Beschrijving juridische kader - Commissie-Samson

Particuliere instellingen behoeven ministeriële goedkeuring. Zij sturen
de onder hun beheer vallende inrichtingen aan. Het bestuur van
de instelling is algemeen verantwoordelijk voor de gang van zaken
in de inrichting. De directeur van de inrichting heeft de dagelijkse
verantwoordelijkheid.
De minister van Justitie heeft het opperheer over de rijksinrichtingen.
De directeur is verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van
zaken in de rijksinrichtingen.
Personeel in inrichtingen wordt getoetst op geschiktheid. In de
praktijk is een verklaring omtrent het gedrag vereist. Er bestaat
(nog) geen wettelijke verplichting daartoe. Er is regelgeving die
voorziet in de afgifte van een verklaring omtrent het gedrag.
Er bestaan klachtprocedures die een bijdrage kunnen leveren aan
de kwaliteit van behandeling en bejegening van in de inrichtingen
opgenomen jeugdigen.
Beschrijving
Inrichtingen
De minister van VenJ draagt eindverantwoordelijkheid voor de
kwaliteit binnen de justitiële jeugdinrichtingen.
Op een aanvraag tot aanwijzing als particuliere inrichting van een
rechtspersoon die een residentiële voorziening beheert, beslist de
minister van VenJ. Daarbij wordt onder meer overgelegd de door
de minister verlangde gegevens over de personele en materiele
geschiktheid van de voorziening als particuliere inrichting
(artikel 72 Rjj).
De aanwijzing wordt ingetrokken, als de beveiliging of de personele
of materiële toerusting niet meer voldoet aan de door de
minister gestelde eisen. De aanwijzing kan worden ingetrokken,
als de rechtspersoon die de inrichting beheert, heeft gehandeld
in strijd met de regelgeving of met hetgeen bij de aanvraag tot
aanwijzing is verklaard (artikel 73 Rjj).
Het bestuur van de rechtspersoon die de inrichting beheert, is
verantwoordelijk voor de (goede) gang van zaken in de inrichting.
De justitiële jeugdinrichting biedt passende opvang of behandeling
aan. Dat is zorg van goed niveau, die in ieder geval doeltreffend,
doelmatig en gericht op de jeugdige wordt verleend en die
is afgestemd op een reële behoefte van de jeugdige. De inrichting
organiseert de opvang of behandeling op zodanige wijze, voorziet
de inrichting zowel kwalitatief als kwantitatief zodanig van personeel
en materieel en draagt zorg voor een zodanige verantwoordelijkheidstoedeling
dat een en ander leidt of redelijkerwijs moet
leiden tot een verantwoorde opvang of behandeling (artikelen 77
en 78 Rjj). Het zorgen voor een verantwoorde opvang of behandeling
omvat mede de systematische bewaking, beheersing en
verbetering van de kwaliteit ervan.
Het ministerie van VenJ en de dienst justitiële inrichtingen sturen
de inrichtingen aan. De minister kan de inrichting een aanwijzing
geven als de regels omtrent borging van kwaliteit niet worden
nageleefd (artikel 80 Rjj).
De Inspectie voor de Sanctietoepassing houdt toezicht op de
inrichtingen.
In elke inrichting is een commissie van toezicht.
Klachtprocedures
De commissies van toezicht zijn belast met de behandeling van
klachten. Tegen de beslissing van een beklagcommissie staat
beroep open bij de Raad voor strafrechtstoepassing en jeugdbescherming
(artikelen 6, 7 en 74 tot en met 76 Wjj). Bij de Raad
staat ook beroep open tegen beslissingen van de selectiefunctionaris
op een bezwaar- of verzoekschrift inzake plaatsing, overplaatsing,
(proef)verlof, deelname aan een scholings- en trainingsprogramma
en strafonderbreking (artikelen 77 en 78 Wjj).
4.3.3.2 Situatie in 1945
Conclusie
De minister van Justitie was verantwoordelijk voor de
rijksinrichtingen.
Particuliere instellingen voor verpleging en behandeling van minderjarigen
behoefden de goedkeuring van de minister. Zij moesten
aan de minister verklaren zich te onderwerpen aan de desbetreffende
regelgeving.
Personeel moest van goed levensgedrag zijn.
Er was geen wetgeving die voorzag in de afgifte van een verklaring
omtrent het gedrag.
Beschrijving
Instellingen
Het in par. 4.3.2.2. genoemde besluit van 1905 bevatte bepalingen
over kwaliteit ten aanzien van inrichtingen en pleegouders.
T.a.v. tuchtscholen. Aan het hoofd van een tuchtschool stond een
directeur die het beheer voerde over de school onder toezicht van
een commissie van toezicht. De directeur was ondergeschikt aan
de minister en werkte volgens diens instructie. De directeur was
verantwoordelijk voor de goede gang van zaken in de tuchtschool.
Hij bracht verslag uit van zijn beheer en de toestand in de tuchtschool
aan de minister en stelde deze terstond op de hoogte van
bijzondere voorvallen (artikelen 4, 5, 17, 18 en 21 besluit).
De minister was zo nodig betrokken bij de benoeming van de
bedienaren van de godsdienst en godsdienstonderwijzers. Indien
dezen rechtstreeks waren benoemd zonder betrokkenheid
van de minister, hadden zij voor toegang tot de tuchtschool de
toestemming van de minister nodig. Het was aan de bedienaren
van de godsdienst en godsdienstonderwijzers verboden om zich
zonder toestemming van de directeur in verbinding te stellen
met verpleegden wier godsdienstige verzorging aan anderen was
opgedragen (artikelen 65 en 66 besluit).
Bij inbreuk op orde en tucht, de regelen van de zindelijkheid,
arbeidzaamheid en gezondheid, en bij opzettelijke beschadiging
van goederen, werden tuchtstraffen opgelegd (artikelen 71 tot en
met 77 besluit).
81