Licht op het GEB - Jan van den Noort homepage

7. Elektriciteitsopwekking in Rotterdam102103BrandstofIn 1928 besloot de gemeenteraad tot de bouw vande centrale Galileïstraat, maar het liet zich aanziendat het nog wel even zou duren eer die klaar was.Daarom werd bij de centrale Schiehaven een oliegestookteketel geplaatst. De keuze viel op olie omdatvoor een kolengestookte eenheid geen ruimte was.In de jaren zestig werden de Rotterdamse centralesin toenemende mate op olie gestookt. De eerste eenheidvan de centrale Waalhaven, die in 1960 gereedkwam, werd uit kostenoverwegingen zelfs onmiddellijkomgebouwd. In plaats van kolen werd voortaanolie gestookt. In 1967 bedroeg het aandeel van olieal meer dan 50 procent.De nieuwe produktie-eenheid van de centraleGalileïstraat, die in 1967 gereed kwam, werd aanvankelijkook op olie gestookt, maar drie maandenna de start van de produktie werd op aardgas overgeschakeld.De aanvoer van aardgas maakte hetgebruik van deze haast ideale brandstof mogelijk enmet groot enthousiasme werd de hele Rotterdamseproduktie omgebouwd op aardgas. In 1974 was hetaandeel van aardgas ruim 95 procent.Inmiddels kondigden de energiecrises van 1973 en1979 zich in alle hevigheid aan. Zowel olie als hetNederlandse aardgas leken van de ene op de anderedag in puur goud te veranderen. Het was dus zaakdaarvan zo min mogelijk te verstoken. De Gasunieliet het GEB vast weten dat het bedrijf er niet ophoefde te rekenen dat de lopende contracten vooraardgas zouden worden verlengd. In 1986 zou deaardgaskraan onverbiddelijk dicht gaan.De energiecrises waren koren op de molen vande kernenergie-lobby, maar keer op keer lietenRotterdam en het Openbaar Lichaam Rijnmondweten dat de kandidatuur van Rotterdam als vestigingsplaatsvan een kerncentrale voor hen onaanvaardbaarwas. De weg terug, naar kolengestooktecentrales, werd eveneens afgesloten. Rotterdamberiep zich in 1974 op de saneringsmaatregelendie het ministerie van Volksgezondheid enMilieuhygiëne voor het Rijnmondgebied had vastgesteld.Kolengestookte centrales moesten volgensdie richtlijnen juist zo min mogelijk aan de produktiedeelnemen.Hinderwetvergunningen om olie te mogen stokenontbraken en het GEB voerde een papieren oorlogom ze alsnog te bemachtigen: 'Met uitzonderingvan de ROCA-centrale lopen thans voor alle GEBcentralesberoepsprocedures tegen vergunningen, dieniet of slechts ten dele voorzien in de mogelijkheidtot het stoken van olie.' 234 Alleen de centrale aande Maasvlakte mocht aardolie stoken, de centralesin Rotterdam moesten zich voorlopig redden metaardgas. Ondanks deze problemen was het aandeelvan olie in 1981 hoger dan ooit (60 procent) en degroei zou het jaar daarop hebben doorgezet als derijksoverheid niet had ingegrepen.De regering bekommerde zich over het lot vande grootste grootverbruikers. Volgens de regeringbetaalden de zogenaamde giganten te veel voor elektriciteit.Het rijk stelde grote hoeveelheden goedkoopaardgas ter beschikking van de elektriciteitscentralesom de tarieven te kunnen verlagen. Binnen drie jaarwas de inzet van gas in de Rotterdamse centrales danook weer gestegen tot bijna 100 procent.Inmiddels werd binnen de gemeente gewerkt 'aanhet scheppen van voorwaarden, waarbinnen het stokenvan kolen op de Maasvlakte bestuurlijk acceptabelwordt'. 235 Een studie over de luchtkwaliteit gafde doorslag en het gemeentebestuur kwam terug ophet in 1974 ingenomen standpunt. Daarmee was deweg vrij voor de ombouw van de centrale Maasvlakteop kolen. Na het gereedkomen van de ombouw liephet brandstofaandeel van kolen in de Rotterdamsecentrales opnieuw op van 0 procent in 1986 tot68,6 procent in 1990.Prettige bijverschijnselen: warmteElektriciteitscentrales zijn doorgaans aan rivierengebouwd om de aanvoer van kolen en de aan- enafvoer van koelwater te vergemakkelijken. Jarenlangwerden en worden grote hoeveelheden opgewarmdwater in de rivier gepompt. Dat is een activiteit die103104102-104