalen dat een gezin, gelet op de samenstelling
ervan of de daarin gegeven verpleging, behandeling of scholing,
voor de toepassing van het besluit als een inrichting werd aangemerkt
(artikel 36 besluit).
De woning van het pleeggezin moest voldoen aan de eisen die
daaraan uit een oogpunt van geestelijke en lichamelijke hygiëne
mochten worden gesteld. Degenen in wier gezin pupillen worden
geplaatst, en hun huisgenoten moesten van goed levensgedrag
zijn. Zij behoorden bereid en in staat te zijn, gelet op de aard en
aanleg van de pupil, aan deze een behoorlijke opvoeding te geven.
De instelling stelde degene in wier gezin een pupil was geplaatst,
op de hoogte van diens geestelijke en lichamelijke gezondheidstoestand
en voor zover nodig van andere gegevens die voor hen
van belang waren. De raad voor de kinderbescherming en de door
de minister aan te wijzen ambtenaren moesten te allen tijde in de
inrichtingen en in de pleeggezinnen worden toegelaten. Zij kregen
alle relevante informatie (artikelen 37, 38 en 40 besluit).
Deze eisen golden ook, wanneer een pupil, elders dan in een
pleeggezin, buiten de inrichting was geplaatst (artikel 40 besluit).
Wat betreft gezinsvoogdijinstellingen kan worden gewezen op het
volgende.
Van iedere minderjarige werd een dossier aangelegd. Daarin
werd aantekening gehouden van relevante feiten. De instelling
moest bevorderen dat er een voldoende aantal personen in
staat en bereid zijn als patroon, gezinsvoogd of toezichthouder
op te treden. Zij maakte daarbij zo veel als nodig is gebruik van
deskundige hulp aan deze personen. De instelling zorgde voor
dagelijkse leiding, raad en bijstand aan hen. De instelling zag toe
op en bevorderde een doelmatige en geregelde rapportage door
haar geregistreerde patroons, gezinsvoogden, en toezichthouders.
De instelling onderhield contacten met deze personen.
Zij voldeed aan verzoeken van de kinderrechter of van de raad
voor de kinderbescherming een persoon op te geven die voor
benoeming tot gezinsvoogd in aanmerking kon komen.
Zij voldeed aan verzoeken van de kinderrechter om advies bij
de benoeming van een gezinsvoogd, om inlichtingen tijdens de
ondertoezichtstelling en om medewerking bij het uitoefenen van
de leiding van het toezicht. De instelling voldeed aan opdrachten
van de rechter en van de minister tot het verlenen van hulp en
steun bij de tenuitvoerlegging van straffen en maatregelen
(artikelen 44 tot en met 52 besluit).
Het Besluit besteedde vervolgens aandacht aan particuliere inrichtingen
en rijksinrichtingen. Plaatsing in een particuliere inrichting
stond voorop. Opneming in een rijksinrichting geschiedde, als
opneming in een particuliere inrichting niet mogelijk was.
De artikelen 53 tot en met 105 bevatten algemene regels voor
de particuliere inrichtingen (opvanghuizen, observatiehuizen,
inrichtingen voor opvoeding en inrichtingen voor buitengewone
behandeling).
De schriftelijke verklaring waarbij het bestuur van de exploiterende
inrichting zich onderwierp aan de voorwaarden, bevatte
onder meer een opgave van leeftijdsgrens, geslacht, categorie, en
aantal van de minderjarigen voor wie de inrichting was bestemd,
een uiteenzetting over de methodiek, mede omvattende de wijze
van indeling van de minderjarigen in groepen en de wijze waarop
de opvoeding en de verzorging waren geregeld, en gegevens
omtrent aantal, leeftijd en genoten opleiding van het personeel.
De minister hoorde na ontvangst van de verklaring de desbetreffende
raad voor de kinderbescherming en de Nationale Federatie
voor Kinderbescherming en liet onderzoek instellen naar de
inrichting. Van de uitkomsten hiervan hing af of de goedkeuring
volgde. De goedkeuring vermeldde onder meer het doel van het
verblijf in de inrichting, de aard, de leeftijd en het geslacht van de
op te nemen minderjarigen, en de levens- of wereldbeschouwelijke
grondslag. De minister kan de goedkeuring intrekken, als de
inrichting niet meer voldoet aan de eisen, na raadpleging van de
raad voor de kinderbescherming en de Nationale Federatie voor
Kinderbescherming (artikelen 53 tot en met 57 besluit).
De gebouwen moesten geschikt zijn voor de opvoeding en
verzorging van de daarin opgenomen minderjarigen. Er moest
gelegenheid zijn voor onderbrenging van een kind zonder contact
met een ander kind. De leiding werd bijgestaan door deskundigen.
In de inrichting werd zorggedragen voor een gezonde geestelijke
en lichamelijke ontwikkeling van de minderjarigen. Zorgvuldig en
geregeld werd nagegaan waaraan iedere minderjarige, gelet op
zijn voorgeschiedenis, zijn persoonlijkheidsstructuur en het
stadium van zijn geestelijke groei, behoefte had en hoe daaraan
kon worden voldaan. De minderjarigen werden onderworpen
aan stelselmatig medisch onderzoek (artikelen 59, 60, 64 en
66 besluit).
57