Beschrijving juridische kader - Commissie-Samson

De leiding van de inrichting pleegde overleg met de plaatsende
instantie over de opvoeding en verzorging van de minderjarige.
Over de minderjarige werd regelmatig verslag uitgebracht.
Het beleid en de organisatie van de inrichting waren zodanig dat
een doeltreffende uitvoering van de taak was verzekerd. Er moest
voldoende personeel zijn. Dat moest van goed levensgedrag zijn.
Indienstneming was mogelijk, indien een verklaring omtrent het
gedrag, bedoeld in de Wet op de justitiële documentatie en op de
verklaringen omtrent het gedrag, kon worden overgelegd.
Het personeel moest door opleiding, deskundigheid en persoonlijke
geschiktheid voldoende bekwaam zijn voor de opgedragen
taken. Aan de verdere opleiding en bijscholing, in het bijzonder
aan de pedagogische vorming, moest voortdurend aandacht
worden geschonken (artikelen 68, 70 en 72 besluit).
De raad voor de kinderbescherming en de door de minister
aangewezen ambtenaren hadden toegang tot de inrichting.
Aan hen werd relevante informatie verstrekt. Er vond regel matige
registratie van relevante gegevens plaats, in het bijzonder op
pedagogisch en medisch terrein. De minister werd op de hoogte
gesteld van bijzondere voorvallen. Er werd voor gewaakt dat de
minderjarige zich niet onttrok aan het toezicht over hem.
De inrichting bracht jaarlijks een verslag uit aan de minister over
haar werkzaamheden (artikelen 74 tot en met 77 en 81 besluit).
De leiding van een opvangtehuis droeg er zorg voor dat de minderjarige
zoveel mogelijk overeenkomstig zijn godsdienstige gezindte
of levensbeschouwing, geestelijke verzorging kreeg (artikel 84
besluit).
Opneming in een observatiehuis was alleen aan de orde, indien een
interne, veelzijdige observatie nodig was. Aan een observatiehuis
behoorden deskundigen op de gebieden van pedagogie, psychologie,
psychiatrie, geneeskunde en maatschappelijk werk in
voldoende mate verbonden te zijn. Tijdens de observatie werd de
minderjarige aan een diepgaand onderzoek naar zijn persoonlijkheid,
een lichamelijk onderzoek en een onderzoek naar zijn milieu
onderworpen. Aan het eind van de observatie werd een observatierapport
opgesteld met een advies over de verdere opvoeding
en verzorging van de minderjarige (artikelen 91 tot en met 94
besluit).
Inrichtingen voor opvoeding werden onderscheiden in inrichtingen
voor: (a) normale minderjarigen, bestemd tot opvoeding van minderjarigen
die niet in een andere inrichting behoefden te worden
opgenomen, (b) werkende normale minderjarigen, bestemd tot
opvoeding van niet meer leerplichtige minderjarigen, (c) doorgang
naar gezinsverpleging, zolang nog geen passend pleeggezin
beschikbaar was, (d) zwakzinnige minderjarigen, bestemd tot
opvoeding van minderjarigen met defecten in de ontwikkeling
van hun intelligentie, (e) werkende zwakzinnige minderjarigen,
(f) ongehuwde moeders en haar kinderen, bestemd tot opvoeding
van minderjarige meisjes voor en na hun bevalling en tot
opvoeding van hun kinderen, (g) behandeling, bestemd voor
de opvoeding van minderjarigen die een psychotherapeutische
behandeling behoefden en (h) vakopleiding, bestemd tot
opvoeding van minderjarigen die tijdens hun verblijf werden
opgeleid voor een beroep. Aan de plaatsende instantie werd
58
geregeld rapport uitgebracht over de ontwikkeling en de vorderingen
van de minderjarige (artikelen 96 en 99 besluit).
De buitengewone behandeling in een inrichting voor buitengewone
behandeling was gericht op het zoveel mogelijk wegnemen van de
oorzaken van de zeer moeilijke opvoedbaarheid en op de sociale
aanpassing. Daaraan behoorden deskundigen op de gebieden van
pedagogie, psychologie, psychiatrie, geneeskunde en maatschappelijk
werk in voldoende mate verbonden te zijn.
Ook hier werd aan de plaatsende instantie geregeld rapport uitgebracht
(artikelen 103 tot en met 105 besluit).
De artikelen 106 tot en met 143 bevatten gedetailleerde voorschriften
over subsidies en kostenvergoedingen.
De artikelen 144 tot en met 184 bevatten regels voor de
rijksinrichtingen.
De directeur had de leiding van een inrichting. Hij moest de
aanwijzingen van de minister opvolgen; deze stelde een instructie
voor de directeur op. De directeur was verantwoordelijk voor de
goede gang van zaken in de inrichting. Hij deed jaarlijks verslag
aan de minister. De minister bepaalde de categorieën en het
aantal van de ambtenaren in de inrichting naar gelang de behoefte
en gelet op de aard van de inrichting. Deze ambtenaren waren
ondergeschikt aan de directeur (artikelen 144 tot en met 146, 148
en 149 besluit).
Elke rijksinrichting had een commissie van toezicht. Die had tot
taak toezicht te houden op de gang van zaken in de inrichting,
de minister te adviseren over aangelegenheden die de inrichting
betroffen en de directeur te informeren over haar bevindingen en
hem aanbeveling te doen. De leden van de commissie hadden te
allen tijde toegang tot de inrichting en ontvingen alle gewenste
informatie. De commissie bracht jaarlijks verslag uit aan de minister
en informeerde hem tussendoor over aangelegenheden die de
inrichting betroffen, wanneer dat wenselijk was (artikelen 154, 155
en 157 besluit).
De artikelen 158 tot en met 177 gaven voorschriften over de
opvoeding en verzorging van minderjarigen in een rijksinrichting.
Omtrent iedere minderjarige werd gezorgd voor een regelmatige
registratie van relevante gegevens, in het bijzonder op medisch
en pedagogisch gebied. Er werd voor gewaakt dat de opgenomen
minderjarige zich niet onttrok aan toezicht over hem.
Minderjarigen werden na opneming medisch onderzocht en
onderworpen aan regelmatig medisch toezicht. Minderjarigen
werden in de gelegenheid gesteld om persoonlijk contact met
geestelijke verzorgers te onderhouden. Het was aan geestelijke
verzorgers niet toegestaan zich zonder toestemming van de directeur
in verbinding te stellen met minderjarigen met wier geestelijke
verzorging zij niet waren belast. De bepalingen over particuliere
opvangtehuizen, observatiehuizen en inrichtingen voor buitengewone
behandeling waren van overeenkomstige toepassing op de
rijksinrichtingen van dezelfde categorie (artikelen 159, 161, 166,
169, 174 en 177 besluit).
Tijdelijke opneming van een onder voogdij van een voogdijinstelling
staande minderjarige in een rijksinrichting voor opvoeding
of in een rijksinrichting voor buitengewone behandeling in zijn
belang was mogelijk met instemming van de minister.