studie over zindelijkheid in de kleuterschool - LOGO Antwerpen

2.3.1.2 Brazelton
Naast Spock is Brazelton de tweede belangrijke aanhanger van de kindgeoriënteerde
benadering van zindelijkheidstraining.
Brazelton verrichtte een eigen studie in 1962 en deze vormt het uitgangspunt van onze
bespreking van zijn kindgerichte aanpak van zindelijkheidstraining. Allereerst geven we een
algemene omschrijving van de methode van Brazelton. Hij stelt de rijpheid van het kind, wat
we als tweede bekijken, centraal en deelt deze op in een motorische en psychologische
rijpheid. Naast het kind is ook de betrokkenheid van de ouders van belang, dit vormt het derde
punt. Ten vierde bekijken we de procedure van het onderzoek. De trainingsmethode zoals
beschreven door Brazelton, is het vijfde behandelde punt. Dit wordt gevolgd door de
resultaten als zesde en de commentaren en kritieken op deze methode als zevende en laatste
punt.
a) Algemene omschrijving
Brazelton et al. (1999: 1353) omschrijven deze kindgerichte zindelijkheidstraining als een
gradueel proces waarbij de ouder systematisch dient te reageren op de signalen van het kind
om naar het toilet te gaan. Brazelton (1962: 121-123) baseert zich hiervoor op zowel de
motorische als de psychologische kenmerken van het kind. Volgens hem is het van belang dat
het kind een bepaalde rijpheid heeft ontwikkeld en het zo lichamelijk in staat is om zindelijk
te worden.
Kinderartsen en ouders zijn er zich namelijk van bewust dat indien het kind erin slaagt een
zelfstandige voltooiing in een bepaald ontwikkelingsgebied te bereiken, die het kind de
mogelijkheid geeft om vooruitgang te maken in vergevorderde gebieden. Hierbij haalt
Brazelton enkele rijpheidscriteria aan die noodzakelijk zijn om van start te gaan met de
zindelijkheidstraining. Deze bespreken we later (zie 2.3.1.2 b). Indien de ouders het kind
daarentegen reeds trainen op een moment dat het slechts over een gebrekkige voltooiing
beschikt en het hierbij ook onder druk zetten, kan dit resulteren in een achteruitgang in de
ontwikkeling (Brazelton, 1962: 121). Als illustratie kan de aangetoonde relatie tussen
dwangmatige zindelijkheidstraining en chronische constipatie dienen (Huschka, 1942: 307). Deze
relatie wijst volgens Brazelton (1962: 121) op een psychologische verstoring in de ontwikkeling
van het kind.
17