Beschrijving juridische kader - Commissie-Samson

en maatregelen in het Uitvoeringsbesluit kinderbescherming. Het
Uitvoeringsbesluit was gebaseerd op de Beginselenwet kinderbescherming
die met de inwerkingtreding van de Wjhv is vervallen.
Het Besluit tenuitvoerlegging jeugdstrafrecht had betrekking op
de uitvoering van de maatregelen van tbs en plaatsing in een
inrichting voor buitengewone behandeling, van straffen van arrest
en plaatsing in een tuchtschool, het verstrekken van informatie
aan het openbaar ministerie en de raden voor de kinderbescherming
met betrekking tot de persoon ten aanzien van wie een
voorwaardelijke veroordeling was uitgesproken dan wel een
beslissing tot voorwaardelijke invrijheidstelling was genomen
en de wijze waarop een voorwaardelijke invrijheidsstelling werd
uitgelokt.
De bepalingen kwamen grotendeels overeen met de desbetreffende
bepalingen van het Uitvoeringsbesluit kinderbescherming.
Uitgangspunt was dat straffen en maatregelen van jeugdrecht
werden ten uitvoer gelegd in rijksinrichtingen en particuliere
inrichtingen voor justitiële kinderbescherming, als bedoeld in
artikel 65 van de Wjhv.
T.a.v. tbs. Na ontvangst van de uitspraak waarbij de jeugdige tbs
was gesteld, zond de raad voor de kinderbescherming het dossier
aan de minister met een advies hoe ten aanzien van de jeugdige
te handelen. De minister bracht zijn beslissing ter kennis van het
openbaar ministerie dat zo nodig zorgde voor overbrenging van
de jeugdige naar zijn plaats van bestemming (artikelen 2 en 3
besluit).
De voorziening vanwege de regering in de opvoeding en verzorging
kon te allen tijde - op een voorstel van de directeur of van het
bestuur van de voogdijinstelling, of van de raad voor de kinderbescherming
(na overleg met directeur of bestuur) - door de minister
worden beëindigd, indien het doel van de voorziening bereikt was
of beter op een andere wijze kon worden bereikt. De jeugdige
kon ook voorwaardelijk worden ontslagen. Aan voorwaardelijk
ontslag waren steeds de algemene voorwaarden verbonden dat
de ontslagene zich gedroeg overeenkomstig de aanwijzingen van
degene die hulp en steun verleende, deze alle gevraagde inlichtingen
verstrekte, hem informeerde over een verandering van
betrekking of woonplaats en dat hij zich niet schuldig zou maken
aan een strafbaar feit. Een gezinsvoogdijinstelling of een particulier
persoon werd belast met het verlenen van hulp en steun ten
behoeve van de naleving van de voorwaarden. Deze bracht ten
minste 1 maal per 3 maanden verslag uit van zijn bevindingen aan
de raad voor de kinderbescherming. Hij deed bovendien aan de
raad meteen mededeling van ter kennis gekomen misdrijven en
andere bijzondere voorvallen. Het openbaar ministerie informeerde
de raad over elk misdrijf dat de voorwaardelijk ontslagene
had begaan en over een overtreding van de voorwaarden. Bij
overtreding van de voorwaarden zond degene die hulp en steun
verleende, of de raad voor de kinderbescherming de minister een
voorstel tot intrekking of schorsing van het voorwaardelijk ontslag
dan wel een voorstel om zulks niet te doen. Een voorstel tot
intrekking of schorsing was ook mogelijk, indien het belang van de
jeugdige zulks bepaaldelijk vorderde. (artikelen 6 tot en met 8,
10 en 12 tot en met 14 besluit).
Ook de rechter kon de tbs vervroegd (voorwaardelijk) beëindigen.
Hij besliste na ontvangst van een verslag van de minister over het
verloop van de tbs. Dit verslag zond de minister uiterlijk 2 maanden
voor het verstrijken van de termijn van 2 jaar. De bepalingen
over voorwaardelijk ontslag door de minister waren van overeenkomstige
toepassing. De rechter kon het voorwaardelijk ontslag
intrekken of schorsen wegens overtreding van de voorwaarden of
in het belang van de jeugdige (artikelen 16 tot en met 25 besluit).
De artikelen met betrekking tot de tbs waren van overeenkomstige
toepassing op de maatregel van plaatsing in een inrichting
voor buitengewone behandeling (artikel 22 besluit).
Het arrest werd zo spoedig mogelijk ten uitvoer gelegd en ondergaan
op een plaats zo dicht mogelijk bij de woonplaats van de
jeugdige. Het arrest kon geheel of gedeeltelijk in afzondering worden
doorgebracht, met instemming van de veroordelende rechter
(artikelen 23 en 24 besluit).
T.a.v. voorwaardelijke veroordeling. Degene die met het verlenen
van hulp en steun was belast, bracht ten minste eenmaal per 3
maanden verslag uit van zijn bevindingen aan de raad voor de kinderbescherming.
Strafbare feiten en andere bijzondere voorvallen,
de voorwaardelijk veroordeelde betreffende, deelde hij terstond
aan de raad mee. Het openbaar ministerie informeerde de raad
onder meer over een onherroepelijke uitspraak waarbij bewezen
was verklaard dat de voorwaardelijk veroordeelde gedurende de
proeftijd een strafbaar feit had gepleegd of over een overtreding
van de voorwaarden. De raad gaf het desbetreffende openbaar
ministerie kennis van alle relevante informatie over de voorwaardelijk
veroordeelde (artikelen 25 tot en met 28 besluit).
T.a.v. de voorwaardelijke invrijheidstelling. Indien het hoofd
van de inrichting waarin de plaatsing in een tuchtschool of het
arrest werd ondergaan (of degene aan wie de minderjarige was
toevertrouwd, wanneer deze het arrest elders onderging), van
mening was dat de gestrafte voorwaardelijk in vrijheid behoorde
te worden gesteld, deed hij een voorstel daartoe aan het openbaar
ministerie. De raad voor de kinderbescherming bracht hierover
advies uit aan het openbaar ministerie, dat daarop een beslissing
nam. Degene die met het verlenen van hulp en steun was belast,
bracht ten minste eenmaal per 3 maanden verslag uit van zijn
bevindingen aan de raad voor de kinderbescherming. Strafbare
feiten en andere bijzondere voorvallen, de voorwaardelijk in vrijheid
gestelde betreffende, deelde hij terstond aan de raad mee.
Het openbaar ministerie informeerde de raad voor de kinderbescherming
onder meer over een onherroepelijke uitspraak waarbij
bewezen was verklaard dat de voorwaardelijk veroordeelde gedurende
de proeftijd een strafbaar feit had gepleegd, een misdraging
of overtreding van de voorwaarden. De raad gaf het desbetreffende
openbaar ministerie kennis van alle relevante informatie
over de voorwaardelijk in vrijheid gestelde (artikelen 29 tot en
met 35 besluit).
Op 1 september 1995 is het Besluit tenuitvoerlegging jeugdstrafrecht
1994 in werking getreden (Besluit van 12 december 2004,
Stb. 866). Dit besluit was een gevolg van de grote herziening van
het jeugdstrafrecht van 1995. Dit besluit is in de plaats gekomen
79