studie over zindelijkheid in de kleuterschool - LOGO Antwerpen

een leeftijd van 28,5 maanden zindelijk werd. De middelste generatie bij Bakker en Wyndaele
(2000: 248) bestond uit ouders geboren tussen 1940 en 1960. Bij hen lag de leeftijd van het
begin van de zindelijkheidstraining van hun kinderen voor de ene helft vóór 18 maanden en
voor de andere helft erna. Ander onderzoek vond dat in 1970 50% van de ouders verwachtte
dat zindelijkheidstraining begon voor 16 maanden (Stehbens en Silber, 1971: 453). Seim (1989 in
Blum et al., 2004a: 107) vond dat de gemiddelde leeftijd waarop een kind in 1980 zindelijk was
25 tot 27 maanden bedroeg en dat men in 1985 de training begon voor 29 maanden (Seim, 1989
in Blum et al., 2004a: 110). De laatste generatie ouders ten slotte, geboren tussen 1960 en 1980,
begon pas met zindelijkheidstraining bij hun kinderen na 18 maanden (Bakker en Wyndaele, 2000:
248).
Blum et al. (2004a: 109) vonden ook dat kinderen de zindelijkheid overdag voltooien op een
gemiddelde leeftijd van 36,8 maanden en dat dit voor 16% pas na 42 maanden was. Een
andere recente studie toont aan dat slechts 40 tot 60% van de kinderen zindelijk zijn voor 36
maanden (Schum et al, 2001).
De leeftijd waarop een kind zindelijk is, kent dus een verlating, maar Bakker en Wyndaele
(2000: 250) vonden wel dat de zindelijkheidstraining voor de drie generaties uit hun onderzoek
even lang duurde: 1 tot 6 maanden. Zij merken ook op dat men er niet zeker van kan zijn dat
ouders vandaag nog dezelfde definitie van zindelijkheidstraining hanteren als 60 jaar geleden.
2.5.2 Oorzaken
Nu we enkele gegevens van de verlating hebben vermeld, lichten we enkele oorzaken van de
verlating toe.
Blum et al. (2004a: 107) stellen dat de eigenschappen van de kinderen de laatste 30 à 50 jaar
heel weinig verandering hebben ondergaan. Daarom gaan ze ervan uit dat de oorzaak van de
verlating in de omgeving moet liggen of in de ervaringen tijdens de zindelijkheidstraining.
Hierbij aansluitend gaan ook andere auteurs ervan uit dat de oorzaken buiten het kind moeten
liggen.
Een groot aantal auteurs wijten deze verlating aan het gebruik van wegwerpluiers, een
hulpmiddel dat ouders gemakshalve aanwenden (Bakker en Wyndaele, 2000: 250; Berk en Friman,
47