studie over zindelijkheid in de kleuterschool - LOGO Antwerpen

mogelijk geholpen met de eigen methode. Het is bijgevolg onmogelijk te weten of
deze kindgerichte methode van Brazelton wel degelijk een succesvolle aanpak is.
Christophersen (2003: 1153) verklaart verder dat het succes van Brazelton‘s methode
mogelijkerwijze te wijten is aan zijn prestige als kinderarts of omdat populaire
tijdschriften onder kinderartsen deze methode eerder wel en de methode van Azrin en
Foxx, die men opstelde als reactie op die van Brazelton, eerder niet publiceerden.
In ieder geval is het nodig dat men deze aanpak in de toekomst aan een grondig
onderzoek onderwerpt, gebruik makend van objectieve criteria die kunnen uitmaken of
het al dan niet een succesvolle methode is. Ook is een volledige vergelijking van de
Brazelton methode en Azrin en Foxx methode van belang (Christophersen, 2003: 1153).
Andere auteurs hebben enkele voor- en nadelen van deze – wat zij noemen - passieve
aanpak geuit.
Wat betreft de voordelen: allereerst is deze kindgeoriënteerde methode volgens Polaha
et al. (2002: 424-425) populair bij de ouders. Verder wordt het ouder-kind conflict
geminimaliseerd doordat men het kind slechts zachtjes aanmoedigt het toilet te
verkennen en doordat de ouder gelooft of erop wordt gewezen dat het kind succesvol
zal zijn wanneer de tijd rijp is. Ten derde zijn er minder tijd en middelen voor de
beoordeling, minder opleiding van de ouders en minder voortdurende steun voor deze
methode nodig in vergelijking met het structureel behaviorisme, ook wel de intensieve
aanpak genoemd (Polaha et al., 2002: 424-425).
De nadelen verbonden aan deze methode zijn de volgende: ten eerste duurt de training
langer en ten tweede is het kind ouder wanneer het zindelijk is (Polaha et al., 2002: 425).
De theorie veroorzaakt theoretisch gezien minder ouder- kind conflicten, zoals
hierboven aangehaald bij de voordelen, maar het kan ouders wel frustreren indien het
kind geen interesse lijkt te tonen in het toiletgebeuren of indien het even interesse
toont maar nadien weer hervalt en opnieuw in de broek doet. Als laatste nadeel kan
men wijzen op de bezorgdheid van Mesibov et al. (1977 in Polaha et al., 2002: 425) dat
onzindelijke kinderen voor de verspreiding van ziekten in kinderdagverblijven kunnen
zorgen en dat zo de trend naar verlating van de zindelijkheid deel kan worden van een
algemeen gezondheidsprobleem.
25